Τουμπεκί (μυθιστόρημα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το μυθιστόρημα '''Τουμπεκί''' εκδόθηκε στα τέλη του 1927 από τις εκδόσεις Ν. Θεοφανίδη-Σ. Λαμπαδαρίδη και με το οποιοοποίο ολοκληρώνεται η τριλογία [[Χαμένα κορμιά (διηγήματα)|Χαμένα κορμιά]].<ref>Χριστίνα Ντουνιά, «Εισαγωγή» στο:Πέτρος Πικρός,Τουμπεκί, εκδ. Άγρα Αθήνα, 2010, σελ.9</ref> Χωρίς κάποιον ειδολογικό προσδιορισμό συνοδευόταν με σημείωμα ''Μερικές εξηγήσεις'' και στο τέλος ''Σύντομο γλωσσάριο της ελληνικής argot''. <ref>Αλέξανδρος Αργυρίου,«Πέτρος Πικρός: παρουσίαση ανθολόγηση» Η μεσοπολεμική πεζογραφία . Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939), τομ.Ζ΄Εκδόσεις Σοκόλη, Αθήνα, χ.χ σελ.213</ref>Ο Πικρός έχοντας την εμπειρία των κρατητηρίων της Ασφάλειας λόγωπολιτικήςλόγω πολιτικής δράσης, μεταφέρει την εμπειρία του από τον συγχρωτισμό του με ποινικούς κρατουμένους. Έχουν προηγηθεί άρθρα του στον Ριζοσπάστη στην Εσπέρα και στον Ελεύθερο τύπο, στα 1925 και 1926 όπου σχολιάζει τη σκοπιμότητα και τον κοινωνικό ρόλο των φυλακών.<ref>Χριστίνα Ντουνιά, «Εισαγωγή» στο:Πέτρος Πικρός,Τουμπεκί, εκδ. Άγρα Αθήνα, 2010, σελ.14-15</ref>

Ο Αράπης είναι ο κεντρικός ήρωας , αρχηγός σπείρας του αθηναϊκού υπόκοσμουυποκόσμου, ληστής, προαγωγός, έμπορος ναρκωτικών και κατά περίσταση δολοφόνος.<ref>Χριστίνα Ντουνιά, «Εισαγωγή» στο:Πέτρος Πικρός,Τουμπεκί, εκδ. Άγρα Αθήνα, 2010, σελ.13</ref>Οι βασικοί χώροι δράσης είναι η οίκος ανοχής και οι φυλακές. Ο Αράπης έρχεται στην Ελλάδα από την Κωνσταντινούπολη με σκοπό να αναπτύξει την εγκληματική του δράση. Προστάτης και αγαπητικός μιας πόρνης , μητέρας /πατρόνας ενός πορνείου που συντηρεί και συντηρείται από νεαρές πόρνες. Στον κόσμο αυτόν δρουν οι ''ταράφες'' ή φατρίες, αντιμαχόμενες μεταξύ τους με κυρίαρχη εκείνη του Αράπη. Συγκρούεται συχνά με την αστυνομία, στην οποία υπάρχουν υψηλά ιστάμενοι οι οποίοι εξαγοράζονται. Προετοιμάζεται μια μεγάλη ληστεία σε πλουσιόσπιτο στα περίχωρα της Αθήνας. Η κλοπή γίνεται αλλά ένα απρόβλεπτο γεγονός αναγκάζει τον Αράπη να πραγματοποιήσει ένα φόνο και μετά ακόμα έναν: σκοτώνει ένα συνεργάτη του ο οποίος έχει υποστεί καρδιακό επεισόδιο. Θα συλληφθεί και θα οδηγηθεί στη φυλακή. Εκεί θα αναμετρηθεί με έναν άλλο κακοποιό με το ψευδώνυμο ''Εγγλέζος''.<ref>Αλέξανδρος Αργυρίου,«Πέτρος Πικρός: παρουσίαση ανθολόγηση» Η μεσοπολεμική πεζογραφία . Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939), τομ.Ζ΄Εκδόσεις Σοκόλη, Αθήνα, χ.χ σελ217-218</ref>

