Βικιπαίδεια

Φερδινάνδος Δ΄ της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 66:
===Συμφωνία με την Πορτογαλία===
 
Η ''"Συνθήκη του Αλκανίκες"'' (1297) καθόρισε τα όρια ανάμεσα στην Καστίλη και την Πορτογαλία, δέχτηκε πολλά κάστρα και πόλεις, σε αντάλλαγμα ακυρώθηκαν οι συνθήκες που είχαν γίνει με τον Αλφόνσο Β΄ της Αραγωνίας, τον Αλφόνσο δε λα ΣέδραΣέρδα, τον Ιωάννη της Καστίλης και τον Χουάν Νουνέζ Β΄ ντι Λάρα.<ref>González Mínguez 2004, σ. 228.</ref>
Με την ''"Συνθήκη του Αλκανίκες"'' επικυρώθηκε ο διπλός γάμος ανάμεσα στον Φερδινάνδο Δ΄ και την ινφάντα Κωνσταντίνα όπως και ο γάμος ανάμεσα στον Πορτογάλο διάδοχο Αλφόνσο και στην αδελφή του Φερδινάνδου Δ΄ Βεατρίκη. Οι Πορτογάλοι σε αντάλλαγμα θα έπρεπε να φέρουν 300 ιππότες υπό την ηγεσία του Χοάο Αλφόνσο της Αλμπουκέρκης να βοηθήσουν την Μαρία της Μολίνας στους αγώνες της με τον Ιωάννη της Καστίλης τον οποίο υποστήριζε μέχρι τότε ο βασιλιάς Διονύσιος. Ο Πορτογάλος βασιλιάς δέχτηκε μια σειρά από πόλεις στα σύνορα μεταξύ Καστίλης και Πορτογαλίας που είχε χάσει ο πατέρας του [[Αλφόνσος Γ΄ της Πορτογαλίας]] από τον Αλφόνσο τον Σοφό. Οι δυο μονάρχες συμφώνησαν επίσης να έχουν αμοιβαία υποστήριξη απέναντι σε κοινούς εχθρούς (13 Σεπτεμβρίου 1297), οι συνέπειες της συνθήκης θα διατηρηθούν πολλούς αιώνες αφού τα σύνορα των δυο βασιλείων θα τροποποιηθούν ελάχιστα. Η Συνθήκη εξασφάλιζε την Πορτογαλική υποστήριξη απέναντι στον Φερδινάνδο Δ΄ για τον θρόνο της Καστίλης και να βοηθήσει την βασιλομήτωρ στις μάχες που έδινε με τον Ιωάννη της Βαλένθια δε Κάμπος που κατείχε τότε την περιοχή της Λεόν.
 
Γραμμή 77:
===Πόλεμοι με την Αραγωνία===
 
Η βασιλομήρωρ μετά την σύγκλιση των ''"Κορτές της Βαγιαδολίδ"'' τον Απρίλιο του 1299 ανέκτησε μερικά κάστρα όπως του [[Μονθόν]], ο Ζουάν Αλφόνσο ντι Χάρο [[Ηγεμονία του Καμέρος|Ηγεμόνας του Κάμερος]] συνέλαβε τον οπαδό του Αλφόνσου δε λα ΣέδραΣέρδα, Ζουάντον ΝουνιέΧουάν Νούνιεθ Β΄ ντιδε Λάρα. Η Μαρία της Μολίνας έστειλε στρατό να υπερασπιστεί την Λόρκα που πολιορκούσε ο βασιλιάς της Αραγωνίας. Ο Ζουάν Αλφόνσο ντι Χάρο ελευθερώθηκε με όρους να παντρευτεί η αδελφή του Χουάνα Νουνιέ ντι Λάρα τον Ερρίκο της Καστίλης, να δώσει όρκο υποτέλειας στον Φερδινάνδο Δ΄, να του ορκιστεί ότι δεν θα επαναστατήσει ξανά εναντίον του και να του επιστρέψει τις πόλεις που είχε κατακτήσει. Τον Μάρτιο του 1300 η βασιλομήτωρ συναντήθηκε με τον Διονύσιο της Πορτογαλίας, της ζήτησε να συγκεντρώσει χρήματα να πληρώσει στον πάπα τις υποσχέσεις του για να επιτρέψει τους γάμους των παιδιών τους. Στα ''"Κορτές του Βαγιαδολίδ"'' (1300) η βασιλομήτωρ συγκέντρωσε το απαιτούμενο ποσό με το οποίο ο [[Πάπας Βονιφάτιος Η΄]] νομιμοποίησε τον γάμο της με τον Σάντσο Δ΄ της Καστίλης.
 
