Αικατερίνη Σφόρτσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Κατερίνα εντέλει κατάφερε να πείσει τους απαγωγείς της να την αφήσουν να επισκεφθεί η ίδια τον Φέο προκειμένου να τον πείσει να παραδοθεί. Ως εχέγγυο άφησε πίσω της τα παιδιά της. Όταν όμως έφτασε στο κάστρο της αρνήθηκε να παραδοθεί. Λέγεται πως τότε συνέβηκε ένα πολύ χαρακτηριστικό επεισόδιο. Όταν οι απαγωγείς δήλωσαν ότι θα εκτελούσαν τα παιδιά της που εξακολουθούσαν να κρατούν ως ομήρους, η Κατερίνα δήλωσε ότι δε επρόκειτο ούτε τότε να παραδώσει το κάστρο και ότι ήταν ήδη έγκυος και πάλι και θα έκανε κι άλλο παιδί. Αυτή η απάντηση αποτέλεσε την βάση για την δημιουργία του λεγόμενου «θρύλου του κάστρου» που καταγράφηκε από τον [[Νικολό Μακιαβέλι]]<ref name=":3">{{Cite book|title=The discourses.|first=Niccolò|last=Machiavelli|first2=Rogers D. Spotswood|last2=Collection.|publisher=Penguin Books|isbn=0140444289|year=1984|origyear=1970|location=Harmondsworth, Eng.|url=https://www.worldcatarchive.org/oclcdetails/195522discourses00mach|id=195522|url-access=registration}}</ref> αργότερα και που δείχνει και τον βαθμό στον οποίο η Κατερίνα γοήτευε την λαϊκή φαντασία. Σύμφωνα με τον θρύλο, λοιπόν, η Κατερίνα ανέβηκε στις επάλξεις του κάστρου και τους φώναξε: «Εμπρός, λοιπόν! Σκοτώστε τα αν θέλετε! Μπορείτε να τα κρεμάσετε και μπροστά στα μάτια μου! Εγώ έχω εδώ ό,τι χρειάζεται για να κάνω κι άλλα» και σήκωσε την φούστα της.<ref name=":4">{{Cite book|title=Gender and scientific discourse in early modern culture|first=Kathleen P.|last=Long|publisher=Ashgate|isbn=9780754697633|year=2010|location=Farnham, Surrey, England|page=|url=https://www.worldcat.org/oclc/754773649|id=754773649}}</ref> Αυτό το περιστατικό χρησιμοποιήθηκε από τον Μακιαβέλι για να μετατρέψει την Σφόρτσα σε παράδειγμα πολιτικής ευστροφίας.<ref>{{Cite journal|url=http://www.journals.uchicago.edu/doi/10.2307/2901494|title=Skirting the Issue: Machiavelli's Caterina Sforza|last=Hairston|first=Julia L.|date=2000-10-01|journal=Renaissance Quarterly|issue=3|doi=10.2307/2901494|volume=53|pages=687–712|issn=0034-4338}}</ref>

Ο πάπας συγκέντρωσε στρατό και ετοιμάστηκε να κάνει επίθεση στην Κατερίνα, έχοντας βοήθεια και από το Γάλλο βασιλιά [[Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΒ΄]]. Η Κατερίνα ζήτησε βοήθεια από την οικογένεια του τελευταίου συζύγου της, τους Μεδίκους, και εκείνοι, στέλνοντας ως διπλωμάτη τον [[Νικολό Μακιαβέλι]] της απάντησαν ότι μπορούσαν να την προστατέψουν αν εγκατέλειπε το Φορλί και πήγαινε στην Φλωρεντία. Κάποια στιγμή αργότερα θα μπορούσε να διεκδικήσει ξανά τα εδάφη της. Εκείνη όμως αρνήθηκε και απάντησε πως «αν πρέπει να ηττηθώ, θα το κάνω σαν άντρας».<ref name=":0" /> Τότε ήταν που ο Μακιαβέλι, εντυπωσιασμένος, έγραψε για την αδάμαστη και γοητευτική Κόμισσα του Φορλί.<ref name=":3" /><ref>{{Cite book|title=The prince|first=Niccolò|last=Machiavelli|isbn=0486272745|year=1992|location=New York|page=|url=https://www.worldcatarchive.org/oclcdetails/25915297princemach00mach|id=25915297|url-access=registration}}</ref> Η Κατερίνα, καταλαβαίνοντας ότι πλησίαζε ο κίνδυνος, έθεσε όλα τα παιδιά της υπό ασφάλεια και πήρε μέτρα άμυνας, χάνοντας όμως γρήγορα το κάστρο της [[Ίμολα]]. Απήλλαξε τότε τους κατοίκους του [[Φορλί]] από τον όρκο υποταγής και κλείστηκε στην [[Ακρόπολις|ακρόπολη]] της πόλης να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Ο Καίσαρας Βοργίας λεηλάτησε το Φορλί και πολιόρκησε το κάστρο αλλά έφτασαν Χριστούγεννα και η Κατερίνα δεν έδειχνε σημάδια ότι εγκαταλείπει. Ο Καίσαρας Βοργίας ζήτησε διαπραγματεύσεις και ζήτησε την παράδοση καθώς, όπως είπε, δεν άξιζε τον κόπο να σκοτωθεί η Δούκισσα για μια περιουσία. Αν παραδίνονταν υποσχέθηκε να την αφήσει να φύγει σώα για την Ρώμη. Ο Καίσαρας Βοργίας φώναξε παρακλητικά στην Κατερίνα που στεκόταν στις επάλξεις: «Παραδόσου! Παραδόσου, Μαντόνα!» Εκείνη όμως του απάντησε «Κύριε Δούκα, η Τύχη ευνοεί τους γενναίους και εγκαταλείπει τους δειλούς. Εγώ είμαι η κόρη εκείνου που δεν γνώριζε τον φόβο. Ό,τι κι αν γίνει θα το δεχτώ μέχρι τον θάνατο.»<ref name=":0" /> Ο Βοργίας συνέχισε τις επικλήσεις ενώ ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ έστειλε μήνυμα που εγγυόταν την ασφαλή μετακίνησή της και της οικογένειάς στην Ρώμη ενώ της υποσχόταν και ένα ετήσιο εισόδημα ως αποζημίωση. Η Κατερίνα όμως έμεινε σταθερή.