Αυστρία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατοικημένη από τους αρχαίους χρόνους, η περιοχή της σημερινής Αυστρίας κατοικούνταν την προ-Ρωμαϊκή εποχή από φυλές [[Κέλτες|Κελτών]]. Το κέλτικο [[βασίλειο του Νόρικουμ]] κατακτήθηκε από την [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία]] και έγινε επαρχία του Ρωμαϊκού κράτους. Μετά την πτώση της [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]]ς, η περιοχή κατακτήθηκε από [[Βαυαρία|Βαυαρούς]], [[Σλάβοι|Σλάβους]] και [[Άβαροι|Αβάρους]]. Η σλαβική φυλή των Καραντάν μετοίκησε στις [[Άλπεις]] και ίδρυσε την [[Καραντανία]], η οποία εκτείνονταν στο μεγαλύτερο τμήμα της σημερινής ανατολικής και κεντρικής Αυστρίας. Ο [[Καρλομάγνος]] επεκτάθηκε στην περιοχή το [[788]] μ.Χ. και προώθησε τον εποικισμό παράλληλα με τον προσηλυτισμό στο [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]]. Ως τμήμα της [[Ανατολική Φρανκονία|ανατολικής Φρανκονίας]], οι βασικές περιοχές της Αυστρίας ήταν υποτελείς στον [[Οίκος των Μπάμπενμπερκ|οίκο της Βαδηβέργης]]. Η περιοχή γνωστή ως [[Μαρκία Οριεντάλις]] δόθηκε στην κυριότητα του [[Λεοπόλδος της Βαδηβέργης|Λεοπόλδου της Βαδηβέργης]] το [[976]].

Η πρώτη καταγραφή που αναφέρει την ονομασία της Αυστρίας είναι από το [[996]] και γραμμένη ως «Ostarrîchi», αναφερόμενη στην επικράτεια της Βαδηβέργης. Το [[1156]] η Αυστρία αναβαθμίστηκε σε δουκάτο, ενώ το [[1192]] επίσης το δουκάτο της [[Στυρία]]ς ενσωματώθηκε στη [[Βαδηβέργη]]. Με το θάνατο του [[Φρεδερείκος Β΄ της Αυστρίας|Φρεδερείκου Β΄]] το [[1246]], ο [[οίκος της Βαδηβέργης]] δεν είχε απογόνους, με συνέπεια την αυθαίρετη απόκτηση {{παραπομπή}} της κυριότητας των δουκάτων της Αυστρίας, της [[Στυρία]]ς και της [[Καρινθία]]ς από τον [[Ότακαρ Β΄ της Βοημίας|Ότακαρ Β΄]] της [[Βοημία]]ς. Η εξουσία του τελείωσε το [[1278]] με την ήττα του στο Ντρούκρουτ από τον [[Ροδόλφος Α΄ της Γερμανίας|Ροδόλφο Α΄]] της [[Γερμανία]]ς. Από τότε και μέχρι και τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], στην Αυστρία κυριάρχησαν οι βασικοί ιστορικοί της ηγεμόνες, η δυναστεία των [[Αψβούργοι|Αψβούργων]].

Το 14ο και 15ο αιώνα, οι Αψβούργοι σταδιακά ενέταξαν διάφορες περιοχές στην κυριότητα του [[Δουκάτο της Αυστρίας|δουκάτου της Αυστρίας]]. Το [[1438]], ο δούκας Αλβέρτος Ε΄ της Αυστρίας επιλέχθηκε ως διάδοχος του πεθερού του αυτοκράτορα [[Σιγισμόνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Σιγισμόνδου]]. Αν και ο Αλβέρτος κυβέρνησε μόνο για έναν χρόνο, από τότε και στη συνέχεια, κάθε αυτοκράτορας της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] ανήκε στον οίκο των Αψβούργων με μία μόνο εξαίρεση.