Η Χριστίνα Ντουνιά επισημαίνει πως ακολουθεί ο Πικρός ρεαλιστικά και νατουραλιστικά αφηγηματικά μοντέλα. Εισάγει καινοτομίες στη θεματική της πεζογραφιαςπεζογραφίας, των μοτίβων και των γλωσσικών ιδιωμάτων. Η ρεαλιστική στροφή του είναι προϊόν του λογοτεχνικού είδους που καλλιεργεί, του μυθιστορήματος, αλλά και των κοινωνικών στοχεύσεών του που είναι να κάνει πιο κατανοητή γραφή στο δικό του αναγνωστικό κοινό. Από τους νατουραλιστές υιοθετεί την τολμηρή ανάδειξη των πιο αποκρουστικών όψεων της ανθρώπινης και κοινωνικής εξαθλίωσης.<ref>Χριστίνα Ντουνιά, «Εισαγωγή» στο:Πέτρος Πικρός,Τουμπεκί, εκδ. Άγρα Αθήνα, 2010, σελ12-13</ref>

Ο Γ. Βουγάς σε άρθρο του στο περιοδικοπεριοδικό Ελληνικά Γράμματα του Ηρακλείου τον μέμθηκεμέμφθηκε για λογοκλοπή από τα μυθιστορήματα L' Equipe του Francis Carco και Αmants et Voleurs του Tristan Bernard.<ref>Χριστίνα Ντουνιά, «Εισαγωγή» στο:Πέτρος Πικρός,Τουμπεκί, εκδ. Άγρα Αθήνα, 2010, σελ.15, 384</ref>Ωστόσο αναγνωρίζει στις αρετές του το ζωντανό ύφος λόγω της ρεπορταζιακής εμπειρίας του συγγραφέα.<ref>Αλέξανδρος Αργυρίου, Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της στα χρόνια του Μεσοπολέμου (1918-1940), τομ. Α΄, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα 2002, σελ.237</ref>

Ο Αιμίλιος Χουρμούζιος, υπογράφοντας ως Ανδρέας Ζεβγάς στη Νέα Επιθεώρηση τον Φλεβάρη του 1928 σημειώνει, πως το έργο αυτό κατατάσσεται στην κατηγορία των έργων που θέλουν να εξετάσουν ένα κοινωνικό φαινόμενο. Επισημαίνει τη βαθιά ψυχολόγηση της ελάχιστης λεπτομέρειας της αφήγησης της ληστειαςληστείας του σπιτιού και του διπλού φονικού. <ref>Πέτρος Πικρός,Τουμπεκί, εκδ. Άγρα Αθήνα, 2010, σελ.407, 409</ref>«Οι ''τύποι'' του έργου δεν είναι εξαιρετικές ατομικότητες, Αντιπροσωπέυουναντιπροσωπέυουν ορισμένες κοινωνικές ομάδες. Και στο γεγονός αυτό στηριζεταιστηρίζεται αναμφισβήτητα η αξία του βιβλίου.»<ref>Πέτρος Πικρός,Τουμπεκί, εκδ. Άγρα Αθήνα, 2010, σελ409</ref>Ο Χουρμούζιος επισημαίνει την όχι αξιοκατφρόνητηαξιοκαταφρόνητη επιστημονική διάγνωση που επιχειρεί ο Πικρός και την μαρξιστική προσέγγιση της εγκληματικότητας: «Ο Πικρός μας δίνει αδρά δείγματα ωριμασμένης προλεταριακής αντίληψης , τεχνικής αρτιότητας και βαθιάς ισορροπημένης παρατηρητικότητας»<ref>Πέτρος Πικρός,Τουμπεκί, εκδ. Άγρα Αθήνα, 2010, σελ410</ref>Ο Χουρμούζιος παρότι θεωρεί το έργο αντιπροσωπευτικό δείγμα ''προλεταριακής λογοτεχνίας, δεν προωθεί εμφανώς τις επναστατικέςεπαναστατικές-προλεταριακές ιδέες, αλλά περιορίζεται στο να αναδείξει τη σαθρότητα της αστικής κοινωνιαςκοινωνίας με την εμβάθυνση στο κοινωνικό περιθώριο. Κι εδώ ο Χουρμούζιος αντιφάσκει απηχόντας έτσι τη θεωρητική σύγχυση αλλά και την έντονη αναζήτηση θεωρητικών στηριγμάτων που διέκρινε την αριστερή διανόηση της εποχής.<ref>Δημήτρης Κοκορης, Όψεις των σχέσεων της αριστεράς με τη λογοτεχνία του στο μεσοπόλεμο (1927-1936), εκδ. Αχαΐκές Εκδόσεις, Πάτρα, 1999, σελ.34-35</ref>''