Ο Ιωάννης της Βαλένθια ανήγγειλε στα Κορτές (1300) τις διεκδικήσεις του για τον θρόνο παρά το ότι είχε ορκιστεί πίστη στον Φερδινάνδο Δ΄ και τους απογόνους του (26 Ιουνίου 1300). Δέχτηκε σε αντάλλαγμα την ηγεμονία του Μπισκάγια και πολλές άλλες πόλεις.<ref>Novia de Salcedo 1851, σ. 428.</ref> Αμέσως μετά η βασιλομήτωρ, ο Ερρίκος, ο Ιωάννης της Βαλένθια και ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο πολιόρκησαν την Αλμαθάν αλλά έλυσαν την πολιορκία χάρη σε διαφωνία του Ερρίκου.<ref>Benavides 1860, σ. 75.</ref>
Ο Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας πολιόρκησε την Λόρκα (1301) η οποία ανήκε στον Ιωάννη Εμμανουήλ της Βιγιένα και παραδόθηκε στον Αραγωνέζο μονάρχη, η βασιλομήτωρ πολιόρκησε την [[Αλκαλά ντε Ενάρες]], την Μουλά και στην συνέχεια την [[Μούρθια]] που βρισκόταν ο Ιάκωβος Β΄. Ο μονάρχης της Αραγωνίας κινδύνευσε άμεσα από τα στρατεύματα της Καστίλης αλλά ο Ιωάννης της Βαλένθια και ο Ερρίκος της Καστίλης που είχαν καλές σχέσεις μαζί του και δεν ήθελαν την συντριβή του τον ειδοποίησαν.
Η Μαρία της Μολίνας ζήτησε από τα ''"Κορτές του Μπούργκος"'' (1301) χρηματοδότηση για τους πολέμους της με τα βασίλεια της Αραγωνίας και της Γρανάδας, τον Αλφόνσο δε λα ΣέδραΣέρδα και τον γάμο του γιου της. Συγκέντρωσε 10.000 ασημένια μάρκα και τα έστειλε στον πάπα παρά την πείνα που θέριζε το βασίλειο της, τα Κορτές της Ζαμόρα την επόμενη χρονιά (1301) επιβεβαίωσαν τις αποφάσεις.
 
==Προσωπική βασιλεία==
Γραμμή 88:
 
[[File:María_de_Molina_presenta_a_su_hijo_a_las_Cortes_de_Valladolid_1863_Antonio_Gisbert_Pérez.JPG|thumb|right|250px|Η Μαρία της Μολίνα παρουσιάζει τον γιο της Φερδινάνδο Δ΄ στα ''"Κορτές της Βαγιαδολίδ"'' (1295), έργο του Αντόνιο Γκίσμπερτ (1863).]]
Τα Κορτές του Μπούργκος που συνεκλήθησαν τον Νοέμβριο του 1301 παρουσίασαν την βούλα του πάπα Βονιφάτιου Η΄ που νομιμοποιούσε τον γάμο του Σάντσο Δ΄ με την Μαρία της Μολίνας. Ο Φερδινάνδος Δ΄ έγινε νόμιμος διάδοχος, είχε φτάσει στην ενηλικίωση και στέφθηκε επίσημα βασιλιάς (6 Δεκεμβρίου 1301).<ref>González Mínguez 1998, σσ. 1076–1077</ref> Με την νομιμοποίηση του βασιλιά ο Ιωάννης της Βαλένθια και ο Αλφόνσος δε λα ΣέδραΣέρδα έχασαν το ισχυρότερο πλεονέκτημα για την διαδοχή, την ίδια εποχή ο πάπας έδωσε την άδεια στον νεαρό βασιλιά να παντρευτεί την Κωνσταντία της Πορτογαλίας. Ο Ερρίκος της Καστίλης ενοχλήθηκε έντονα με την νομιμοποίηση του Φερδινάνδου Δ΄, συμμάχησε με τον Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντε Λάρα με στόχο να ανατρέψουν τον νεαρό βασιλιά και την μητέρα του. Σύντομα συμμάχησε μαζί τους και ο Ιωάννης της Βαλένθια που διεκδικούσε την ηγεμονία της Μπισκάγια χάρη στα δικαιώματα της συζύγου του Μαρίας Α΄ Ντιάζ ντε Χάρο. Την εποχή που η βασιλομήτωρ βρισκόταν στην [[Βιτόρια-Γκαστέις]] (1301) η αριστοκρατία της Καστίλης επαναστάτησε, υποστήριξε τον Ιάκωβο Β΄ της Αραγωνίας και του δήλωσε ότι θα τον υποστηρίξει να κερδίσει το βασίλειο της Μούρθιας. Ο Ερρίκος της Καστίλης συμμάχησε με τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο και ζήτησε από τον βασιλιά πόλεις όπως την [[Ατιένθα]] που του είχε δώσει δώρο σαν αποζημίωση για να παραιτηθεί από κηδεμόνας του.
 