Κατά τη μακρά βασιλεία του [[Λεοπόλδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Λεοπόλδου Α΄]] (1657-1705) και μετά την επιτυχημένη άμυνα της [[Βιέννη]]ς το 1683 (κάτω από τις διαταγές του βασιλιά της [[Πολωνία]]ς, [[Γιαν Σομπιέσκι|Ιωάννη Σομπιέσκι Γ΄]]), μία σειρά από εκστρατείες έφερε όλη την Ουγγαρία κάτω από την κυριότητα της Αυστρίας με τη [[Συνθήκη του Κάρλοβιτς]] το 1699. Ο αυτοκράτορας [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολος ΣΤ΄]] επεδίωξε την ισχυροποίηση των κτήσεων και της αυτοκρατορίας του, ενώ προετοίμασε το έδαφος για τη διαδοχή του από την κόρη του [[Μαρία Θηρεσία]]. Παράλληλα με την άνοδο της [[Πρωσία]]ς, ο δυισμός Αυστρίας και Πρωσίας βρήκε γόνιμο έδαφος στις περιοχές της Γερμανίας. Η Αυστρία συμμετείχε, μαζί με την [[Πρωσία]] και τη Ρωσία, στην πρώτη και την τρίτη από τις τρεις [[Διαμελισμοί της Πολωνίας|διασπάσεις της Πολωνίας]], το 1772 και το 1795.

Η Αυστρία αργότερα μπήκε σε πόλεμο με την επαναστατική Γαλλία, αρχικά με πολλές αποτυχίες, ενώ οι διαδοχικές ήττες απέναντι στο [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέοντα]] σηματοδότησαν και το τέλος της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] το 1806. Δύο χρόνια νωρίτερα, το [[1804]], ιδρύθηκε η [[Αυστριακή Αυτοκρατορία|Αυτοκρατορία της Αυστρίας]]. Το 1814, η Αυστρία ήταν μέρος της συμμαχίας που κατέλαβε τη Γαλλία και έδωσε τέλος στους [[Ναπολεόντειοι Πόλεμοι|Ναπολεόντειους πολέμους]]. Έτσι, καθιερώθηκε με το [[Συνέδριο της Βιέννης]] το 1815 ως μία από τις τέσσερις κυρίαρχες δυνάμεις στην [[Ευρώπη]]. Τον ίδιο χρόνο, η Γερμανική Συνομοσπονδία ιδρύθηκε με την προεδρία της Αυστρίας, ενώ μέχρι το 1848 οι γερμανικές περιοχές διαταράσσονταν συνεχώς από κοινωνικές, πολιτικές και εθνικιστικές διαμάχες για τη δημιουργία μίας ενωμένης Γερμανίας. Αυτή η ιδέα θα ήταν δυνατή είτε ως μία [[Μεγάλη Γερμανία]] είτε ως μία [[Μεγάλη Αυστρία]], αλλά και ως μία [[Γερμανική Συνομοσπονδία]] χωρίς τη συμμετοχή της Αυστρίας. Καθώς η Αυστρία δεν ήταν διατεθειμένη να παραχωρήσει τις γερμανόφωνες κτήσεις της σε ένα καθεστώς της [[Γερμανική Αυτοκρατορία|Γερμανικής Αυτοκρατορίας]], το στέμμα της τελευταίας δόθηκε στο βασιλιά της Πρωσίας [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄]]. Το 1864, η Πρωσία και η Αυστρία πολέμησαν μαζί ενάντια στη Δανία και απελευθέρωσαν τα ανεξάρτητα [[Δουκάτο του Σλέσβιχ|δουκάτα του Σλέσβιχ]] και του [[Δουκάτο του Χόλσταϊν|Χόλσταϊν]]. Καθώς όμως δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μία λύση για τη διοίκηση των δουκάτων, πολέμησαν μεταξύ τους στον [[Αυστροπρωσικός Πόλεμος|Αυστρο-πρωσικό πόλεμο του 1866]]. Μετά τη νίκη της Πρωσίας στη [[μάχη του ΚόνιγκσγκρατςΚένιγκσγκρατς]], η Αυστρία αποχώρησε από τη Γερμανική Συνομοσπονδία και δεν συμμετείχε πλέον στην πολιτική εξέλιξη της Γερμανίας.

