Ροβέρτος Γυισκάρδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|όνομα = Ροβέρτος ''Γυισκάρδος''

Ο '''Ροβέρτος Ντ΄Ωτεβίλλ''' ο επονομαζόμενος πονηρός''Γυισκάρδος (Guiscard= Πονηρός) Γυισκάρδος''' (''Robert Guiscard'', [[1020]] - [[17 Ιουλίου]] [[1085]]) από τον [[Οίκος των Ωτβίλ|Οίκο των Ωτβίλ/Αλταβίλα]] ήταν [[Νορμανδοί|Νορμανδός]] τυχοδιώκτης και κατακτητής, γνωστός για την κατάκτηση της νότιας [[Ιταλία]]ς και της [[Σικελία]]ς. Διετέλεσε [[Κομητεία της Απουλίας και της Καλαβρίας|Κόμηςκόμης της Απουλίας και της Καλαβρίας]] ([[1057]] - [[1059]]) και Δούκαςδούκας της Απουλίας και της Καλαβρίας ([[1059]] - [[1085]]) μετά την μετατροπή της κομητείας σε δουκάτο.

Μέλος του [[Οίκος των Ωτβίλ|Οίκου των Ωτβίλ]], διακρίθηκεΔιακρίθηκε στη μάχη του Τσιβιτάτε το 1053 ενάντια στον Πάπα [[Πάπας Λέων Θ΄|πάπα Λέοντα τον Θ΄]] και στη συνέχεια μαζίαυτός μεκαι τονο αδελφόαδελφός του [[Ρογήρος Α΄ της Σικελίας|Ρογήρο]] κατέκτησαν την [[Απουλία]] και την [[Καλαβρία]] και το 1059 ορίστηκε δούκας της Καλαβρίας και της Σικελίας. Κατέλαβε το [[Ρέτζιο Ντι Καλάμπρια|Ρέτζο]], τον [[Τάραντας|Τάραντα]] και το [[Μπρίντιζι]]. Το 1061 εισέβαλε και κατέλαβε μαζί με τον Ρογήρο τη [[Σικελία]]. Το 1071 κατέλαβε το [[Μπάρι]], το τελευταίο έδαφος της [[βυζαντινή αυτοκρατορία|ΒυζαντινήςΡωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] στην Ιταλική χερσόνησο.

Ο Γυισκάρδος οδήγησε έναν στρατό στην Καλαβρία,. ήτανΉταν η πρώτη σοβαρή του προσπάθεια να υποτάξει την Βυζαντινή επαρχία από την εποχή του ΓκουαιμάρΓκουαϊμάρ. Πολιόρκησε με τον στρατό του το Καριάτι, που υποτάχθηκε,. πρίνΠριν τοτον χειμώνα ακολούθησε το Ροσάνο και ητο Γκεράς, ενώ μόνο το [[Ρήγιο]] είχε μείνει στους Βυζαντινούς. όταν επέστρεψεέπειτα ο Γυισκάρδος επέστρεψε στην [[Απουλία]]. Προσπάθησε να υποτάξει τις Βυζαντινές φρουρές στον [[Τάραντας|Τάραντα]] και το [[Μπρίντιζι]], κατόπιν επέστρεψε στην [[Καλαβρία]], όπου ο αδελφός του Ρογήρος περίμενε τις νέες πολιορκητικές μηχανές.

Μετά την πτώση του Ρήγιου (Ρέτζιο) και την υποταγή της [[Σκύλλα της Μεσσήνης|Σκύλλας]], της Ακρόποληςακρόπολης σε μια νησίδα πουόπου είχε καταφύγει η φρουρά του Ρήγιου, συνέχισε για την κατάκτηση ολόκληρης της Σικελίας. Ο [[Ρογήρος Α΄ της Σικελίας]] επιτέθηκε πρώτα με μιαμία μικρή δύναμη στηνστη [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνη]], αλλά αποκρούστηκε από τηντη φρουρά των Σαρακηνών. Η μεγάλη επίθεση που σχεδίαζε ο Γυισκάρδος δεν έγινε τελικά, επειδή συνάντησε αντίσταση από Βυζαντινό στρατό, που έστειλε ο [[Κωνσταντίνος Ι΄ Δούκας]] για να λεηλατήσει την Απουλία. Η [[Μέλφι]] πολιορκήθηκε ξανά τον Ιανουάριο του 1061, αλλά ο Ρογήρος βρήκε νέα αντίσταση,. οιΟι δυνάμεις του Γυισκάρδου πιέστηκαν από τους Βυζαντινούς να οπισθοχωρήσουν και η Απουλία έμεινε ήρεμη.