Ο Φερδινάνδος Δ΄ παντρεύτηκε στην Βαγιαδολίδ την Κωνσταντία κόρη του Διονυσίου της Πορτογαλίας (23 Ιανουαρίου 1302), τα ''"Κορτές της Μεδίνα δελ Κάνπο"'' συνεκλήθησαν τον Μάιο του 1302, ο νεαρός βασιλιάς έστειλε αντιπρόσωπο. Ο Ερρίκος, ο Ιωάννης της Καστίλης και ο Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντε Λάρα προσπάθησαν να εκθρονίσουν τον νεαρό βασιλιά και την μητέρα του με την κατηγορία ότι η Μαρία πούλησε τα κοσμήματα της συζύγου του Σάντσο Δ΄ αλλά η κατηγορία αποδείχτηκε ψευδής. Οι ίδιοι κατηγόρησαν την βασιλομήτωρ ότι έκανε κατάσχεση το χρηματικό ποσό που της είχε παραχωρήσει το Συμβούλιο του Στέμματος αλλά και αυτή η κατηγορία αποδείχτηκε ψευδής από τον Νούνο, ηγούμενο του Σανταντέρ και Καγκελάριο. Την ίδια εποχή πέθανε ο Εμίρης της Γρανάδας Μωάμεθ Β΄, ο γιος και διάδοχος του Μωάμεθ Γ΄ έκανε επίθεση στα βασίλεια της Καστίλης και της Λεόν. Ο Φερδινάνδος Δ΄ και η μητέρα του βρέθηκαν τον Ιούλιο του 1302 στα ''"Κορτές του Μπούργκος"'' με στόχο να συμφιλιωθούν με τον Ερρίκο της Καστίλης. Ο νεαρός βασιλιάς υπό την επίδραση του Εβραίου συμβούλου του ήθελε να απαλλαγεί από την παρουσία του Ιωάννη και του Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντε Λάρα στα Κορτές. Μετά την ολοκλήρωση τους ο Φερδινάνδος Δ΄ πήγε στην Παλένθια για να παραβρεθεί στους γάμους του Αλφόνσου της Βαλένθια δε Κάμπος γιου του Ιωάννη με την Τερέζα Νούνιε ντε Λάρα, την αδελφή του Ζουάν Νούνιε Β΄ ντε Λάρα.
Γραμμή 96:
Την ίδια εποχή ξέσπασε εμφύλιος, από την μια πλευρά ο Ερρίκος της Καστίλης, η βασιλομήτωρ και ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο από την άλλη ο Ιωάννης της Βαλένθια και ο Ζουάν Νούνιε Β΄ ντε Λάρα. Ο Ερρίκος της Καστίλης απείλησε με πόλεμο τον Φερδινάνδο Δ΄ και την μητέρα του αν υποκύψουν στα αιτήματα τους, ο λαός της Καστίλης από την άλλη άρχισε να δυσφορεί έντονα με τον βασιλιά που ήταν όργανο της μητέρας του. Τους τελευταίους μήνες του 1302 δυσαρεστημένα μέλη της αριστοκρατίας ενώθηκαν με τον Ιωάννη δε λα Σέρδα και τον Ζουάν Νούνιε Β΄ ντε Λάρα. Στις αρχές του 1303 ο Φερδινάνδος Δ΄ αποφάσισε να συναντηθεί με τον Πορτογάλο βασιλιά Διονύσιο με στόχο να του κάνει παραχωρήσεις και να τον βοηθήσει. Οι σύμμαχοι του δεν ήρθαν μαζί του, η μητέρα του προσποιήθηκε ότι ήθελε να παρακολουθήσει τον Ερρίκο επειδή οι σχέσεις του με τον βασιλιά ήταν τεταμένες λόγω των φιλικότερων σχέσεων με τον Ιωάννη της Βαλένθια. Η συνάντηση των δυο βασιλέων έγινε τον Μάιο του 1303 στην [[Μπαδαχόθ]] αλλά ο Φερδινάνδος Δ΄ απογοητεύτηκε με τις προσφορές του Πορτογάλου βασιλιά.
 