Η [[συμφωνία εξίσωσης μεταξύ Αυστρίας και Ουγγαρίας]] το [[1867]], γνωστή και ως [[Αουγκλάιχ]], καθιέρωσε τη διττή κυριαρχία της [[Αυστριακή Αυτοκρατορία|Αυστριακής Αυτοκρατορίας]] και του [[Βασίλειο της Ουγγαρίας|Βασιλείου της Ουγγαρίας]], κάτω από την ηγεμονία του [[Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ της Αυστρίας|Φραγκίσκου Ιωσήφ Α΄]]. Η [[Αυστροουγγαρία]] κυβερνούσε έτσι τόσο τους κύριους λαούς της, αλλά και διάφορες σλαβόφωνες περιοχές και πληθυσμούς, όπως Κροάτες, Τσέχους, Πολωνούς, Ρώσους, Σέρβους, Σλοβάκους, Σλοβένους και Ουκρανούς, καθώς και μεγάλες κοινότητες Ιταλών και Ρουμάνων.

[[Αρχείο:CongressVienna.jpg|μικρογραφία|200px|Το ''[[Συνέδριο της Βιέννης]]'' του [[Ζαν Μπατίστ Ισαμπέ]], [[1819]]]]

Στις 21 Οκτωβρίου του 1918, τα εκλεγμένα γερμανόφωνα μέλη της βουλής της αυτοκρατορικής Αυστρίας, Ράιχρατ, συναντήθηκαν στη Βιέννη ως εθνική συνέλευση για τη Γερμανική Αυστρία, και στις 30 του ίδιου μήνα ίδρυσαν το [[Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας|κράτος της Γερμανικής Αυστρίας]] με το διορισμό της κυβέρνησης, γνωστής ως [[Στάατσρατ]]. Η νέα αυτή κυβέρνηση κάλεσε τον αυτοκράτορα να συμμετέχει στη συμφωνία ανακωχής με την Ιταλία, αν και παραχώρησε τελικά την ευθύνη για το τέλος του πολέμου στον αυτοκράτορα και τη δικιά του κυβέρνηση. Στις 11 Νοεμβρίου, ο αυτοκράτορας, με τη συμβουλή υπουργών της νέας και της παλιάς κυβέρνησης, δήλωσε την παραίτησή του από τις κρατικές υποθέσεις και στις 12 Νοεμβρίου, η Γερμανική Αυστρία ανακηρύχθηκε με νόμο ως δημοκρατικό κράτος και μέλος της νέας Γερμανικής Δημοκρατίας. Το σύνταγμα, που μετονόμαζε την κυβέρνηση σε [[Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Αυστρίας|Μπουντεσρεγκίρουνγκ]] (ομοσπονδιακή κυβέρνηση) και το κοινοβούλιο σε Νατσιονάλρατ (εθνική συνέλευση), ψηφίστηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1920.

Με τη [[Συνθήκη Αγίου Γερμανού|Συνθήκη του Αγίου Γερμανού]] το 1919, και για την Ουγγαρία με τη [[Συνθήκη του Τριανόν]] το 1920, επιβεβαιώθηκε και καθιερώθηκε η νέα τάξη στην κεντρική Ευρώπη, με τη δημιουργία νέων κρατών και τις αλλαγές συνόρων. Παρ´όλα αυτά, περισσότεροι από 3 εκατομμύρια γερμανόφωνοι Αυστριακοί βρέθηκαν εκτός των συνόρων της νέας Αυστρίας, στα νεοσύστατα επίσης κράτη της [[Πρώτη Τσεχοσλοβακική Δημοκρατία|Τσεχοσλοβακίας]], της [[Γιουγκοσλαβία|Γιουγκοσλαβίας]], της [[Ουγγαρία|Ουγγαρίας]] και της [[Ιταλία|Ιταλίας]]. Μεταξύ του 1918 και του 1919, η Αυστρία ήταν επίσημα γνωστή ως το Κράτος της Γερμανικής Αυστρίας. Οι δυνάμεις της Αντάντ δεν επέτρεψαν την ένωσή της με τη Γερμανία, αλλά αγνόησαν πλήρως και το όνομα Γερμανική Αυστρία στις συνθήκες ειρήνης που υπογράφησαν. Συνεπώς, στα τέλη του 1918, το όνομα άλλαξε σε Κράτος της Αυστρίας.