Ο Ροβέρτος Γυισκάρδος επιτέθηκε στην [[Σικελία]] με τον αδελφό του Ρογήρο και κατέλαβαν την [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνη]] με σχετική ευκολία (1061), όταν στρατοπέδευσαν αθέατοι την νύχτα και αιφνιδίασαν τον στρατό των [[Σαρακηνοί|Σαρακηνών]].<ref>Rogers 2010, p. 66.</ref> Με την επιτυχία αυτή απέκτησαν τον έλεγχο στο [[Στενό της Μεσσήνης]].<ref>Rogers 2010, p. 66.</ref> Ο Γυισκάρδος συμμάχησε αμέσως με τον Ίμπν-ατ-Τιμνάχ, έναν από τους εμίρηδες της Σικελίας, εναντίον του αντιπάλου του Ίμπν-αλπ-Χαουά. Ο Γυισκάρδος, ο αδελφός του και ο Ίμπν-ατ-Τιμνάχ βάδισαν στην κεντρική Σικελία μέσω της Ρομέττας που είχε μείνει πιστή στον Ίμπν-ατ-Τιμνάχ, και στην συνέχεια πέρασαν στην πεδιάδα στην οποία είχαν διακριθεί πριν από 21 χρόνια ο [[Γεώργιος Μανιάκης]] και οι πρώτοι Ωτβίλ. Ο Γυισκάρδος επιτέθηκε στην Κεντουρίπ, αλλά η αντίσταση που συνάντησε ήταν σκληρή και μετακινήθηκε,. ηΑφού το Πατέρνο έπεσε και, μετακίνησε τον στρατό του σε ένα ισχυρό κάστρο στην [[Έννα (επαρχία)|Έννα]].

Οι Σαρακηνοί ηττήθηκαν, αλλά η Έννα δεν έπεσε και ο Γυισκάρδος πήγεεπέστρεψε με την σύζυγο του Σίλτσεγκαιτα στην Καλαβρία για τα Χριστούγεννα. Το 1064 επέστρεψε αλλά, προσπέρασε την Έννα και βάδισε για το [[Παλέρμο]], όταν το στρατόπεδοστρατόπεδό του μολύνθηκε από ταραντούλες και αναγκάστηκε να δραπετεύσει. Η εκστρατεία ήταν ανεπιτυχής, αλλά σε μιαμία μετέπειτα εκστρατεία (1072) έπεσε το Παλέρμο,· η υπόλοιπη Σικελία ήταν θέμα χρόνου. Στην διάρκεια της Σικελικής εκστρατείας ο Ροβέρτος ·Γυισκάρδος καταγράφεται ως ''"Ροβέρτος ο ΜαυροπουκαμισάςΜελανοχίτων"'' επειδή φορούσε κομψά υφάσματα με εισαγόμενες βαφές, που τους έδιναν μελανό χρώμα.<ref>http://cat.inist.fr/?aModele=afficheN&cpsidt=20623842</ref>

Ο Ροβέρτος Γυισκάρδος προσπάθησε να κατακτήσει το μεγαλύτερο τμήμα της [[Ιταλική χερσόνησος|Ιταλικής χερσονήσου]] και να διώξει όλες τις Βυζαντινές φρουρές,. Αφού κατέκτησε τηντη [[Σικελία]], βάδισε βόρεια και άρχισε να απειλεί τις Βυζαντινές πόλεις στο [[Ιόνιο Πέλαγος]] και την [[Αδριατική Θάλασσα]].<ref>Skinner. Family Power in Southern Italy, pp. 3–5.</ref> Τον Μάιο του 1081 πολιόρκησε το [[Δυρράχιο]], που βρισκόταν στο τέρμαένα άκρο της [[Αρχαία Εγνατία Οδός|Εγνατίας Οδού]], του περίφημου αρχαίου δρόμου που οδηγούσε στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Ο νέος αυτοκράτοραςΑυτοκράτορας [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός]] έστειλε μήνυμα στον [[Δόγηδες της Βενετίας|Δόγη της Βενετίας]] [[Ντομένικο Σέλβο]] και του ζήτησε να κινητοποιήσει τον στόλο του για την υποστήριξη του Δυρραχίου μεαντί τεράστιατεραστίων κέρδηκερδών.

