Στέφανος ο Πρωτόστεπτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ σύνδεσμοι |
||
Γραμμή 18:
Ο Βουκάν δεν αντιτάχθηκε στην εξουσία του Στέφανου ενόσω ζούσε ο Νεμάνια , αλλά αμέσως μόλι πέθανε άρχισε να συνωμοτεί εναντίον του αδελφού του Στέφανου προκειμένου να γίνει Μέγας Πρίγκιπας. Βρήκε βοήθεια στο πρόσωπο του Βασιλιά της Ουγγαρίας [[Ίμρε της Ουγγαρίας|Έμερικ]] (1196-1204), που πολεμούσε εναντίον της Β΄ Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας και ήθελε βοήθεια. Με τη βοήθεια των Ουγγρικών στρατευμάτων το 1202 ο Βουκάν κατόρθωσε να ανατρέψει το Στέφανο, που κατέφυγε στη [[Βουλγαρία]] αφήνοντας το Βουκάν κυβερνήτη της Σερβίας<ref>[http://www.archive.org/details/geschichtederser00jire, Konstantin Jirecek, Geschichte der Serben 1, Gotha 1911,p.289]</ref>. Σε μια επιγραφή που χρονολογείται από το 1202-1203, ο Βουκάν ονομάζεται "Μεγάλος Ζουπάνος Βουκάν, ηγεμόνας όλων των Σερβικών εδαφών, της [[Πριγκιπάτο της Ζέτας|Ζέτα]], των παραθαλάσσιων πόλεων και της χώρας του [[Νίσαβα]].
Σε αντάλλαγμα για τη Ουγγρική βοήθεια ο Βουκάν έγινε υποτελής του Ούγγρου βασιλιά και υποσχέθηκε ότι θα
Εν τω μεταξύ ο [[Άγιος Σάββας της Σερβίας|Επίσκοπος Σάββας]] (ο μικρότερος αδελφός) επέστρεψε στη Σερβία το χειμώνα του 1205-1206 ή του 1206-1207<ref>Fine, Late, p. 79</ref> και επενέβη και συμφιλίωσε τους δύο αδελφούς του, φέρνοντας μαζί του τα λείψανα του πατέρα του, που τοποθέτησε στη Μονή Στουντένιτσα. Ο Στέφανος του ζήτησε να παραμείνει στη Σερβία με τους κληρικούς του, όπως και έκανε, ξεκινώντας ένα ευρύ ποιμαντικό και εκπαιδευτικό έργο για το λαό της Σερβίας. Ο Σάββας
Ο Βουκάν συνέχισε να κυβερνά ως επίτιμος Βασιλιάς στη Ζέτα και παραιτήθηκε από το 1208, οπότε ο γιος του Τζόρτζε αναφέρεται ως επίτιμος Βασιλιάς της Ζέτα, αν και σε διατάγματα από τη Στουντένιτσα του 1209 αναφέρεται μόνο ως Μέγας Πρίγκιπας. Ο Βουκάν φαίνεται να πέθανε το 1209 ή λίγο αργότερα.
Γραμμή 26:
==Ηγεμόνας στη συνέχεια==
Μετά το θάνατο του Καλογιάν, υπήρξε ένας πόλεμος διαδοχής στη Βουλγαρία. Ο Τσάρος [[Μπόριλ]], ο πιο φιλόδοξος από τους ευγενείς, πήρε το θρόνο και εξόρισε τον Αλέξιο Σλάβο, τον [[Ιβάν Ασσέν Β΄]] και το Στρέζ (της οικογένειας Ασέν). Ο Στρεζ, πρώτος ξάδερφος ή αδελφός του Μπόριλ, κατέφυγε στη Σερβία και έτυχε θερμής υποδοχής στην αυλή του Στέφανου Β΄<ref name="Fine, p. 94">Fine, p. 94</ref><ref name="Curta, p. 385">Curta, p. 385</ref>. Αν και ο Μπόριλ ζήτησε την έκδοση του Στρεζ στη Βουλγαρία με δώρα και δωροδοκίες ο Στέφανος Β΄ αρνήθηκε<ref name="Fine, p. 94"/>. Την ίδια στιγμή ο Μπόριλ δεν ήταν σε θέση να αναλάβει στρατιωτική δράση εναντίον του Στρεζ και του Σέρβου προστάτη του, καθώς ο ίδιος είχε υποστεί μεγάλη ήττα από τους Λατίνους στην [[Φιλιππούπολη]]<ref name="Curta, p. 385"/><ref>Velimirović, p. 61</ref><ref>Андреев 2004, p. 180</ref>. Ο Στέφανος έφτασε στο σημείο να αδελφοποιηθεί με το Στρεζ για να τον διαβεβαιώσει για τη συνέχεια της εύνοιάς του.
