|
| υπογραφή =
}}
Ο '''Λουδοβίκος Α΄''' (''Lodewijk I van Vlaanderen'', [[1304]] - [[26 Αυγούστου]] [[1346]]) από τον [[Οίκος του Νταμπιέρ|Οίκο του Νταμπιέρ]] ήταν [[Κόμητες της Φλάνδρας|κόμης της Φλάνδρας]], του Νεβέρ και του Ρετέλ.
==Βιογραφία==
Ήταν γιος του [[Λουδοβίκος Α΄ του Νεβέρ|Λουδοβίκου Α΄]] κόμη του Νεβέρ και της [[Ιωάννα του Ρετέλ|Ιωάννας]], κόμισσαςκόρης τουκαι Ρετέλ, κόρηςδιαδόχου του [[Ούγος Δ΄ του Ρετέλ|Ούγου Δ΄]] κόμη του Ρετέλ. <ref>David M Nicholas, Medieval Flanders, (Taylor & Francis, 1992), 442.</ref> Διαδέχθηκε τον παππού του [[Ροβέρτος Γ΄, κόμης της Φλάνδρας|Ροβέρτο Γ΄ της Φλάνδρας]] στηνστη Φλάνδρα και το [[Νεβέρ]] (1322) και τηντη μητέρα του στο Ρετέλ (1328). Το 1320 παντρεύτηκενυμφεύτηκε τηντη Μαργαρίτα, δεύτερη κόρη του βασιλιά [[Φίλιππος Ε΄ της Γαλλίας|Φιλίππου Ε΄ της Γαλλίας]] και της Ιωάννας[[Ιωάννα Β΄ της Βουργουνδίας|Ιωάννας Β΄ των Ιβρέα]], η οποία θα διαδεχθεί τατις εδάφηκομητείες της μητέρας της στηνστη Βουργουνδία και το [[Αρτουά]] (1361). Ο γάμος τον υποχρέωσε να ανατρέψει την αντί αντι- Γαλλική πολιτική του παππού του Ροβέρτου Γ΄ και του προπάππου του [[Γκυ, κόμης της Φλάνδρας|Γκυ.]] <ref>William H. TeBrake, A Plague of Insurrection: Popular Politics and Peasant Revolt in Flanders, 1323-1328, (University of Pennsylvania Press, 1993), 47.</ref>
==Κατέστειλε τις τοπικές επαναστάσεις στην Φλάνδρα με την βοήθεια των Γάλλων==
Οι υψηλοί φόροι που επέβαλε και οι επεμβάσεις του στους αγρότες της Φλάνδρας προκάλεσαν μιαμία σειρά από επαναστάσεις που κλιμακώθηκαν (1323 - 1328),. οιΟι επαναστάτες, καθοδηγούμενοι από τον Νικόλαο Ζαννεκίν, κατέλαβαν πολλές πόλεις,· στο τέλος αιχμαλώτισαν και τον ίδιο τον Λουδοβίκο Α΄. Ο βασιλιάς [[Κάρολος Δ΄ της Γαλλίας|Κάρολος Δ΄ της Γαλλίας]] επενέβη για να ελευθερωθεί ο Λουδοβίκος Α΄ από την αιχμαλωσία (1325), έτσι ελευθερώθηκε τον Φεβρουάριο του 1326 με την ειρήνη τωνστο ΆρκΑρκ. Η ειρήνη δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Λουδοβίκος Α΄ δραπέτευσε ξανά για τηντη Γαλλία και πείθοντας τον νέο βασιλιά [[Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Φίλιππο ΣΤ΄]] να τον βοηθήσει,. Πράγματι ο Φίλιππος ΣΤ΄ νίκησε τον Νικόλαο Ζακκελίν με τον στρατό του στην μάχη του Κασσέλ. Στην διάρκεια του [[Εκατονταετής Πόλεμος|Εκατονταετούς Πολέμου]] ο Λουδοβίκος έμεινε πιστός στους Γάλλους, παρά το γεγονός ότι η κομητεία του ήταν εξαρτημένη οικονομικά από την Αγγλία,. Αποτέλεσμα ήταν η πολιτική του έφερενα φέρει μποϊκοτάζ από τους Άγγλους, ειδικά στην εισαγωγή μαλλιού. Το 1339 ο Λουδοβίκος Α΄ έσπευσε να επανακτήσει τα εδάφη του, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ,, επειδή σκοτώθηκε στηνστη μάχη του ΚρεσίΚρεσύ (1346). <ref>David Nicolle, Crécy 1346: Triumph of the Longbow, (Osprey, 2000), 13-14.</ref>
Με τηντη σύζυγο του [[Μαργαρίτα Α΄, κόμισσα της Βουργουνδίας|Μαργαρίτα Α΄ των Καπετιδών]] απέκτησεκόμισσα τοντης γιοΒουργουνδίας, και διάδοχοκόρη του τον [[ΛουδοβίκοςΦίλιππος Β΄, κόμηςΕ΄ της ΦλάνδραςΓαλλίας|ΛουδοβίκοΦιλίππου Β΄Ε΄]] της Γαλλίας, κόμηαπέκτησε τηςτον Φλάνδρας]].γιο και διάδοχο του:
* [[Λουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας|Λουδοβίκος Β΄]] 1330-1384, κόμης της Φλάνδρας, Νεβέρ, Ρετέλ, Αρτουά & Βουργουνδίας.
==Παραπομπές==
<references />
==Πηγές==
* David M Nicholas, Medieval Flanders, (Taylor & Francis, 1992), 442. ▼
* William H. TeBrake, A Plague of Insurrection: Popular Politics and Peasant Revolt in Flanders, 1323-1328, (University of Pennsylvania Press, 1993), 47. ▼▲*David M Nicholas, Medieval Flanders, (Taylor & Francis, 1992), 442.
* David Nicolle, Crécy 1346: Triumph of the Longbow, (Osprey, 2000), 13-14. ▼▲*William H. TeBrake, A Plague of Insurrection: Popular Politics and Peasant Revolt in Flanders, 1323-1328, (University of Pennsylvania Press, 1993), 47.
▲*David Nicolle, Crécy 1346: Triumph of the Longbow, (Osprey, 2000), 13-14.
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Louis I, Count of Flanders}}
{{s-aft | μετά=[[Λουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας|Λουδοβίκος Β΄]]}}
{{s-end}}
{{Authority control}}
[[Κατηγορία:Κόμητες της Φλάνδρας]]
|