Μετά τον πόλεμο ο πληθωρισμός συνέβαλε στην υποτίμηση της κορώνας, που ήταν ακόμα το νόμισμα της Αυστρίας. Το φθινόπωρο του 1922, η Αυστρία έλαβε ένα διεθνές δάνειο υπό την εποπτεία της [[Κοινωνία των Εθνών|Κοινωνίας των Εθνών]], με στόχο να αποφύγει τη χρεοκοπία και να σταθεροποιήσει το νόμισμά της βελτιώνοντας την οικονομία της. Με τη σύναψη του δανείου όμως, το κράτος έχασε μέρος της ανεξαρτησίας του στα οικονομικά θέματα, και το 1925 το νόμισμα αντικαταστάθηκε από το σελίνι, το οποίο αργότερα αναφερόταν και ως δολάριο των Άλπεων λόγω της σταθερότητάς του. Από το 1925 ως το 1929 η οικονομία απόλαυσε μία άνοδο μέχρι το παγκόσμιο κραχ.

Η [[Πρώτη Αυστριακή Δημοκρατία|πρώτη Αυστριακή δημοκρατία]] διήρκεσε μέχρι το 1933, όταν ο καγκελάριος [[Ένγκελμπερτ Ντόλφους]], καθιέρωσε ένα αυταρχικό καθεστώς που προσομοίαζε τον ιταλικό φασισμό. Τα δύο μεγάλα κόμματα της περιόδου, οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Συντηρητικοί, είχαν παραστρατιωτικές οργανώσεις, και ξέσπασε ένας εμφύλιος πόλεμος. Το Φεβρουάριο του 1934, εκτελέστηκαν πολλά μέλη του στρατού των σοσιαλδημοκρατών, ενώ αρκετοί ανακηρύχτηκαν παράνομοι και φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν. Το Μάιο του ίδιου έτους, οι φασίστες καθιέρωσαν ένα νέο σύνταγμα, το οποίο ενίσχυε τη δύναμη του Ντόλφους, ο οποίος όμως δολοφονήθηκε τον Ιούλιο σε μία απόπειρα πραξικοπήματος από τους Ναζί. Ο διάδοχός του, [[Κουρτ Σούσινγκ]], προσπάθησε να διατηρήσει την ανεξαρτησία της χώρας, ως ένα «καλύτερο γερμανικό κράτος», αλλά στις 12 Μαρτίου του 1938, η Αυστρία καταλήφθηκε από γερμανικά στρατεύματα, ενώ Αυστριακοί Ναζί κατέλαβαν την εξουσία. Στις 13 Μαρτίου ανακηρύχθηκε επίσημα η [[Άνσλους]], η Ένωση, δηλαδή, της Αυστρίας με τη Γερμανία, και δύο μέρες μετά ο [[Χίτλερ]], Αυστριακός στην καταγωγή, ανακοίνωσε την επανένωση των δύο κρατών στη Βιέννη. Με ένα οργανωμένο δημοψήφισμα η ένωση επικυρώθηκε τον Απρίλιο του 1938.

Η Αυστρία [[Η Αυστρία την εποχή του Εθνικοσοσιαλισμού|ενσωματώθηκε στο Τρίτο Ράιχ]] και δεν ήταν πλέον ανεξάρτητη. Η ονομασία της από τους [[Ναζί]] ήταν [[Όστμαρκ]], μέχρι το 1942, όταν ονομάστηκε Άλπεν-Ντόναου-Ραϊχσγκάουε. Η Βιέννη καταλήφθηκε στις 13 Απριλίου του 1945 από τους Σοβιετικούς, λίγο πριν την κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ. Μία προσωρινή κυβέρνηση με την έγκριση των Σοβιετικών, ανακοίνωσε την απόσχιση από το Ράιχ και την ανεξαρτησία της Αυστρίας στις 27 Απριλίου του 1945. Ο συνολικός αριθμός των στρατιωτών που σκοτώθηκαν στον πόλεμο ανερχόταν στις 260.000, ενώ τα θύματα του ολοκαυτώματος στην Αυστρία στις 65.000.