Την εποχή που βρισκόταν ο βασιλιάς στην Μπαδαχόθ ο Ερρίκος της Καστίλης, ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο και ο [[Ιωάννης Εμμανουήλ της Βιγιένα]] συμφώνησαν να συναντηθούν με τον βασιλιά της Αραγωνίας, η συνάντηση έγινε στην Αρίζα. Ο Ερρίκος της Καστίλης επικοινώνησε με την Μαρία της Μολίνας και της εξήγησε τα σχέδια του με στόχο να συμμαχήσουν. Τα σχέδια του ήταν να παντρευτεί η αδελφή του βασιλιά [[Ισαβέλλα της Καστίλης (1283-1328)|Ισαβέλλα]] που είχε χωρίσει τον Ιάκωβο Β΄ της Αραγωνίας με τον Αλφόνσο δε λα ΣέδραΣέρδα και να γίνει βασιλιάς της Λεόν. Ο αδελφός του βασιλιά [[Πέτρος του Κάμερος]] θα γινόταν βασιλιάς της Καστίλης με τον γάμο του με την κόρη του βασιλιά της Αραγωνίας. Ο Ερρίκος τόνισε ότι με τα σχέδια αυτά θα επέλθει οριστικά ειρήνη στο βασίλειο χωρίς να έχουν εξουσίες ο Ιωάννης της Βαλένθιας και ο Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα. Τα σχέδια επέβαλαν άμεσα την διάλυση του βασιλείου της Καστίλης και την παραίτηση του Φερδινάνδου Δ΄, η βασιλομήτωρ το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Ο Ερρίκος επέμεινε και η Μαρία του θύμισε τόσο τους όρκους που έχει πάρει να υποστηρίξει τον νέο βασιλιά όσο και τα δώρα που τον έχει προικίσει.
 
===Θάνατος του Ερρίκου της Καστίλης===
Γραμμή 109:
 
Ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο δεν συμμετείχε, ήταν έντονα δυσαρεστημένος που ο Φερδινάνδος υποσχέθηκε στον Ιωάννη την Μπισκάγια και του παραχώρησε την [[Λα Ριόχα]] αν και ο ίδιος ολοκλήρωσε όλες τις διαπραγματεύσεις με τον βασιλιά της Αραγωνίας.
Ο Ιωάννης της Βαλένθια ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1304 διαπραγματεύσεις με το [[Βασίλειο της Αραγωνίας]] δεσμεύοντας τον Φερδινάνδο Δ΄ να δεχτεί τις συμφωνίες που θα κάνουν η Αραγωνία και η Πορτογαλία για τις απαιτήσεις του γιου του Αλφόνσου δε λα ΣέδραΣέρδα. Ο Φερδινάνδος Δ΄ έκανε κατάσχεση στα εδάφη του Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο και του Ζουάν Αλφόνσο ντε Χάρο, λόρδου του Κάμερος αλλά οι δυο ευγενείς δεν προχώρησαν σε επανάσταση εναντίον του βασιλιά. Ο αδελφός του βασιλιά Ινφάντης Φίλιππος ηττήθηκε από τον γαμπρό του Φερνάντο Ροντρίγκεζ ντι Κάστρο που είχε παντρευτεί την ετεροθαλή αδελφή του Γιολάντα νόθη κόρη του Σάντσο Δ΄ και έπεσε στην μάχη.<ref>Benavides 1860, σσ. 132–133.</ref>
 
