Ευάγγελος Ζάππας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στο χωριό [[Λάμποβο]] τοτέ της Οθωμανικής Αυτοκρατόριας στην [[Βόρεια Ήπειρος|Βόρεια Ήπειρο]] (σημερινή [[Αλβανία]]) το [[1800]]. Ήταν ο νεότερος γιος του Βασιλείου Ζάππα, εμπόρου από τους σημαντικούς της περιοχής και της Σωτηρίας, το γένος Μέξη. Το χωριό ανήκε στην επαρχία [[Τεπελένι|Τεπελενίου]], πατρίδα του [[Αλή Πασά]]. Ο Ευάγγελoς, σε ηλικία 13 ετών, στρατολογήθηκε απ τον Αλή Πασά και στάλθηκε φρουρός σε ένα φρούριο κοντά στα Γιάννενα. Με τη συμμαχία των Σουλιωτών με τον Αλή, ο Ζάππας βρέθηκε στο στρατόπεδο του Αγώνα και μεταπήδησε στην εξουσία του [[Μάρκος Μπότσαρης|Μάρκου Μπότσαρη]]. Έγινε, μάλιστα, υπασπιστής και τον ακολούθησε. Μετά το θάνατο του Μάρκου Μπότσαρη, ο Ευαγγέλης Ζάππας πολέμησε με τον [[Κωνσταντίνο Μπότσαρη]], αδελφό του ήρωα, και στη συνέχεια με τον στρατηγό [[Νικόλαος Ζέρβας|Νικόλαο Ζέρβα]], τον [[Λάμπρος Βέικος|Λάμπρο Βέικο]], τον [[Γκούρας|Γκούρα]], με συναγωνιστή τον [[Μακρυγιάννης|Μακρυγιάννη]], τον [[Νοταράς|Νοταρά]] και τον [[Πανουργιάς|Πανουργιά]]. Το [[1824]], έγινε ταξίαρχος και διοίκησε τα Βλαχοχώρια των Σαλώνων. Σύμφωνα με άλλες πηγές, πολέμησε με τον [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Καραϊσκάκη]], τον [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης|Κολοκοτρώνη]] και τον [[Οδυσσέας Ανδρούτσος|Οδυσσέα Ανδρούτσο]]. Στο τέλος της επανάστασης αρνείται την χρηματική αποζημίωση για τους ήρωες της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάστασης]] και μεταναστεύει στο [[Βουκουρέστι]] το [[1831]]. Η περιοχή αυτή των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών είχε την περίοδο εκείνη μεγάλη ελληνική παράδοση, από την εποχή που η [[Υψηλή Πύλη]] διόριζε [[Φαναριώτες]] στις διοικητικές θέσεις. Ο Ζάππας εγκαταστάθηκε στη [[Βλαχία]]. Η κοινωνικοοικονομική δομή της περιοχής χαρακτηριζόταν από την ισχνότητα αστικών κέντρων και τα μεγάλα κτήματα. Ο Ζάππας εντάχθηκε στην τοπική κοινωνία χρησιμοποιώντας ένα εκλεπτυσμένο σύστημα δημοσίων σχέσεων. Φρόντισε να εξοικειωθεί με τους άρχοντες και τους ηγούμενους των ελληνικών μοναστηριών οι οποίοι διαχειρίζονταν τα μοναστηριακά κτήματα. Ο Ζάππας ακολούθησε την τακτική και άλλων Ελλήνων, νοίκιασε και εκμεταλλεύτηκε μοναστηριακά κτήματα στην περιοχή της Γιαλόμιτζας, κοντά στο Βουκουρέστι. Σε τρεις περίπου δεκαετίες απέκτησε τεράστια περιουσία και αντίστοιχα εισοδήματα. Η μακροχρόνια απουσία του Ευαγγέλου απ' την Ελλάδα και το ρίζωμα του στη βλάχικη κοινωνία δημιούργησε περιπλοκές στην έκφραση της εθνικής του συνείδησης. Η διάθεση του ήταν να ευεργετήσει και τις δύο πατρίδες του.