Δημοκρατία της Βαϊμάρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|στατ_πληθ1 = 62411000

|σήμερα = {{Unbulleted list|{{flagcountry|Germany}} |{{flagcountry|Poland}} |{{flagcountry|Russia}} |{{flagcountry|Belgium}} |{{flagcountry|Netherlands}}}}

Το πολίτευμα πήρε το όνομά του, από την ιστορική γερμανική πόλη της [[Βαϊμάρη]]ς, στην οποία έλαβε χώρα η ιδρυτική πράξη της Δημοκρατίας, η θέσπιση και αποδοχή του νέου Συντάγματος, την Άνοιξη και το Καλοκαίρι του [[1919]].<ref>https://www.britannica.com/topic/Weimar-Republic</ref> Ωστόσο, η επίσημη ονομασία του, ήταν «[[Γερμανικό Ράιχ]]» (ονομασία που ακολούθησε την Γερμανία από το [[1871]] έως το [[1945]]).<br />

Η Γερμανία ανακηρύχθηκε [[de facto]] [[Δημοκρατία]], στις [[9 Νοεμβρίου]] του [[1918]] όταν ο Κάιζερ [[Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας]] παραιτήθηκε των θρόνων της Πρωσίας και της Γερμανίας, ενώ [[de jure]], ανακηρύχθηκε τον Φεβρουάριο του 1919, όταν ανώτατη κυβερνώσα αρχή, ορίστηκε ο Πρόεδρος του κράτους.<br />

Κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της [[Βαϊμάρη]]ς το γερμανικό [[Ράιχ]] (εθνικό κράτος) απαρτίζονταν από 17 ομόσπονδα κρατίδια, το καθένα με δική του κυβέρνηση και κοινοβούλιο, τα οποία εκπροσωπούνταν στο κεντρικό συμβούλιο.<ref name="d539">{{cite encyclopedia | title=Δημοκρατία της Βαϊμάρης | encyclopedia=Εγκυκλοπαίδεια Δομή | accessdate=1 Ιουλίου 2016 | volume=4 | pages=539 | ISBN = 960-8177-54-5 }}</ref> Το σύνταγμα καθόριζε ένα πολιτικό σύστημα με στοιχεία της κοινοβουλευτικής και της προεδρευόμενης δημοκρατίας. Το κοινοβούλιο ήταν το λεγόμενο [[Ράιχσταγκ]] και πρωτεύουσα του κράτους το [[Βερολίνο]].

==Γενικά==

Η πρώτη αυτή γερμανική δημοκρατία πήρε το όνομά της από την πόλη [[Βαϊμάρη]] (''Weimar''), όπου συνήλθε η Γερμανική Εθνοσυνέλευση για να δημιουργήσει ένα νέο Σύνταγμα μετά την κατάλυση της [[Γερμανική Αυτοκρατορία|Γερμανικής Αυτοκρατορίας]].

 

Η δημιουργία της δημοκρατικής αυτής κυβέρνησης είναι άμεση συνέπεια του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]]. Η κυβέρνηση αυτή, που υπέγραψε τη [[Συνθήκη των Βερσαλλιών]], αποτελούμενη από σοσιαλιστές της αριστεράς, σοσιαλδημοκράτες και αντιπροσώπους του καθολικού Κέντρου, πολύ γρήγορα βρέθηκε αντιμέτωπη με την κομμουνιστική εξέγερση των [[Σπαρτακιστές|Σπαρτακιστών]] του Βερολίνου, την οποία κατέστειλε με βιαιότητα και δολοφόνησε τους ηγέτες της [[Ρόζα Λούξεμπουργκ]] και [[Καρλ Λίμπκνεχτ]] (15 Ιανουαρίου 1919).

==Σύνταγμα της Βαϊμάρης==

Καρπός ενός συμβιβασμού μεταξύ των διαφόρων πολιτικών δυνάμεων, (Απρίλιος 1919), το σύνταγμα αντιπροσώπευε ό,τι πιο προοδευτικό και δημοκρατικό μπορούσε να υπάρξει εκείνη τη στιγμή. Έθετε επίσης με σαφήνεια τα όρια των διαφόρων εξουσιών και περιείχε τις θεμελιώδεις διατάξεις που αφορούσαν την παιδεία, την κοινωνική πολιτική, τις σχέσεις εργασίας κ.α. Ωστόσο, η οικονομική κρίση που αντιμετώπιζε η Γερμανία, το πολεμικό χρέος που υποχρεωνόταν να καταβάλει και η διατήρηση των οργάνων εξουσίας του παλαιού καθεστώτος μέσα στο σώμα της νέας δημοκρατίας ευνοούσαν την αναβίωση του εθνικισμού και έφθειραν τα δημοκρατικά κόμματα. Οι κυβερνήσεις που ακολουθούσαν ζούσαν υπό το βάρος του πληθωρισμού, τον οποίον τροφοδοτούσε η πληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων, ενώ οι δεξιοί εξαπέλυαν τραγική σειρά δολοφονιών.<ref name="d539" />

===Το βαρύ πολεμικό χρέος===

Το σοβαρότερο πλήγμα κατά της γερμανικής δημοκρατίας δόθηκε όταν η [[Γαλλία]], για να εξασφαλίσει την πληρωμή των χρεών, κατέλαβε τη βιομηχανική [[Κοιλάδα του Ρουρ|περιοχή του Ρουρ]] (11 Ιανουαρίου 1923) σε συμφωνία με το [[Βέλγιο]]. Η κυβέρνηση, πρόεδρος της οποίας ήταν ο [[Βίλχελμ Κούνο]], αντέδρασε κηρύσσοντας παθητική αντίσταση, ενώ η χρηματοδότηση από τη γερμανική κυβέρνηση οδήγησε στην οριστική κατάρρευση του μάρκου και στην όξυνση του πληθωρισμού. Μέσα στη γενική κρίση, τα αντιδραστικά κινήματα έδωσαν το σύνθημα της εξέγερσης, παρά την αναχαίτιση του πληθωρισμού που οφειλόταν στα μέτρα της κυβέρνησης εθνικής ενότητας που συγκροτήθηκε στις 13 Αυγούστου από τον [[Γκούσταβ Στρέζεμαν]], τον σημαντικότερο πολιτικό της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

==Δείτε επίσης==

*[[Νοεμβριανή επανάσταση]]

*[[Πολωνικός Διάδρομος]]

==Παραπομπές==

<references />

==Βιβλιογραφία==

*[[Στέφαν Τσβάιχ]], ''Ο κόσμος του χθες «Το Βερολίνο την εποχή της Βαϊμάρης»'', εκδ. PRINTA, 2006 ISBN 960-7408-99-3

*«Αφιέρωμα: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης, η νομιμοποίηση του ολοκληρωτισμού», Ιστορία εικονογραφημένη, τεύχος 536, Φεβρουάριος 2013

*Συλλογικό, ''Η δημοκρατία της Βαϊμάρης και οι σημερινές αναβιώσεις της'', εκδόσεις Νήσος, 2012

==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==

{{commonscat}}

*[http://www.biblionet.gr/book/155370/%CE%97_%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B6%CF%89%CE%AE_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%8A%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82_(%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1_1919-1933) Η πνευματική ζωή στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης]

*[http://www.rednotebook.gr/details.php?id=6284 Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης και οι σημερινές «αναβιώσεις» της]

{{Καγκελάριοι της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης}}

{{authority control}}

{{ιστορία-επέκταση}}

{{DEFAULTSORT:Βαιμαρης Δημοκρατια}}

[[Κατηγορία:Δημοκρατία της Βαϊμάρης| ]]