Ο Ντομένικο Σέλβο βάδισε για την υπεράσπιση του Δυρραχίου με 14 πολεμικά πλοία και άλλα 45 μικρότερα. Ο Βενετός δόγης, πέρα από τους οικογενειακούς και εμπορικούς δεσμούς με το Βυζάντιο, είχε πρόσθετους λόγους να πολεμήσει τους Νορμανδούς,: αν ο Γυισκάρδος αποκτούσε τον έλεγχο στο [[Στενό του Οτράντο]] θα απειλούσε την πόλη του.<ref>Nicol. Byzantium and Venice, pp. 57–59.</ref> Ο Σέλβο πλησίαζε το Δυρράχιο, ενώ τα πλοία του Γυισκάρδου βρίσκονταν ήδη στο λιμάνι της πόλης,. ηΗ μάχη ήταν σκληρή, αλλά οι έμπειροι και εκπαιδευμένοι Βενετοί στηνστη θάλασσα συνέτριψαν τους άπειρους Νορμανδούς. Ο στόλος του Γυισκάρδου έφυγε πανικόβλητος με τεράστιες απώλειες,· ο Ντομένικο Σέλβο άφησε τον γιο του διοικητή του στόλου και επέστρεψε στην Βενετία σαν ήρωας.<ref>Hazlitt. The Venetian Republic, pp. 134–143.</ref>

Ο Ροβέρτος Γυισκάρδος διατήρησε ακέραιο τον στρατό του, παρά την καταστροφή του στόλου του και ανασυγκροτήθηκε,. Έπειτα νίκησε έναν μεγάλο Βυζαντινό στρατό με αρχηγό τον ίδιο τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄, ανακατέλαβε το Δυρράχιο και έδιωξε όλα τα Βενετσιάνικα πλοία (1082).<ref>Hazlitt. The Venetian Republic, pp. 134–143.</ref> Ο Γυισκάρδος, ενώ συνέχιζε την επέλαση στα [[Βαλκάνια]], δέχτηκε μήνυμα από τον σύμμαχοσύμμαχό του πάπα Γρηγόριο Ζ΄ να έρθει να τον υπερασπιστεί από τον αυτοκράτορα [[Ερρίκος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκο Δ΄]] της Γερμανίας, που τον απειλούσε με τον στρατό του. Ο Σέλβο, γνωρίζοντας ότι ο Γυισκάρδος θα εγκαταλείψει τα Βαλκάνια, ανακατέλαβε με τον στόλο του το Δυρράχιο και την [[Κέρκυρα]],. Έτσι οι Νορμανδοί έχασαν οριστικά ότιό,τι είχαν κερδίσει στηνστη Βαλκανική χερσόνησο.<ref>Norwich. A History of Venice, pp. 71–75.</ref>

[[File:Tomba_degli_Altavilla.jpg|thumb|right|250px|Το Μαυσωλείο των ΏτβιλΩτβίλλ στην Βενόσα, όπου βρίσκεται ο τάφος του Ροβέρτου Γυισκάρδου.]]

Ο Γυισκάρδος επέστρεψε στα Βαλκάνια και σχεδίασε νέα οργανωμένη επίθεση στην Κέρκυρα (1084),. τονΤον περίμεναν οι δυνάμεις των Ελλήνων και των Βενετών υπό την ηγεσία του Σέλβο. Οι Νορμανδοί πλησίασαν το νησί, αλλά η συντριβή που γνώρισαν από τους δύο συμμάχους ήταν μεγαλύτερη από αυτήαυτήν που είχαν υποστεί στην ναυμαχία του Δυρραχίου,. τότε ο Γυισκάρδος διέταξε άλλη μιαμία επίθεση σε τρεις μέρεςημέρες μετά, αλλά τα αποτελέσματα ήταν περισσότερο καταστροφικά.<ref>Norwich. A History of Venice, pp. 71–75.</ref> Ο Ντομένικο Σέλβο, πεπεισμένος ότι τους είχε εξουδετερώσει οριστικά, έστειλε όλα τα πλοία του στηνστη Βενετία για επισκευή για να τα χρησιμοποιήσει σε άλλες ανάγκες. Ο Σέλβο πεπεισμένοςσίγουρος ότι μια τρίτη επίθεση του Γυισκάρδου είναι απίθανη, απέσυρε και τα υπόλοιπα πλοία του από την Αλβανική ακτή και περίμενε την αναχώρηση των Νορμανδών.