===Συμφωνία με την Αραγωνία===
 
Το σημαντικότερο γεγονός του Φερδινάνδου Δ΄ όταν ενηλικιώθηκε ήταν η υπογραφή της ''"Συνθήκης του Τορρέλλας"'' με τον Ιάκωβο Β΄ της Αραγωνίας (1304) που καθόριζε τα σύνορα και τερμάτιζε τις διεκδικήσεις του Αλφόνσου δε λα ΣέδραΣέρδα. Ο Διονύσιος της Πορτογαλίας, ο αρχιεπίσκοπος της [[Σαραγόσα]] και ο Ιωάννης της Καστίλης δημοσιοποίησαν την ''Συνθήκη του Τορρέλλας'' (8 Αυγούστου 1304) με στόχο να λύσει τις διαφορές ανάμεσα στα βασίλεια της Καστίλης και της Αραγωνίας σχετικά με την κατοχή του βασιλείου της Μούρθιας. Ο εμίρης της Γρανάδας Μωάμεθ Γ΄ συμμετείχε στην συμφωνία ύστερα από απαίτηση του Φερδινάνδου Δ΄ αφού ήταν υποτελής του και τα έσοδα από τους φόρους αποτελούσαν σημαντική πηγή για την Καστίλης γι'αυτό οι βασιλείς της Αραγωνίας και της Πορτογαλίας προσπάθησαν να έχουν καλές σχέσεις μαζί του.<ref>González Mínguez 2004, σ. 233.</ref>
 
Με τους όρους της συνθήκης το βασίλειο της Μούρθιας μοιράστηκε ανάμεσα στα βασίλεια της Καστίλης και της Αραγωνίας, τα νότια σύνορα της Αραγωνίας τοποθετήθηκαν στον ποταμό Σεγούρα. Οι πόλεις [[Αλικάντε]], [[Έλτσε]], [[Οριουέλα]], Έλδα, [[Αβανίγια]] και Πετρέλ περιήλθαν στην κατοχή της Αραγωνίας, η Καστίλη κράτησε την Μούρθια, την [[Αλάμα]], την Λόρκα και την Μολίνα ντε Σεγούρα. Οι κάτοικοι που η περιοχή τους αλλάξει χέρια θα μπορούν να μετακομίσουν στο βασίλειο της αρεσκείας τους, οι δυο μονάρχες συμφώνησαν να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον απέναντι στην [[Γαλλία]] και τον πάπα και την απελευθέρωση των αιχμαλώτων. Ο Χουάν Εμμανουήλ θα συνέχιζε να έχει στην κατοχή του την Βιγιένα αλλά υπό την υψηλή κυριαρχία της Αραγωνίας.
 
===Συμφωνία με τον Αλφόνσο δε λα ΣέδραΣέρδα===
 
Οι βασιλείς της Πορτογαλίας και της Αραγωνίας εκφώνησαν παρουσία του Ιωάννη της Βαλένθια τα αιτήματα του Αλφόνσου δε λα ΣέδραΣέρδα (8 Αυγούστου 1304) που τον υποστήριζε ο Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας. Ο Αλφόνσος παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα του στον θρόνο της Καστίλης, σε αντάλλαγμα του παραχωρήθηκε μια μεγάλη σειρά από πόλεις και κάστρα. Ο Φερδινάνδος Δ΄ δήλωσε επίσης ότι το ετήσιο εισόδημα του ξαδέλφου του θα έπρεπε να είναι 400.000 μαραβέδια, σε περίπτωση που δεν έφτανε από τις πόλεις που πήρε θα του παραχωρούσε και άλλες μέχρι να φτάσει το εισόδημα το συγκεκριμένο ποσό.
Ο Αλφόνσο δε λα ΣέδραΣέρδα εκτός από την παραίτηση από όλα τα δικαιώματα του στον θρόνο δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους βασιλικούς τίτλους, την βασιλική σφραγίδα και έπρεπε να επιστρέψει στον βασιλιά μια σειρά από πόλεις όπως η Αλμαθάν, η Σόρια, η [[Αλκαλά ντε Ενάρες]] και η Αλμενάρα. Ο Αλφόνσος ωστόσο παραβίασε γρήγορα την ''"Συνθήκη του Τορρέλλας"'' και χρησιμοποίησε τα βασιλικά σύμβολα σε αντίθεση με αυτά που υπέγραψε. Τα δικαιώματα στον θρόνο του Αλφόνσο δε λα ΣέδραΣέρδα επανήλθαν ξανά με τον γιο και διάδοχο του Φερδινάνδου Α΄ Αλφόνσο ΙΑ΄ αλλά τελικά ο Αλφόνσος δε λα ΣέδραΣέρδα αναγκάστηκε να δώσει όρκο υποτέλειας στον βασιλιά.<ref>Martínez 2000, σσ. 227–228.</ref>
 
