Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Σιδηρόκαστρο Σερρών»
καμία σύνοψη επεξεργασίας
(απουσία πηγών - πρωτότυπη έρευνα) |
|||
}}
Το '''Σιδηρόκαστρο''' είναι πεδινή κωμόπολη του [[Νομός Σερρών|νομού Σερρών]]. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού, 26 χλμ. ΒΔ. των [[Σέρρες|Σερρών]], ανάμεσα στα όρη της [[Βροντού]]ς και του [[Άγκιστρο|Αγκίστρου]] από βορρά και του ποταμού [[Στρυμόνας|Στρυμόνα]] από δυτικά. Πριν τη μετονομασία του τη δεκαετία του '30, ονομαζόταν '''Ντεμίρ Ισάρ''' <ref>{{Lang-tr|Demir Hisar}}, "Σιδηρούν Κάστρο"</ref> και '''Βαλόβιστα'''<ref>[http://www.lithoksou.net/p/metonomasies-ton-oikismon-tis-makedonias-i Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας (Α-Ι) lithoksou.net]</ref>. Αποτελεί έδρα του [[Δήμος Σιντικής|Δήμου Σιντικής]] και της [[Ιερά Μητρόπολις Σιδηροκάστρου|Μητρόπολης Σιδηροκάστρου]], μία από τις μικρότερες σε έκταση και πληθυσμό Μητροπόλεις της Ελλάδος
==
[[Αρχείο:Valovishte.jpg|thumb|right||300px|Σιδηρόκαστρο (1919).]]
Οι κάτοικοι είναι γηγενείς και πρόσφυγες από διάφορα μέρη: Μελενίκιοι που ήρθαν το [[1913]] από το [[Μελένικο]], [[Θράκες|Θρακιώτες]] που ήρθαν από την [[Ανατολική Θράκη]] και την [[Ανατολική Ρωμυλία]], [[Μικρά Ασία|Μικρασιάτες]] που εγκαταστάθηκαν το [[1922]] με την [[Μικρασιατική Καταστροφή]] και την [[ανταλλαγή πληθυσμών]], [[Πόντιοι]], [[Βλάχοι]] και άλλοι από διάφορα μέρη της Ελλάδας.{{πηγή}}▼
===Αρχαιότητα-Βυζάντιο===
{{Δίγλωσση επιγραφή
Σταθμός στην ιστορία της Μακεδονίας υπήρξε η [[Μάχη του Κλειδίου]], στη θέση ''Κλειδί'' στο [[Ρούπελ]] της Σιντικής δίπλα κοντά στο σημερινό Σιδηρόκαστρο, όπου ο Αυτοκράτορας [[Βασίλειος Β´|Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος]], με ορμητήριο την πόλη των [[Σέρρες|Σερρών]] κατανίκησε τους Βουλγάρους το [[1014]].
Η [[Μάχη του Δημητρίτζη]] <ref>Nicetae Choniatae Historia, Τόμος 23, σελ.469</ref><ref>Ιστορία του ελληνικού έθνους - Τόμος δ΄, Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, περιεχόμενα</ref> συνέβη το έτος 1185, στην περιοχή του σημερινού Σιδηροκάστρου, μεταξύ των δυνάμεων του [[Βυζαντινός στρατός|Βυζαντινού]] στρατού και των [[Νορμανδοί|Νορμανδών]] του [[Βασίλειο της Σικελίας|Βασιλείου της Σικελίας]], οι οποίοι είχαν πρόσφατα [[Οι τρεις αλώσεις της Θεσσαλονίκης|αλώσει]] την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τη [[Θεσσαλονίκη]]. Ήταν καθοριστική Βυζαντινή νίκη, η οποία τερμάτισε οριστικά την Νορμανδική απειλή για την Αυτοκρατορία.<ref>Choniates, N.: Magoulias, Harry J., επιμ. (1984). O City of Byzantium. Annals of Niketas Choniates. Detroit: Wayne State University Press. ISBN 0-8143-1764-2.</ref>
Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, ο Βούλγαρος Κράλης Ιωαννίτζης εκμεταλλευόμενος τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, εισβάλει βίαια το 1205 στην περιοχή της Θράκης και της Μακεδονίας φθάνοντας έως τις Σέρρες. Η περιοχή του Στρυμόνα τελικά ελευθερώνεται αργότερα από τον βυζαντινό Αυτοκράτορα [[Ιωάννης Γ´ Δούκας Βατάτζης|Ιωάννη Δούκα Βατάτζη]], ο οποίος ανέκτησε τη Δράμα, τις Σέρρες και άλλες σημαντικές πόλεις της Μακεδονίας.<ref>[http://asiaminor.ehw.gr/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaId=4636 Ιωάννης Γ΄ Βατάτζης - Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μικρά Ασία]</ref>
Το 1900 στο Ντεμίρ Ισάρ κατοικούσαν 3300 μουσουλμάνοι Τούρκοι, 1200 Βούλγαροι, 350 χριστιανοί Έλληνες, 120 χριστιανοί Βλάχοι, 420 Τσιγγάνοι και 450 Τσερκέζοι.<ref>[http://www.lithoksou.net/p/oikismoi-tis-makedonias-poy-arxizoyn-apo-n-ps-0 Ο πληθυσμός των οικισμών της Μακεδονίας το 1900 κατά θρησκεία και γλώσσα στη στατιστική του K'ncov, Δημήτρη Λιθοξόου, lithoksou.net]</ref>
[[Αρχείο:Demir Hisar Bulgarian School 1908 - 1909.jpg|thumb|Το βουλγαρικό σχολείο του Δεμίρ Ισάρ το έτος 1908.]]
