Βυρσοδεψία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ μδιορθώσεις |
||
Γραμμή 4:
== Ιστορία ==
Η ελληνική λέξη βυρσοδεψία είναι σύνθετη και προέρχεται από το ουσιαστικό της Αρχαίας Ελληνικής
Η διαδικασία που ακολουθούνταν κατά τους αρχαίους χρόνους ήταν η παρακάτω: τα δέρματα έφταναν στο βυρσοδεψείο στεγνά και λερωμένα με χώμα. Αρχικά, μούλιαζαν σε νερό για να καθαρίσουν και να μαλακώσουν, ενώ τρίβονταν για να απομακρυνθεί το λίπος και τα απομεινάρια της σάρκας. Στη συνέχεια ο βυρσοδέψης έπρεπε να απομακρύνει το τρίχωμα. Αυτό γινόταν με την επάλειψη του δέρματος με κάποια αλκαλική ουσία ή απλά με την πολύμηνη παραμονή του δέρματος η οποία προκαλούσε και τη σήψη. Στη συνέχεια τα δέρματα εμβαπτίζονταν σε αλατόνερο και το τρίχωμα, το οποίο είχε στο μεταξύ χαλαρώσει, απομακρυνόταν με μαχαίρια. Αφού είχε απομακρυνθεί το τρίχωμα, ο βυρσοδέψης μαλάκωνε το δέρμα τρίβωντας πάνω του κοπριά ή μουλιάζοντας το δέρμα σε ένα διάλυμα από εντόσθια ζώου. Η παραπάνω διαδικασία αποτελούσε μια μορφή ζύμωσης που περιλάμβανε τα ένζυμα των βακτηρίων που περιείχε η κοπριά.
Στους μετέπειτα αιώνες, στη βυρσοδεψία χρησιμοποιήθηκαν δεψικές ύλες φυτικής προέλευσης όπως είναι το έλαιο [[Κέδρος|κέδρου]], ο φλοιός της [[
Μετά τη [[Βιομηχανική επανάσταση|Βιομηχανική Επανάσταση]] και συγκεκριμένα μετά το 1840, στη βυρσοδεψία χρησιμοποιούνται διαλύματα τρισθενούς χρωμίου για την εμβάπτιση των δερμάτων.
Γραμμή 16:
=== Χίος ===
Η βυρσοδεψία στη Χίο ακμάζει ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα, οπότε και αριθμούνται περίπου 18 βυρσοδεψεία. Η καταστροφή της Χίου από τους Τούρκους το 1822 ανάγκασε αρκετές οικογένειες βυρσοδεψών να μετοικήσουν σε νησιά των κυκλάδων όπως η Σύρος, μεταφέροντας μαζί και την τέχνη τους. Το σωματείο των βυρσοδεψών Χίου με την επωνυμία
=== Σύρος ===
Τα βυρσοδεψεία της Σύρου βρίσκονταν στην Ερμούπολη, στο νότιο τμήμα του λιμανιού και ήταν παραδοσιακά διόροφα. Το πρώτο βυρσοδεψείο ιδρύεται από τον Χιώτη Καλουτά το 1829.
Το 1879 η Σύρος κλονίζεται από ένα ισχυρό [[Απεργία της Σύρου (1879)|κύμα απεργιών]] που ακολουθεί την παγκόσμια νομισματική κρίση. Τα ξένα νομίσματα, και κυρίως τα Ρώσικα (με τα οποία αμοίβονταν κυρίως οι Έλληνες εργάτες) υποτιμούνται κατά 25-27%, ενώ αντίστοιχα η τιμή του ψωμιού ανεβαίνει κατά 25%, με συνολικές απώλειες 50% για τον εργάτη. Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από τους ναυτεργάτες, ενώ σύντομα και οι βυρσοδέψες ακολούθησαν. Σύμφωνα με την εφημερίδα Πατρίδα (27/2/1879) τα αιτήματά τους ήταν η πληρωμή των ημερομισθίων σε διατιμημένο νόμισμα, η διατήρηση του ημερομισθίου προ διατίμησης (δηλαδή με προσθήκη 27%), η κατάργηση των κατ' αποκοπή συμφωνιών (κουτουράδες), η διανομή των εργασιών, η ελάττωση των ωρών εργασίας και η κατάργηση της απλήρωτης δίωρης εργασίας τις Κυριακές (αγγαρεία).
Ομάδα 1000 περίπου βυρσοδεψών οργανώνει διαμαρτυρία στους δρόμους της Ερμούπολης, ενώ ορισμένοι απεργοσπάστες κατευθύνονται προς το βυρσοδεψείο του Σαλούστρου για να δουλέψουν. Το πλήθος επιβάλει τη διακοπή της εργασίας και επεμβαίνει η αστυνομία. Με ενισχύσεις σκαπανέων από την Αθήνα, αποκαθίσταται η τάξη και ξεκινούν οι συλλήψεις των πρωταιτίων. Ωστόσο η απεργία δεν σταματά και την επόμενη εβδομάδα τα αιτήματα των εργατών ικανοποιούνται.<ref>{{Cite news|url=http://www.toperiodiko.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7/#.WZg8TK0YqRs|title=Το εργατικό κίνημα και οι απεργίες στη Σύρο το 1879 - Το Περιοδικό|date=2017-08-07|newspaper=Το Περιοδικό|language=el-GR|accessdate=2017-08-19}}</ref>
Προς τα τέλη του 19ου αιώνα ολοκληρώθηκε η εκμηχάνιση των βυρσοδεψείων της Σύρου γεγονός που επέτρεψε στη βιομηχανία να επιβιώσει, παρά την πτώχευση ενός από τα μεγαλύτερα βυρσοδεψεία της Σύρου, του Καλουτά, το 1893. Μέχρι το 1930 η βυρσοδεψία αποτελούσε τον δεύτερο σημαντικότερο βιομηχανικό κλάδο της Σύρου, όταν σταδιακά μετατράπηκε σε κλωστοϋφαντουργία ιδιαίτερα κάτω από τον ανταγωνισμό της Σάμου και της Αθηναϊκής-Πειραϊκής βυρσοδεψίας.
=== Σάμος ===
Τα ταμπάκικα στη Σάμο αρχικά βρίσκονταν στο Βαθύ, ενώ στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα μετακινήθηκαν στο Καρλόβασι. Τα ταμπάκικα του Καρλοβασίου άνθησαν από το 1880 ως το 1930, ενώ η πρώτη φορά που αναφέρεται η ύπαρξη
=== Τρίπολη ===
Τα ταμπάκικα της Τρίπολης εκτείνονταν από την πλατεία Αγίου Βασιλείου και την πλατεία Δεληγιάννη Κανέλλου, μέχρι την οδό Ταξιαρχών. Το Σωματείο Βυρσοδεψών Τριπόλεως ιδρύθηκε το 1904 από την οικογένεια Ταμπάκη και παρέμεινε ενεργό για αρκετά χρόνια. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η βυρσοδεψία στην Τρίπολη παρήκμασε κυρίως λόγω του μεγάλου κόστους παραγωγής και των νέων μεθόδων επεξεργασίας που κατέστησαν τα δέρματα κατεργασμένα με βελανιδιά, ξεπερασμένα. Μετά το 1960, η βιομηχανία σχεδόν εξαφανίστηκε ενώ οι περισσότερες οικογένειες βυρσοδεψών έκαναν μεταστροφή στη δερματεμπορία.
==
<references />
|