Σοσιαλδημοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ως πολιτική, κοινωνική και οικονομική φιλοσοφία υποστηρίζει οικονομικές και κοινωνικές παρεμβάσεις για την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης στο πλαίσιο μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας και μιας καπιταλιστικής μικτής οικονομίας. Με αυτόν τον τρόπο, η σοσιαλδημοκρατία σκοπεύει να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα οδηγήσουν σε περισσότερη δημοκρατία, ισότητα και αλληλεγγύη. Ιστορικά, η σοσιαλδημοκρατία ήταν ένα [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστικό]] κίνημα που υποστήριζε τη δημιουργία μιας σοσιαλιστικής οικονομίας, με τη στενή έννοια του όρου, μέσα από τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες επρόκειτο να επιτευχθούν με την [[ταξική πάλη]]. Στηρίχθηκε στα σοσιαλιστικά δόγματα του 19ου αιώνα, δηλαδή αυτά των Μαρξ και Ένγκελς, και είχε κοινές ιδεολογικές ρίζες με τον κομμουνισμό, αλλά χωρίς την πολεμικότητα και τον ολοκληρωτισμό του τελευταίου.Στις αρχές του 20ου αιώνα, ωστόσο, μια σειρά σοσιαλιστικών κομμάτων στη Δυτική Ευρώπη απέρριψε την [[επανάσταση]] και άλλες παραδοσιακές ιδέες του μαρξισμού, όπως η ταξική πάλη, και έλαβε πιο μετριοπαθείς θέσεις. Αυτές οι μετριοπαθείς θέσεις περιλαμβάνουν την πεποίθηση ότι ο [[ρεφορμισμός]] είναι ένας επιθυμητός δρόμος προς την επίτευξη του σοσιαλισμού. Γι'αυτό, η σοσιαλδημοκρατία συνδέθηκε με τον αναθεωρητισμό, αφού άλλαξε το βασικό δόγμα του μαρξισμού, δηλαδή τη χρήση της επανάστασης για την εγκαθίδρυση σοσιαλιστικής κοινωνίας<ref>[https://www.britannica.com/topic/social-democracy Encycopedia Brittanica]</ref>. Αντιθέτως, πραγματικές βελτιώσεις στις συνθήκες διαβίωσης όλων των κοινωνικών τάξεων θα μπορούσαν να επιτευχθούν με σταδιακό και ειρηνικό τρόπο<ref>Judt, Tony (2012).''Η Ευρώπη μετά τον Πόλεμο''. Εκδόσεις Αλεξάνδρεια. Αγγλική έκδοση Penguin Press, Penguin USA, 2005. ISBN 978-960-221-574-6., σ.363</ref>. Μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, εξάλλου, παγιώθηκαν οι αρχές της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή η μικτή οικονομία με την υπεροχή της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και τον περιορισμό του κράτους μόνο στην ιδιοκτησία των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και των δημοσίων υπηρεσιών, η υιοθέτηση της κευνσιανής οικονομικής θεωρίας, ο κρατικός παρεμβατισμός και, κυρίως, το κράτος πρόνοιας. Οι σοσιαλδημοκράτες πίστευαν πλέον ότι οι ιδέες τους μπορούσαν να πραγματοποιηθούν με τη μεταρρύθμιση και όχι την καταστροφή του καπιταλισμού<ref>Miller, David (1998). "Social Democracy". InΣε Craig, Edward (ed.). Routledge Encyclopedia of Philosophy. 8. Routledge. ISBN 978-0-415-18713-8., p. 827</ref>.