|
====Έλληνες====
Ο [[Όμηρος]] αναφέρεται στους "Έλληνες" ως μια σχετικά μικρή φυλή που κατοικούσε στη Θεσσαλική [[Φθία]] και είχε ως ηγέτη της τον [[Αχιλλέας|Αχιλλέα]]. Το [[Πάριο χρονικό|Πάριο Χρονικό]] αναφέρει ότι η Φθία ήταν η πατρίδα των Ελλήνων και ότι αυτό το όνομα δόθηκε σε εκείνους που προηγούμενα ονομάζονταν ''Γραικοί''. Σύμφωνα με την [[ελληνική μυθολογία]], ο [[Έλλην]], ο πατριάρχης των Ελλήνων, ήταν γιος του [[ΔευκαλίωνΔευκαλίωνα]]α και της [[Πύρρα]]ς, που βασίλευαν σε όλη τη Φθία, των μόνων που επέζησαν μετά το μεγάλο κατακλυσμό, και απέκτησαν τρεις γιους, τον [[Αίολος ο Θεσσαλός|Αίολο]], τον [[Δώρος|Δώρο]] και τον [[Ξούθος|Ξούθο]]. Ο [[Αίολος ο Θεσσαλός|Αίολος]] και ο [[Δώρος]] μαζί με τους γιους του [[Ξούθος|Ξούθου]], τον [[Αχαιός|Αχαιό]] και τον [[Ίωνας|Ίωνα]], αποτέλεσαν τους γενάρχες των τεσσάρων κυριότερων ελληνικών φυλών που ήταν οι [[Αχαιοί]], οι [[Δωριείς]], οι [[Αιολείς]] και οι [[Ίωνες]]. Φαίνεται ότι ο μύθος επινοήθηκε όταν οι Ελληνικές φυλές άρχισαν να διαχωρίζονται η μία από την άλλη σε περιοχές της Ελλάδας και δείχνει την κοινή τους καταγωγή. Ο [[Αριστοτέλης]] ονομάζει αρχαία Ελλάδα μια περιοχή στην [[Ήπειρος|Ήπειρο]] μεταξύ [[Αρχαία Δωδώνη|Δωδώνης]] και [[Αχελώος|Αχελώου ποταμού]], τη θέση του μεγάλου κατακλυσμού του '''Δευκαλίωνα''', χώρα που καταλάμβαναν οι [[Σελλοί]] και οι "Γραικοί", που αργότερα έγιναν γνωστοί ως '"Ελληνες". Οι [[Σελλοί]] ήταν οι ιερείς του Δωδωναίου Δία και η λέξη πιθανόν σημαίνει "θυσιαστές". (σύγκριση με το Γοτθικό ''σαλγιάν'', "προσφορά, θυσία"). Η ετυμολογία της λέξεως ''Έλλην'' προκαλεί μέχρι σήμερα συζητήσεις. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι προέρχεται από τους [[Σελλοί|Σελλούς]], μέρος των οποίων μετανάστευσε στη Φθία και που το όνομά τους άλλαξε σε Σελλάνες και στη συνέχεια Ελλάνες- Ελληνες. Εντούτοις η ετυμολογία αυτή συνδέει το όνομα Ελληνες με τους [[Δωριείς]] που κατέλαβαν την Ηπειρο και η σχέση με το όνομα ''Γραικοί'', που δόθηκε από τους [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίους]] παραμένει αβέβαιη. Το όνομα ''Ελληνες'' φαίνεται να είναι αρχαιότερο και πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε από τους Ελληνες με την ίδρυση της [[Αμφικτυονία|Μεγάλης Αμφικτυονίας]] . Αυτή ήταν αρχαία ομοσπονδία Ελληνικών φυλών από δώδεκα φυλές για να προστατεύει τους μεγάλους ναούς του [[Απόλλων]]α στους [[Δελφοί|Δελφούς]] και της [[Δήμητρα (μυθολογία)|Δήμητρας]] κοντά στις [[Θερμοπύλες]]. Σύμφωνα με το μύθο ιδρύθηκε μετά τον [[Τρωικός πόλεμος|Τρωικό Πόλεμο]] από τον [[Αμφικτύονας|Αμφικτύονα]], αδελφό του [[Έλλην|Ελληνα]].
Άλλες απόψεις σχετίζουν το όνομα ''Έλλην'' με το θέμα ''ελλ-'' που σημαίνει ''ορεινός'' ή με τη λέξη ''{{lang|grc|ἔλλοψ}}'' που σημαίνει ''άφωνος, άφθογγος''. Ήδη τον [[7ος αιώνας π.Χ.|7ο π.Χ. αιώνα]] είχε επικρατήσει η ονομασία ''Πανέλληνες'' και από εκεί αποσπάστηκε και γενικεύτηκε η ονομασία ''Έλληνες'', εξ ου και ο τονισμός, ''Έλλην'' αντί ''Ελλήν''. Αργότερα, με την εξάπλωση του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]], ο όρος ''Έλλην'' σήμαινε τον ειδωλολάτρη ή τον μη χριστιανό, ενώ οι κάτοικοι της [[Ελλάδα]]ς λέγονταν Ελλαδίτες. Όταν ο Χριστιανισμός έπαψε να απειλείται από τις παγανιστικές θρησκείες, ο όρος ''Έλλην'' άρχισε να χρησιμοποιείται δειλά δηλώνοντας την καταγωγή ενώ μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Ελληνικού Κράτους, η ονομασία επανήλθε ως επίσημη. Το επίσημο όνομα της Ελλάδας στην [[Ευρωπαϊκή Ένωση]] είναι ''Hellas''.
|
