Αλέξιος Α΄ Κομνηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Καταγόταν από την μεγάλη αριστοκρατική στρατιωτική οικογένεια των Κομνηνών, που κατείχε μεγάλες εκτάσεις στην Κασταμώνα της Παφλαγονίας.<ref>Παπαρρηγόπουλος, Βιβλίον 12, κεφ. Α΄, υποκεφ. 1. Γλύκατζη-Αρβελέρ, ''Η πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, εκδ. Ψυχογιός 1988, σ. 82. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica, σχετικό λήμμα</ref> Ήταν τρίτος γιος του [[Ιωάννης Κομνηνός πατήρ Αλεξίου Α'|Ιωάννη Κομνηνού]], αδελφού του αυτοκράτορα [[Ισαάκιος Α΄|Ισαάκιου Α΄ Κομνηνού]], και της [[Άννα Δαλασσηνή|Άννας Δαλασσηνής]]<ref>Donald Nicol, Βιογραφικό Λεξικό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,μτφρ.Ευγένιος Πιερρής, εκδ.Ελληνική Ευρωεκοδοτική, Αθήνα, 1993, σελ.42</ref>. Ο Αλέξιος από πολύ νωρίς κατατάχθηκε στον αυτοκρατορικό στρατό και αντιμετώπισε αρκετούς στασιαστές και διεκδικητές του αυτοκρατορικού θρόνου. Επί Μιχαήλ Ζ΄στάλθηκε ως στρατηγός αυτοκράτορας στην Μικρά Ασία και κατόρθωσε να του παραδοθεί από τους Σελτζούκους Τούρκους ο στασιαστής αρχηγός των Νορμανδών μισθοφόρων Ρουσέλ ντε Μπαγιέλ (Roussel de Bailleul, Ρουσέλιος κατά Ζωναράν ή Ουρσέλιος κατά την Άννα Κομνηνή), τον οποίο έφερε στην Κωνσταντινούπολη. Το [[1078]] ορίστηκε αρχηγός του στρατού ([[δομέστικος των σχολών]]) της Δύσης από τον αυτοκράτορα [[Νικηφόρος Γ΄|Νικηφόρο Γ΄ Βοτανειάτη]] Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν η νίκη και σύλληψη πρώτα του [[Νικηφόρος Βρυέννιος ο Νεότερος|Νικηφόρου Βρυέννιου]] και αργότερα του [[Βασιλάκιος|Νικηφόρου Βασιλάκιου]]. Κέρδισε την εύνοια της αυτοκράτειρας Μαρίας της Αλανίας, συζύγου των αυτοκρατόρων [[Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας|Μιχαήλ Ζ]]´ και [[Νικηφόρος Γ΄ Βοτανειάτης|Νικηφόρου Γ]]´ που τον υιοθέτησε και τον βοήθησε στην προσπάθεια ανόδου του στην στρατιωτική ιεραρχία.<ref>Άννα Κομνηνή 2,1,5 και 2,4,1. Παπαρρηγόπουλος, Βιβλίον 12, κεφ. Α΄, υποκεφ. 12. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica, σχετικό λήμμα</ref> Το [[1081]] στασίασε και ο ίδιος με τους αδερφούς του και πήρε το θρόνο από το Νικηφόρο Γ΄ μετά από παρότρυνση και με τη βοήθεια του Ιωάννη Δούκα, θείου του [[Μιχαήλ Ζ´|Μιχαήλ Ζ´ Δούκα]]. Μετά από την άνοδό του στο θρόνο παντρεύτηκε την [[Ειρήνη Δούκαινα]], εγγονή του Ιωάννη Δούκα, θείου του Μιχαήλ Ζ΄. Για να εξασφαλίσει την υποστήριξη των [[Δούκας|Δουκών]] επανέφερε τον [[Κωνσταντίνος Δούκας (γιος Μιχαήλ Ζ΄)|Κωνσταντίνο Δούκα]], γιο του Μιχαήλ Ζ΄ και της Μαρίας της Αλανής ως συναυτοκράτορα. Μάλιστα αργότερα τον αρραβώνιασε με την πρωτότοκη κόρη του, [[Άννα Κομνηνή|Άννα]]. Η γέννηση του γιου του Αλέξιου, [[Ιωάννης Β΄ Κομνηνός|Ιωάννη]], το [[1087]] τερμάτισε την αναγνώριση του Κωνσταντίνου ως συναυτοκράτορα. Ο Κωνσταντίνος, όμως, συνέχισε να έχει φιλικές σχέσεις με τον αυτοκράτορα μέχρι το θάνατό του, περίπου το [[1095]].