Ο Γυισκάρδος, μόλις έμαθε τα σχέδια του δόγη, κάλεσε μυστικά τον στόλο του να βρίσκεται σε εγρήγορση για να κάνει αιφνίδια αντεπίθεση. Το σχέδιο του Γυισκάρδου είχε μεγάλο ρίσκο, αλλά η διάλυση του στρατού των αντιπάλων του και η φυγή των Βενετσιάνικων πλοίων και των Ελλήνων του έδινε μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Οι Βενετοί, αυτή τηντη φορά αιφνιδιασμένοι, γνώρισαν την μεγαλύτερη συντριβή,· ο ίδιος ο Σέλβο μετά βίας μπόρεσε να δραπετεύσει, ενώ 3.000 Βενετοί σκοτώθηκαν και άλλοι 2.500 αιχμαλωτίστηκαν.<ref>Hazlitt. The Venetian Republic, pp. 134–143.</ref><ref>Hazlitt and Norwich list different numbers of casualties, but it is more probable that Norwich, who says 13,000 Venetians died, is mistaken as the only source he cites The Alexiad by Anna Komnene and Hazlitt cites several sources that state that only 13,000 Venetians were present at the battle at all. The entirety of the Venetian fleet was not destroyed, so Hazlitt's numbers seem to be more believable. The entirety of Anna Komnene's account can be found in Book VI of The Alexiad which is referenced below.</ref> Οι Βενετοί έχασαν επίσης εννιά γαλέρες, τις μεγαλύτερες και τις ισχυρότερες του στόλου τους.<ref>J. Norwich, A History of Venice, 72</ref>

==ΘάνατοςΤο τέλος==

Το 1085 επέστρεψε για να ανακαταλάβει τα εδάφη που είχε απολέσει ο γιος του [[ΒοϊμόνδοςΒοημούνδος Α΄ της Αντιόχειας|ΒοημόνδοςΒοημούνδος Α΄]], καταλαμβάνοντας την Κέρκυρα και την [[Κεφαλλονιά]], όπου απεβίωσε στις 17 Ιουλίου 1085, στην παραλία του [[Αθέρας Κεφαλονιάς|Αθέρα]].

* [[Βοημούνδος Α΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδος Α΄]] π. 1054-1111, πρίγκιπας του Τάραντο και μετά της Αντιόχειας.

τοΤο 1122 απεβίωσε η Αλμπεράντα και ο Ροβέρτος έκανε δεύτερο γάμο το 1058-59 με τη [[Σικελγκάιτα]], κόρη του [[γκουαϊμάρΓκουαϊμάρ Δ΄ του Σαλέρνο|Γκουαϊμάρ Δ΄]] πρίγκιπα του Σαλέρνο & της Κάπουα και δούκα του αμάλφιΑμάλφι & της Γκαέτα, και είχε τέκνα:

* ΓκέρσεντΓκερσέντα, παντρεύτηκε τον [[Ούγος Ε΄ του Μαιν|Ούγο Ε΄]] κόμη του Μαιν.

* [[Γκυ των Ωτβίλ|Γκυ]] απεβ. 1108, ''σεβαστός'' στην υπηρεσία του [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός|Αλεξίου Α΄ Κομνηνού]] Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Ίσως απόγονός του είναι ο [[Αλέξιος Γίδος]] του 12ου αι.

* Rogers, Clifford J. (2010). The Oxford Encyclopedia of Medieval Warfare and Military Technology: Vol. 1. Oxford: Oxford University Press.

* Skinner, Patricia. (2003). Family Power in Southern Italy, Cambridge: Cambridge University Press.