Συνθήκη του Καρς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Σύνδεσμος προς 2 βιβλία για επαληθευσιμότητα.) #IABot (v2.1alpha3
Γραμμή 49:
== Προσπάθεια ακύρωσης από την ΕΣΣΔ ==
{{κύριο|Σοβιετικές εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της Τουρκίας|Κρίση των Τουρκικών Στενών}}
Μετά το πέρας του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], η Σοβιετική Ένωση επιχείρησε να ακυρώσει την Συνθήκη του Καρς και να ανακτήσει τα απολεσθέντα εδάφη της. Σύμφωνα με τον [[Νικίτα Χρουστσόφ]], ο αντιπρόεδρος [[Λαβρέντι Μπέρια]] παρότρυνε τον συμπατριώτη του [[Γεωργιανοί|Γεωργιανό]] [[Ιωσήφ Στάλιν]] προκειμένου, ο τελευταίος, να αναλάβει δράση επί του συγκεκριμένου ζητήματος, επιμένοντας στην επιστροφή των συγκεκριμένων ιστορικών γεωργιανών εδαφών.<ref>{{en}} {{cite book|last=Khrushchev|first=Nikita S.|editor=Sergei Khrushchev|translator=George Shriver|title=Memoirs of Nikita Khrushchev: Reformer, 1945-1964|publisher=[[Penn State University Press]]|location=Γιουνιβέρσιτι Παρκ, Πενσιλβάνια|date=2006|page=426|isbn=978-0271058597|ref=harv}}</ref><ref name="suny">{{harvsp|Suny|1993|p=165-169}}</ref> Τελικώς, ο Στάλιν συμφώνησε και, στις 7 Ιουνίου 1945, ο Σοβιετικός Υπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων [[Βιατσεσλάβ Μόλοτοφ]] ενημέρωσε τον Τούρκο πρέσβη στη [[Μόσχα]] πως οι επαρχίες του Καρς, του Αρνταχάν και του Αρτβίν θα έπρεπε να επιστραφούν στην ΕΣΣΔ, εις το όνομα των γεωργιανών και αρμενικών σοβιετικών δημοκρατιών.<ref name="suny" /><ref name="rieber">{{en}} {{cite book|last=Rieber|first=Alfred J.|title=Stalin and the Struggle for Supremacy in Eurasia|year=2015|publisher=Cambridge University Press|location=Κέιμπριτζ|isbn=978-1107426443|pages=336–339|ref=harv}}</ref> Η Άγκυρα βρέθηκε σε δυσχερή θέση: από την μία πλευρά, επιθυμούσε την διατήρηση καλών σχέσεων με την Μόσχα, ωστόσο, από την άλλη πλευρά, αρνείτο την παραχώρηση των συγκεκριμένων εδαφών. Η Τουρκία ουδόλως ευρισκόταν σε κατάλληλη κατάσταση προκειμένου να διεξάγει πόλεμο εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία είχε αναδειχθεί ως υπερδύναμη μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.<ref name="suny" /> Οι σοβιετικές εδαφικές διεκδικήσεις επί της Τουρκίας έχαιραν της υποστήριξης του [[Καθολικός Πασών των Αρμενίων|Αρμένιου Καθολικού]] [[Γεώργιος ΣΤ΄ της Αρμενίας|Γεωργίου ΣΤ΄]], καθώς και του συνόλου της [[αρμενική διασπορά|αρμενικής διασποράς]], συμπεριλαμβανομένης, ακόμη, της αντισοβιετικής [[Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία|Αρμενικής Επαναστατικής Ομοσπονδίας]].<ref name="suny" /> Η σοβιετική κυβέρνηση, επίσης, ενθάρρυνε τον επαναπατρισμό των απόδημων Αρμενίων στη Σοβιετική Αρμενία προς υποστήριξη των συγκεκριμένων διεκδικήσεων.<ref name="rieber" /><ref name="panossian">{{en}} {{cite book|last=Panossian|first=Razmik|authorlink=Razmik Panossian|title=The Armenians: From Kings and Priests to Merchants and Commissars|publisher=Columbia University Press|place=Νέα Υόρκη|date=2006|pages=358–360|isbn=978-0231139267|ref=harv|url-access=registration|url=https://archive.org/details/armeniansfromkin00razm}}</ref>
 
Οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί αντετίθεντο στις σοβιετικές εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της Τουρκίας. Καθώς ο [[Ψυχρός Πόλεμος]] ξεκινούσε, η αμερικανική κυβέρνηση θεώρησε τις συγκεκριμένες διεκδικήσεις ως μέρος μίας «κίνησης [[επεκτατισμός|επεκτατισμού]] εκ μέρους μίας κομμουνιστικής αυτοκρατορίας», καθώς και ως μία ενθύμηση των [[Ναζιστική Γερμανία|ναζιστικών]] [[αλυτρωτισμός|αλυτρωτικών]] σχεδίων επί της [[Σουδητία]]ς, στην [[Τσεχοσλοβακία]].<ref name="suny" /> Το [[Στέιτ Ντιπάρτμεντ]] ανησυχούσε σχετικά με την στρατηγική στρατιωτική σημασία του υψιπέδου του Καρς για τους Σοβιετικούς.<ref name="suny2">{{harvsp|Suny|1993|p=175-177}}</ref> Κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η προγενέστερη [[Ουιλσονική Αρμενία|υποστήριξή τους υπέρ της Αρμενίας από την περίοδο του Προέδρου Γούντροου Ουίλσον]] (1913-1921) είχε εκπνεύσει, κατόπιν της απώλειας της αρμενικής ανεξαρτησίας.<ref name="suny2" /> Η ΕΣΣΔ, επίσης, απαιτούσε μία αναθεώρηση της [[Σύμβαση του Μοντρέ|Συμβάσεως του Μοντρέ]], καθώς και μία στρατιωτική βάση επί των [[Τουρκικά Στενά|Τουρκικών Στενών]].<ref name="rieber" /> Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ συνέστησε στον [[Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών|Πρόεδρο των ΗΠΑ]] [[Χάρι Σ. Τρούμαν]] να υποστηρίξει την Τουρκία, στη συγκεκριμένη διαμάχη, και να αντιταχθεί στις σοβιετικές απαιτήσεις, πράγμα το οποίο και έκανε. Το 1952, η Τουρκία εντάχθηκε στην αντισοβιετική στρατιωτική συμμαχία του [[NATO]].<ref name="suny2" />
Γραμμή 78:
* {{en}} {{cite book|last=King|first=Charles|title=The Ghost of Freedom: A History of the Caucasus|year=2008|publisher=Oxford University Press|location=Oxford|isbn=978-0195177756|pages=320|ref=harv}}
* {{en}} {{cite book|last=Parrot|first=Friedrich|authorlink=Friedrich Parrot|translator=[[William Desborough Cooley]]|title =Journey to Ararat|publisher=[[Gomidas Institute]]|place=Λονδίνο|date=2016|origyear=1846|pages=342|isbn=978-1909382244|ref=harv}}
* {{en}} {{cite book|last=Suny|first=Ronald Grigor|authorlink=Ronald Grigor Suny|title=Looking toward Ararat|publisher=Indiana University Press|location=Μπλούμινγκτον|date=1993|pages=304|isbn=978-0253207739|ref=harv|url-access=registration|url=https://archive.org/details/lookingtowardara00rona}}
* {{en}} {{cite book|last=Tsutsiev|first=Arthur|translator=Nora Seligman Favorov|title=Atlas of the Ethno-Political History of the Caucasus|year=2014|publisher=Yale University Press|location=Νιού Χέιβεν|isbn=978-0300153088|pages=208|ref=harv}}
{{refend|2}}