Πριγκιπάτο της Αντιόχειας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ άχρηστο πρότυπο
Γραμμή 43:
===Ανεξαρτησία===
*Από όλα τα φραγκικά κράτη της Ανατολής, μόνο το Πριγκιπάτο της Αντιόχειας δεν ήταν υποτελές στο [[Βασίλειο της Ιερουσαλήμ]]<ref name="ecp">[[Ελιζαμπέτ Κρουζέ-Παβάν|Élisabeth Crouzet-Pavan]], ''Le Mystère des rois de Jérusalem (1099-1187)'', Albin Michel, 2013, p. 246.</ref> : ο Πρίγκιπας της Αντιόχειας δεν υποχρεούνταν να ορκίζεται πίστη στον Βασιλιά της Ιερουσαλήμ και διέθετε πλήρη αυτονομία. Όσον αφορά τις σχέσεις του Πριγκιπάτου με την Κωνσταντινούπολη, η κατάσταση ήταν σχετικά απλή. Ο Βοημούνδος του Τάραντα το [[1108]] (Συνθήκη της Δεάβολης) είχε τελικώς αναγνωρίσει τον εαυτό του ως υποτελή στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα. Όμως ο Τανκρέδος, ο οποίος ήταν αντιβασιλέας μέχρι την ενηλικίωση του [[Βοημούνδος Β΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδου Β΄]], δεν υπέκυψε στις απαιτήσεις των Βυζαντινών. Θα πρέπει να φτάσει η εκστρατεία του [[1137]], υπό την ηγεσία του [[Ιωάννης Β΄ Κομνηνός|Ιωάννη Β΄ Κομνηνού]], για να αναγνωρίσει ο Πρίγκιπας της Αντιόχειας την βυζαντινή κυριαρχία.
*Ωστόσο, αν και το Πριγκιπάτο της Αντιόχειας δεν αποτελούσε τμήμα του Βασιλείου, συνέβαινε, ορισμένες φορές, να κυβερνάται από τον Βασιλιά της Ιερουσαλήμ όταν ο Πρίγκιπάς του έλειπε<ref name="ecp" />{{,}}<ref group=Note>Έτσι, ο [[Βαλδουίνος Β΄ της Ιερουσαλήμ]] ανέλαβε την διακυβέρνηση με τον θάνατο του Ρογήρου του Σαλέρνο, και αργότερα με τον θάνατο του Βοημούνδου Β΄. Ο Βασιλιάς Φούλκων της Ιερουσαλήμ ανέλαβε την αντιβασιλεία του Πριγκιπάτου, για λογαριασμό της Κωνσταντίας, κόρης του [[Βοημούνδος Β΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδου Β΄]].</ref>
 
=== Υποτελή φέουδα ===