Κατά τον [[Μακεδονικός Αγώνας|Μακεδονικό Αγώνα]], οι κατοικοι του Δεμίρ-Ισάρ αγωνίστηκαν κατά των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]] κομιτατζήδων και των συμμοριών τους. Σπουδαίος Μακεδονομάχος ήταν ο οπλαρχηγός [[Νικόλαος Γούσιος]], καθώς και η δασκάλα [[Αμαλία Οικονόμου]]<ref>Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, επιστημονική επιμέλεια Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος, ΕΜΣ, εκδόσεις University Studio Press. Θεσσαλονίκη 2008</ref>. Ο Μητροπολίτης Μελενίκου Αιμιλιανός συνέβαλε στην ενίσχυση της ελληνικής παιδείας στην περιοχή αλλά και στην εύρρυθμη λειτουργία της κοινοτικής οργάνωσης των υπόδουλων Ελλήνων. Τον Μάιο του 1905 ολοκληρώθηκε η ανέγερση του Ναού της Ευαγγελίστριας στην κάτω συνοικία του Δεμίρ-Ισάρ από τον Μητροπολίτη Μελενίκου Αιμιλιανό.<ref>[http://meleniko.gr/docs/Mpakas-Ellinismos_Melenoikou.pdf Ο Ελληνισμός του Μελενοίκου]</ref><ref>[http://www.e-istoria.com/185.html Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ]</ref>.
===Α' Βουλγαρική Κατοχή και η Σφαγή του Σιδηροκάστρου===
===[[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)|Β' Βουλγαρική Κατοχή 1916-1918]]===
Η [[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)|Β΄ Βουλγαρική κατοχή]] ξεκίνησε το 1916. Η Βουλγαρία εποφθαλμιούσε πάντοτε τη Μακεδονία. Έτσι κάθε φορά που καταλάμβανε την Ανατολική Μακεδονία, προσπαθούσε να αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση, με μεθόδους που είχαν χαρακτηριστικά γενοκτονίας όπως: οι ομαδικές καταδίκες σε θάνατο από ασιτία ολόκληρων πόλεων και οικισμών, οι απαγωγές
====Σύληση των ελληνικών κειμηλίων της Μητροπόλεως Μελενίκου====
Οι υποδομές σε γέφυρες δρόμους αρδευτικά έργα ήταν ανύπαρκτες. Αυτές που υπήρχαν πριν από τον [[ΒΠΠ|Β' Παγκόσμιο πόλεμο]] καταστράφηκαν. Οι δρόμοι το χειμώνα γίνονταν αδιάβατοι και τα ποτάμια πλημμύριζαν με την πρώτη βροχή καταστρέφοντας τις σοδειές, γιατί δεν υπήρχαν τεχνικά έργα. Τα μαθητικά συσσίτια και η πρόνοια με τα διάφορα επιδόματα επεδίωκαν να ανακουφίσουν τους κατοίκους. Η λειτουργούσα ηλεκτρική εταιρία εξυπηρετούσε τις ανάγκες μόνο κατά τη νύκτα. Η ουσιαστική επί καθημερινής και εικοσιτετράωρης βάσης παροχή ηλεκτρικού ρεύματος από τη [[ΔΕΗ|Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού]] άρχιζε σταδιακά από το [[1960]].{{πηγή}}
▲
== Μνημεία ==
|