Όπως και η Γερμανία, η Αυστρία [[Συμμαχική κατοχή της Αυστρίας|διαχωρίστηκε σε τέσσερις τομείς με βρετανική, γαλλική, ρωσική και αμερικανική διοίκηση]], ενώ συνολικά διοικούταν από τη Συμμαχική Επιτροπή για την Αυστρία. Όπως προβλεπόταν στη Συνθήκη της Μόσχας το 1943, η αντιμετώπιση της Αυστρίας ήταν διαφορετική από τους Συμμάχους. Η Αυστριακή κυβέρνηση, αποτελούμενη από σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικούς και κομμουνιστές, και με έδρα τη Βιέννη στο Σοβιετικό τομέα, αναγνωρίστηκε από τους δυτικούς Συμμάχους τον Οκτώβριο του 1945, αποφεύγοντας έτσι τη δημιουργία μίας δυτικής Αυστρίας. Γενικά, η χώρα αντιμετωπίστηκε ως ένα κράτος που είχε καταληφθεί από τη Γερμανία και απελευθερώθηκε από τους Συμμάχους.

Μετά από μακροχρόνιες συνομιλίες και τον [[Ψυχρός πόλεμος|Ψυχρό πόλεμο]], η Αυστρία ανέκτησε την πλήρη ανεξαρτησία της στις [[15 Μαΐου]] του [[1955]] με τη Συνθήκη του Αυστριακού Κράτους που υπέγραψαν και οι τέσσερις συμμαχικές δυνάμεις. Στις 26 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, η χώρα ανακήρυξε τη μόνιμη ουδετερότητά της, η οποία ισχύει ως και σήμερα, αν και με μικρές τροποποιήσεις για την είσοδό της στην [[Ευρωπαϊκή Ένωση]]. Το πολιτικό σύστημα της δεύτερης δημοκρατίας βασίζεται στα συντάγματα του 1920 και 1925, όπως επαναδιατυπώθηκαν το 1945. Από το 1945 μονοκομματική κυβέρνηση υπήρχε μόνο το διάστημα 1966-70 και το 1970-83, ενώ όλες τις άλλες περιόδους η χώρα κυβερνιόταν από συνασπισμούς κομμάτων. Η Αυστρία έγινε μέλος της [[Ευρωπαϊκή Ένωση|Ευρωπαϊκής Ένωσης]] το [[1995]], ενώ από το 2008, ως μέλος της [[Συμφωνία Σένγκεν|Συνθήκης Σένγκεν]], η Αυστρία ελέγχει μόνο τις συνοριακές διελεύσεις με το [[Λίχτενσταϊν]].

Περίπου το 60% της συνολικής της έκτασης καλύπτεται από τις [[Άλπεις]] και άλλα μικρότερα βουνά. Ομαλότερο είναι το ανάγλυφο στα ανατολικά - βορειοανατολικά της χώρας όπου εκτείνεται η πεδιάδα του [[Δούναβης|Δούναβη]]. Χαρακτηριστικό είναι πως μόνο το 32% της συνολικής έκτασης της χώρας έχει [[υψόμετρο]] κάτω από 500 [[Μέτρο|μέτρα]]. Στο κέντρο εκτείνεται η οροσειρά του [[Υψηλό Τάουερν|Υψηλού Τάουερν]], με την υψηλότερη κορυφή της χώρας, το [[Γκροσγκλόκνερ]] με ύψος 3.798 μέτρων, οι [[Άλπεις Έτσταλερ]] με μεγαλύτερη κορυφή την [[Βιλντσπίτζε]] (3.770 μέτρα), οι [[Άλπεις Στουμπάιερ]] και οι [[Νορικές Άλπεις]] (μέγιστο ύψος 2.441 μ.). Στον νότο εκτείνονται οι [[Καρνικές Άλπεις]] και οι [[Άλπεις Καραβάνκεν]] με κορυφές άνω τον 3.000 μέτρων.