[[File:Reževići Monastery 2a.png|thumb|150px|left|Η Μονή Ρεζέβιτσι, κοντά στη [[
Η κυβέρνηση του Χουμ ανήκε δικαιωματικά στον Αντρέα Μιροσλάβλιεβιτς, κληρονόμος του Μίροσλαβ του Χουμ, θείου του Στέφανου Β΄, αλλά οι ευγενείς του Χουμ επέλεξαν τον αδελφό του Πέτρο ως Πρίγκιπα του Χουμ. Ο Πέτρος εξόρισε τον Αντρέα και τη χήρα του Μίροσλαβ (αδελφή του Μπαν Kούλιν της Βοσνίας), και ο Aντρέας κατέφυγε στη Ράσκα, στην αυλή του Στέφανου Β΄. Εν τω μεταξύ ο Πέτρος αντιμετώπισε επιτυχώς τις γειτονικές Βοσνία και Κροατία. Ο Στέφανος πήρε το μέρος του Αντρέα, επενέβη στον πόλεμο και εξασφάλισε το Χουμ και την πεδιάδα του Πόποβο για τον Αντρέα λίγο μετά την ανάρρησή του. Ο Πέτρος ηττήθηκε και διέσχισε το [[Νερέτβα]], συνεχίζοντας να κυβερνάει δυτικά και βόρεια του ποταμού, που είχαν καταληφθεί το 1203 για λίγο από τον [[Ανδρέας Β΄ της Ουγγαρίας|Ανδρέα Β΄ της Ουγγαρίας]]. Ο Στέφανος έδωσε την επίτιμη και ανώτατη ηγεμονία του Χουμ στο γιο του Ράντοσλαβ, ενώ ο Aντρέας κατείχε την περιοχή του Πόποβο με τις παράκτιες περιοχές του Χουμ, συμπεριλαμβανομένου του Στον. Με τη συμφωνία μετά το θάνατο του Ράντοσλαβ, τα εδάφη θα περιέρχονταν στον Αντρέα.
Ο Τζόρτζε της Ζέτα, προκειμένου να εξασφαλίσει τα εδάφη του από το Στέφανο, αποδέχθηκε τη Βενετική επικυριαρχία πιθανώς το 1208<ref name="Fine, p. 50">Fine, p. 50</ref>. Ο Τζόρτζε μπορεί να ενήργησε έτσι λόγω των εντάσεων μεταξύ των δύο, αλλά μπορεί και όχι. Η Βενετία, μετά την [[Δ΄ Σταυροφορία]], προσπάθησε να αποκτήσει τον έλεγχο των λιμανιών της Δαλματίας και κατάφερε το 1205 να υποτάξει τη [[Δημοκρατία της Ραγούσας|Ραγούσα]] - ο Τζόρτζε υποτάχθηκε για να αποτρέψει τη Βενετία από το να διεκδικήσει τα λιμάνια του της νότιας Δαλματίας.
[[File:Manastir Žiča.jpg|thumb|250px|Η [[Μονή Ζίτσα]] στο [[Κράλιεβο]], που ιδρύθηκε από το Στέφανο]]
Ο Τζόρτζε υποσχέθηκε στρατιωτική βοήθεια στη Βενετία σε περίπτωση εξέγερσης άλλου θεωρητικά υποτελούς της, του Δημητρίου, Αλβανού ''
Ο Δεσπότης Μιχαήλ Α της Ηπείρου κατέλαβε τη Σκόδρα και προσπάθησε να επεκταθεί περαιτέρω αλλά ανακόπηκε από τους Σέρβους και από τη δολοφονία του από έναν από τους υπηρέτες του το 1214 ή το 1215. Τον διαδέχθηκε ο ετεροθαλής αδελφός του [[Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας]]. Ο Θεόδωρος ανέλαβε μια επεκτατική πολιτική και συμμάχησε με το Στέφανο Β΄. Ο [[Στέφανος Ράντοσλαβ]] παντρεύτηκε την [[Άννα Δούκαινα Αγγελίνα]], κόρη του Θεόδωρου.
Γραμμή 43:
* ''Βασιλιάς'' [[Στέφανος Ράντοσλαβ]], βασίλεψε 1228–1233.
* ''Βασιλιάς'' [[Στέφανος Βλάντισλαβ Α΄]], βασίλεψε 1233–1243.
* ''Αρχιεπίσκοπος'' [[Άγιος Σάββας Β΄ της Σερβίας|Σάββας Β΄]]
* ''Κόμισσα'' [[Κομνηνή Νεμάνια]],της [[Κρούγια]]ς.
| |||