Ο Φερδινάνδος Δ΄ ζήτησε από όλους τους ευγενείς και τα στρατιωτικά τάγματα, τους [[Ναΐτες Ιππότες]] και τους [[Ιωαννίτες Ιππότες]] να τηρήσουν κατά γράμμα τους όρους της ''"Συνθήκης της Τορρέλλας"''. Τον χειμώνα του 1305 πήγε στην Γκουανταλαχάρα και συνάντησε τον ξάδελφο του Φερδινάνδο ντε λα ΣέδραΣέρδα μικρότερο αδελφό του Αλφόνσου δε λα ΣέδραΣέρδα που του έδωσε όρκο υποτέλειας και του δήλωσε ότι θα παραμείνει πιστός στις υπογραφές και τα δώρα που πήρε. Τον Ιανουάριο του 1305 ο νεαρός βασιλιάς ενώ βρισκόταν ακόμα στην Γκουανταλαχάρα ζήτησαν από τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο να παραδώσει στην ανιψιά του Μαρία Α΄ Ντιάζ ντι Χάρο την ηγεμονία της Μπισκάγια αλλά εκείνπς το αρνήθηκε.
 
===Η Συνθήκη του Έλτσε===
Γραμμή 166:
===Επανάληψη της Ρεκονκίστα===
 
Ο Φερδινάνδος Δ΄ δήλωσε τον Μάρτιο του 1306 την επιθυμία του να συναντηθεί με τον Ιάκωβο Β΄ της Αραγωνίας, οι απεσταλμένοι των δυο βασιλείων προσπάθησαν πολλές φορές να τακτοποιήσουν την συνάντηση με συνεχείς αναβολές. Οι δυο βασιλείς υπέγραψαν συνθήκη (19 Δεκεμβρίου 1308) με θέματα να επαναλάβουν την [[Ρεκονκίστα]] και τον γάμο της μεγαλύτερης κόρης του Φερδινάνδου Δ΄ Ελεονώρας της Καστίλης με τον μεγαλύτερο γιο του Ιακώβου Β΄ [[Ιάκωβος της Αραγωνίας (μοναχός)|Ιάκωβο]]. Ο Αλφόνσος δε λα ΣέδραΣέρδα ωστόσο δεν ικανοποιήθηκε.<ref>González Mínguez 2004, σ. 236.</ref>
 
Ο γάμος της Ελεονώρας με τον μεγαλύτερο γιο του Ιακώβου Β΄ Ιάκωβο δεν έγινε τελικά ποτέ επειδή ο ίδιος αποφάσισε να παραιτηθεί από τα δικαιώματα του στον θρόνο για να γίνει μοναχός. Η ινφάντα Ελεονώρα παντρεύτηκε τελικά μερικά χρόνια αργότερα τον δεύτερο γιο και διάδοχο του Ιακώβου Β΄ [[Αλφόνσος Δ΄ της Αραγωνίας|Αλφόνσο Δ΄ της Αραγωνίας]]. Το δεύτερο μεγάλο θέμα της συζήτησης ήταν η παροχή 220.000 μαραβεδίων στον Αλφόνσο δε λα ΣέδραΣέρδα για να παραδώσει στον βασιλιά μερικές πόλεις που είχε υπό την κατοχή του. Η ιδέα του για νέο πόλεμο με το [[Εμιράτο της Γρανάδας]] έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους οπαδούς του, είχαν την στήριξη του σουλτάνου του Μαρόκου που βρισκόταν σε σύγκρουση με την Γρανάδα. Ο Φερδινάνδος Δ΄ συναντήθηκε κατόπιν με την μητέρα του στο [[Αλμαθάν]] και συμφώνησε να καθαρίσει από τους κακοποιούς ολόκληρη την περιοχή ανάμεσα στο Αλμαθάν και την [[Ατιένθα]], την δουλειά ανέλαβε ο αδελφός του βασιλιά ινφάντης Φίλιππος. Η Μαρία της Μολίνας έμεινε απόλυτα ικανοποιημένη με όλες τις συμφωνίες του γιου της με τον βασιλιά της Αραγωνίας.
 
===Η Συνθήκη του Αλκαλά ντε Ενάρες===
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Φερδινάνδος_Δ΄_της_Καστίλης"