Τα περισσότερα ποτάμια της Αυστρίας πηγάζουν από τις Άλπεις και κατεβαίνουν από πλαγιές ορμητικές. Η λεκάνη του Δούναβη είναι η πιο εύφορη αυστριακή πεδιάδα. Ο [[Δούναβης]] έχει στην Αυστρία μήκος 350 χιλιομέτρων και είναι πλωτός. Παραπόταμοί του είναι ο [[Ιν (ποταμός)|Ινν]], ο [[Ενς]] και ο [[Τράουν]]. Η Αυστρία δεν έχει μεγάλες λίμνες. Η μεγαλύτερη βρίσκεται στο νότο της χώρας. Η λίμνη Νόιζοντλερ έχει έκταση 350 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ η λίμνη Κωνσταντία, στα σύνορα με την Ελβετία και την Γερμανία, ανήκει στην Αυστρία μόνο κατά το 15%.

[[Αρχείο:Orthodox Jews in Leopoldstadt 1915.JPG|μικρογραφία|αριστερά|200px|Ορθόδοξοι Εβραίοι στη [[Λεοπόλντστατ]]. Περίπου το 10% του πληθυσμού της Βιέννης ήταν Εβραίοι]]

Σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις του 2019, η χώρα έχει συνολικά 8.859.992<ref name="stat"/> κατοίκους. Το 90% του πληθυσμού είναι Αυστριακοί γερμανικής καταγωγής. Υπάρχουν επίσης αρκετοί [[Σλοβένοι]], [[Τσέχοι]] και [[Ούγγροι|Μαγυάροι]]. Βέβαια, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις του 2018 το 82,3% είναι [[Αυστριακοί]], το 3,8% [[Γερμανοί]], το 2,4% [[Σέρβοι]], το 2,3% [[Τούρκοι (έθνος)|Τούρκοι]], το 2,0% [[Ρουμάνοι]], το 1,1% [[Ούγγροι]] και το υπόλοιπο 6,1% διάφορων άλλων εθνοτήτων.

Επιπλέον, το 2001 με τα τότε στοιχεία, περίπου το 12% του πληθυσμού δήλωσε ότι δεν πιστεύει σε κάποια θρησκεία, ενώ σύμφωνα με εκκλησιαστικές πληροφορίες αυτό το μερίδιο είχε αυξηθεί σχεδόν στο 20% μέχρι το 2015. Από τους υπόλοιπους, περίπου 340.000 άτομα καταγράφηκαν ως μέλη διαφόρων [[Μουσουλμάνοι|μουσουλμανικών]] κοινοτήτων, κυρίως λόγω της εισροής από την [[Τουρκία]], τη [[Βοσνία-Ερζεγοβίνη]] καθώς και το [[Κοσσυφοπέδιο]]. Ο αριθμός των Μουσουλμάνων έχει υπολογίζεται πως έχει διπλασιαστεί έως το 2016 -δηλαδή σε μία δεκαπενταετία- σε 700.000. Περίπου 180.000 είναι μέλη [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξων Εκκλησιών]] (κυρίως [[Σερβία|Σέρβων]]), περίπου 21.000 άνθρωποι είναι ενεργοί [[Μάρτυρες του Ιεχωβά]]<ref>''Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2014'', Watch Tower Bible And Tract Society of Pennsylvania, σελ. 178</ref>, περίπου 8.100 είναι [[Εβραίοι]], περίπου 4.035 [[Αντβεντιστές της Έβδομης Μέρας]]<ref>[http://www.adventistyearbook.org/ Office of Archives, Statistics and Research]</ref>, και 4.469 [[Μορμόνοι]] της [[Μορμόνοι|Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών]]<ref>"Facts and Statistics", ''[http://www.mormonnewsroom.org/ mormonnewsroom.org]''</ref>.

Η χαρακτηριστική αρχιτεκτονική της χώρας είναι η [[Μπαρόκ]], με εκκλησίες και ανάκτορα. Κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα, στην [[Βιέννη]] κατασκευάστηκε η νεοκλασική κυκλική λεωφόρος [[Ρίνγκστρασσε]]. Μια πρωτοπορία της χώρας ήταν η αρχιτεκτονική [[Αρ Νουβό]] ([[Ζετσεσιονισμός]]).