Αλ Πατσίνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στο ανατολικό [[Χάρλεμ]] της [[Νέα Υόρκη|Νέας Υόρκης]],<ref name="biochannel">{{cite web|url = http://www.lifetimetv.co.uk/biography/biography-al-pacino|title = Al Pacino Biography|publisher = [[The Biography Channel]]|location = UK|accessdate = March 10, 2010}}</ref> από [[Ιταλία|Ιταλούς]] γονείς. Ο παππούς του καταγόταν από το [[Κορλεόνε]] της [[Σικελία]]ς.<ref name="actors">{{cite episode |series = [[Inside the Actors Studio]]|network = [[Bravo (US TV channel)|Bravo]]|airdate = October 2, 2006|season = 12|number = 20|minutes = }}</ref> Είναι από τους λίγους ηθοποιούς του [[Χόλυγουντ]] που δεν έχει παντρευτεί ποτέ, αλλά παρ'όλα αυτά έχει μια κόρη με την δασκάλα υποκριτικής Jan Tarrant και δίδυμα με την ηθοποιό [[Μπέβερλυ Ντ' Άντζελο]]. Η πρώτη ταινία στην οποία συμμετείχε ήταν το ''Νάταλι, το Άσχημο Κορίτσι (Me, Natalie)'' το [[1969]].<ref>Grobel; p. xx</ref> Η ερμηνεία του στην ταινία του [[1971]] ''Πανικός στο Νιντλ Παρκ (The Panic in Needle Park)'', όπου υποδύθηκε έναν ηρωινομανή,<ref>{{cite news |first = Robert|last = Colaciello|title = Turn-offs that turn on|url = http://news.google.com/newspapers?nid=1299&dat=19710819&id=V8lHAAAAIBAJ&sjid=7YsDAAAAIBAJ&pg=6534,2997416|newspaper = The Village Voice|publisher = Google News Archive|date = August 19, 1971|accessdate = October 21, 2014}}</ref> τράβηξε την προσοχή του [[Φράνσις Φορντ Κόπολα]], ο οποίος και τον επέλεξε για τον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε στην ταινία ''[[Ο Νονός]] (The Godfather, 1972)'' (για τον ίδιο ρόλο ήταν υποψήφιοι ο [[Ρόμπερτ Ντε Νίρο]] και ο [[Ρόμπερτ Ρέντφορντ]]).<ref name="actors2">{{cite episode |series = [[Inside the Actors Studio]]|network = [[Bravo (US TV channel)|Bravo]]|airdate = October 2, 2006|season = 12|number = 20|minutes = }}</ref><ref>{{cite news |title = 'Godfather' role still defines Pacino|url = http://news.google.com/newspapers?nid=266&dat=19970418&id=IvErAAAAIBAJ&sjid=0mkFAAAAIBAJ&pg=6291,4152266|newspaper = Kentucky New Era|publisher = Google News Archive|date = April 18, 1997|accessdate = October 21, 2014}}</ref> Ο ρόλος του στην ταινία του Κόπολα του χάρισε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα καθώς και την πρώτη του υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου]].<ref name="Grobel; p. xxi">Grobel; p. xxi</ref> Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία ''[[Σέρπικο (ταινία)|Σέρπικο]] (Serpico, 1973)'', βασισμένη στην ιστορία ενός αστυνομικού που ξεσκεπάζει κύκλωμα διαφθοράς στους κόλπους της αστυνομίας.<ref name="Grobel; p. xxi2">Grobel; p. xxi</ref> Η ταινία του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου]], το οποίο έχασε από τον [[Τζακ Λέμον]]. Το [[1974]] πρωταγωνίστησε στο σίκουελ της ταινίας ''Ο Νονός'' με τίτλο ''[[Ο Νονός ΙΙ]] (The Godfather Part II, 1974)'', που του χάρισε την δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου.<ref name="Grobel; p. xxi3">Grobel; p. xxi</ref> Το [[1975]] υποδύθηκε έναν άνδρα που διαπράττει ληστεία σε τράπεζα κρατώντας ομήρους τους εργαζόμενους στην ταινία του [[Σίντνεϊ Λουμέτ]], ''[[Σκυλίσια μέρα|Σκυλίσια Μέρα]] (Dog Day Afternoon, 1975)''. Έλαβε την τρίτη υποψηφιότητα για ''Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου'', αλλά έχασε από τον [[Τζακ Νίκολσον]]. Το [[1979]] έλαβε άλλη μια υποψηφιότητα για [[Όσκαρ]] Α' Ανδρικού ρόλου για την ταινία ''...Δικαιοσύνη για Όλους! (...And Justice for All)'' αλλά και πάλι δεν τιμήθηκε με το χρυσό αγαλματίδιο.<ref name="Grobel; p. xxiii">Grobel; p. xxiii</ref>

 

[[Αρχείο:Manglehorn 03 (15272211442).jpg|εναλλ.=Ο Πατσίνο το 2014|μικρογραφία]]

Έπαιξε έναν δημοσιογράφο στο People I Know, μια ταινία που έτυχε λίγης προσοχής παρά τις καλές επιδόσεις του Pacino. Σπάνια έπαιζε υποστηρικτικό ρόλο μετά από την εμπορική του ανακάλυψη, δέχτηκε ένα μικρό ρόλο στο Gigli, το 2003, ως χάρη στον σκηνοθέτη [[Μάρτιν Μπρεστ]]. Στο Recruit, που κυκλοφόρησε το 2003, παρουσιάστηκε ως στρατιώτης της CIA και συμπρωταγωνίστησε με τον [[Κόλιν Φάρελ]]. Η ταινία έλαβε μικτές κριτικές και έχει περιγραφεί από τον Pacino ως κάτι που «δεν μπορούσε προσωπικά να ακολουθήσει». Ο Pacino έπαιξε το ρόλο του δικηγόρου Ρόι Κον στο HBO miniseries [[Ο Θεός ξέχασε τον Παράδεισο|''Angels in America'']], μια προσαρμογή του παιχνιδιού με το ίδιο όνομα που κέρδισε το βραβείο Pulitzer του Tony Kushner. Για αυτή την παράσταση, ο Πατσίνο κέρδισε την τρίτη του [[Χρυσές Σφαίρες|Χρυσή Σφαίρα]], καθώς και το βραβείο Εμμυ για την καλύτερη απόδοση από έναν ηθοποιό, το 2004.