Αμμωνιτοειδή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Πρόσθεσα μερικά βασικά χαρακτηριστικά ώστε να μην είναι ελλειπής οι πληροφορίες για το συγκεκριμένο θέμα όπως, την ανατομία, τον διαχωρισμό των Αμμωνιτοειδών κτλ. Επίσης έκανα μία διόρθωση στην χρονολογική περίοδο που υπήρξε το είδος γιατί ήταν λαθεμένη η προηγούμενη όπως και στο εύρος των απολιθωμάτων. Για όλα αυτά μετέφρασα την Αγγλική παρόμοια σελίδα και δανείστικα και τα λινκ για τις φωτογραφίες που υπήρχαν και εκεί Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 15:
Οι '''Αμμωνίτες''' ήταν [[μαλάκια]], προϊόντα [[Εξέλιξη (βιολογία)|εξέλιξης]] των [[Ναυτιλοειδή|ναυτιλοειδών]] στην Ανώτερη [[Δεβόνια περίοδος|Δεβόνια περίοδο]] 359,2 ± 2,5 εκατομμύρια έτη π.π. Αναπτύσσοντας χιλιάδες διαφορετικά είδη κατέκλυσαν το [[θάλασσα|θαλάσσιο περιβάλλον]] έως την [[Κρητιδική περίοδος|Ύστερη Κρητιδική περίοδο]] 65,5 ± 0,3, οπότε και εξαφανίστηκαν ως [[Τάξη (βιολογία)|τάξη]]. Η μεγάλη διασπορά κατά την περίοδο εξάπλωσής τους καθιστά τους αμμωνίτες σημαντικά καθοδηγητικά [[απολίθωμα|απολιθώματα]] για τη χρονολόγηση πετρωμάτων. Στην [[Ελλάδα]] σημεία με ιδιαίτερη παρουσία αμμωνιτών στο απολιθωματικό αρχείο είναι η [[Χίος]] και η [[Αργολίδα]].
Οι αμμωνίτες που απαντούν κατά το κατώτερο και μέσο Ιουρασικό είχαν, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, μέγεθος που δεν ξεπερνούσε τα 23 εκ σε διάμετρο. Κατά το ανώτερο Ιουρασικό εμφανίζονται είδη, όπως ο ''Titanites'' με διάμετρο μεγέθους 53 εκ., ενώ το είδος ''Parapuzosia seppenradensis'', που εμφανίστηκε την Κρητιδική περίοδο στην περιοχή της σημερινής Κεντρικής Ευρώπης έφθασε σε διάμετρο τα 2 μέτρα. Αν επιβεβαιωθεί, ωστόσο, η αυθεντικότητα του απολιθώματος που ανευρέθη στη [[Βρετανική Κολομβία]] του [[Καναδάς|Καναδά]], τότε θα αποτελεί το μεγαλύτερο είδος αμμωνίτη που έχει μέχρι σήμερα βρεθεί, με διάμετρο 2,3 μ.<ref>
Από άποψη εσωτερικής κατασκευής ελάχιστα είναι γνωστά για τους αμμωνίτες, καθώς μόνο ένα μικρό τμήμα του πεπτικού συστήματος και μια κύστη (η οποία εικάζεται ότι ήταν μελανηφόρος κύστη, που χρησίμευε για την αποθήκευση και εκτόξευση μελάνης, όπως στα σημερινά κεφαλόποδα) έχουν διασωθεί (τα μαλακά μέρη δεν απολιθώνονται). Εικάζεται ότι είχαν πλοκάμια (σε άγνωστο αριθμό), με τα οποία παγίδευαν τη λεία τους.
| |||