Ζαν Μπατίστ Λαμάρκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Σύνδεσμος προς 1 βιβλία για επαληθευσιμότητα.) #IABot (v2.1alpha3
Γραμμή 33:
Ο Λαμάρκ ανέπτυξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην βοτανική, και αργότερα, μετά την δημοσίευση του τρίτομου έργου του, ''Flora française'', έγινε μέλος της [[Γαλλική Ακαδημία Επιστημών|Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών]] το 1779. Άρχισε να ασχολείται με τον ''[[Jardin des Plantes]]'' (''Κήπος των Φυτών'') και διορίστηκε στην Έδρα της Βοτανικής το 1788. Όταν ιδρύθηκε το [[Muséum national d'Histoire naturelle]] (''Εθνικό μουσείο φυσικής ιστορίας'') το 1793, ο Λαμάρκ διορίστηκε καθηγητής ζωολογίας. Το 1801, δημοσίευσε το ''Système des animaux sans vertèbres'', ένα μείζον έργο στην ταξινόμηση των [[ασπόνδυλα|ασπόνδυλων]], όρο τον οποίο εφηύρε ο ίδιος. Σε μία δημοσίευση του 1802, έγινε ένας από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν τον όρο ''[[βιολογία]]'' με την σύγχρονη σημασία του.<ref name="Coleman">{{cite book |last=Coleman |first=William L. |title= Biology in the Nineteenth Century: problems of form, function, and transformation|year= 1977 |publisher= [[Cambridge University Press]] |location=Cambridge|isbn= 0-521-29293-X | pages=1–2}}</ref><ref>Ο όρος «βιολογία» χρησιμοποιήθηκε ανεξάρτητα και από τον [[Καρλ Φρίντριχ Μπούρνταχ]] (το 1800) και τον [[Γκότφριντ Ράινχολντ Τρεβιράνους]] (''Biologie oder Philosophie der lebenden Natur'', 1802).</ref> Ο Λαμάρκ συνέχισε το έργο του στην [[βιολογία των ασπόνδυλων]] ως αυθεντία.
 
Στη σύγχρονη εποχή, ο Λαμάρκ μνημονεύεται κυρίως για την θεωρία της [[κληρονομικότητα των επίκτητων χαρακτηριστικών|κληρονομικότητας των επίκτητων χαρακτηριστικών]], αποκαλούμενη και μαλακή κληρονομικότητα ή Λαμαρκισμός. Ωστόσο, η ιδέα του για την μαλακή κληρονομικότητα ήταν ίσως απήχηση της λαϊκής σοφίας της εποχής, αποδεκτή από πολλούς φυσιοδίφες. Η συνεισφορά του Λαμάρκ στην [[Ιστορία της εξελικτικής σκέψης|εξελικτική θεωρία]] συνίσταται από την πρώτη πραγματικά συνεκτική θεωρία εξέλιξης, στην οποία μια αλχημιστική περιπλεκτική δύναμη οδηγεί τους οργανισμούς στην κλίμακα της πολυπλοκότητας, και μία άλλη περιβαλλοντική δύναμη τους προσαρμόζει στα τοπικά περιβάλλοντά τους μέσω της χρήσης ή παύσης της χρήσης χαρακτηριστικών, διαφοροποιώντας τους από άλλους οργανισμούς.<ref name="Gould 2002 187">{{cite book |last= Gould |first= Stephen Jay |authorlink= Stephen Jay Gould |title= [[The Structure of Evolutionary Theory]] |year= 2002 |publisher= Belknap Harvard |location= Harvard |isbn= 0-674-00613-5 | pages= [https://archive.org/details/structureofevolu00goul/page/187 187] }}</ref>
 
== Βιογραφία ==