Βικιπαίδεια

Βασιλικό Ανάκτορο της Μαδρίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Επιμέλεια, αλλαγή λέξεων.~~~~
Γραμμή 10:
 
 
Το παλάτι έχει έκταση 135.000 τετραγωνικά μέτρα δαπέδου και διαθέτει 3.418 δωμάτια.<ref name="rooms">{{cite web| title=Palacio Real| url=http://www.cyberspain.com/passion/palacio.htm |accessdate=2012-11-30 |publisher=Cyberspain.com}}</ref><ref name="biggestpalace">{{cite web |url=http://ask.yahoo.com/20040428.html |title=What is the biggest palace in Europe? |accessdate=2011-07-29 |publisher=Yahoo! Inc. |author=Yahoo! Inc. |year=2004}}</ref> Είναι το μεγαλύτερο παλάτι στην Ευρώπη όσον αφορά την έκταση του δαπέδου. Το εσωτερικό του παλατιού είναι αξιοσημείωτο για τον πλούτο της τέχνης και τη χρήση πολλών ακριβών υλικών στην κατασκευή και στη διακόσμηση των δωματίων του. Αυτά περιλαμβάνουν πίνακες ζωγραφικής από καλλιτέχνες όπως ο [[Καραβάτζιο]], ο [[Ντιέγο Βελάθκεθ|Βελάθκεθ]] και ο [[Φρανθίσκο Γκόγια]]. Άλλες συλλογές μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής σημασίας, που διατηρούνται στο κτίριο, είναι το βασιλικό οπλοστάσιο της Μαδρίτης, πορσελάνες, ρολόγια, έπιπλα, ασημικά και το μοναδικό ολόκληρο στραντιβάριους έγχορδο κουιντέτο.
 
== Ιστορία του κτιρίου ==
Γραμμή 20:
Όταν ο Φίλιππος Ε΄ των Βουρβόνων ανέβηκε στο θρόνο της Ισπανίας το 1700, το Αλκάθαρ των Αψβούργων ήταν λιτό σε σχέση με το [[Ανάκτορο των Βερσαλλιών]], όπου ο νέος βασιλιάς έζησε τα παιδικά του χρόνια και άρχισε μια σειρά εκ νέου σχεδιασμών με επικεφαλής τους Τεοδόρο Αρδεμάνς και Ρενέ Καρλιέ. Από την άλλη, τα κύρια δωμάτια διακοσμήθηκαν στο στυλ των γαλλικών ανακτόρων από τη βασίλισσα Μαρία Λουίζα της Σαβοΐας και την πριγκίπισσα δε Ουρσίνς.
 
Λίγες λεπτομέρειες είναι γνωστές για το εσωτερικό του ανακτόρου, αλλά υπάρχουν καταγραφές για τους κήπους και το εξωτερικό του. Ένας πίνακας που ζωγραφίστηκε το 1534 από τοτον Κορνέλιους Βέρμεγιεν δείχνει ένα ορθογώνιο κτίριο, με μεσαιωνική εμφάνιση και γύρω του να υπάρχουν διάφορα βοηθητικά κτίρια, όπως το Καπίγια Ρεάλ δε λος Τραστάμαρα, το Πάτιο δελ Ρέι στα δυτικά και το Πάτιο δε λα Ρέινα στα ανατολικά. Τα πάτιο (αυλές) ήταν προσβάσιμα για το κοινό για πολλά χρόνια και στέγαζαν ανοικτές αγορές. Ο πίνακας επίσης δίνει έμφαση στη συλλογή τέχνης του Αλκάθαρ, με έργα των [[Τιντορέττο]], [[Πάολο Βερονέζε]], [[Χοσέ Ριμπέρα]], [[Ιερώνυμος Μπος|Μπος]], Σάντεθ Κοέλιο, [[Άντονι βαν Ντάικ|Βαν Ντάικ]], [[Ελ Γκρέκο]], [[Αννίμπαλε Καρράτσι]], [[Λεονάρντο ντα Βίντσι]], [[Γκουίντο Ρένι]], [[Ραφαήλ]], [[Τζάκοπο Μπασσάνο]] και [[Κορρέτζο]], πολλά από τα οποία χάθηκαν στην καταστροφή του 1734.{{πηγή}}
 
=== Το μπαρόκ παλάτι ===
Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1734, το Αλκάθαρ καταστράφηκε από μια φωτιά, που προερχόταν από τα δωμάτια του Γάλλου ζωγράφου [[Ζαν Ρανκ]]. Δεν έγινε γρήγορα αντιληπτή, επειδή τα προειδοποιητικά καμπανάκια θεωρήθηκαν ότι ήταν για το κόσμο. Εξ´αίτιας αιτίας του φόβου λεηλασιών, οι πόρτες του κτιρίου παρέμειναν κλειστές, εμποδίζοντας προσπάθειες βοήθειας. Πολλά έργα τέχνης χάθηκαν, ενώ άλλα, όπως το [[Λας Μενίνας]] του [[Ντιέγο Βελάθκεθ|Βελάθκεθ]], σώθηκαν επειδή πετάχτηκαν έξω από τα παράθυρα. Ευτυχώς, πολλά έργα σώθηκαν επειδή ο βασιλιάς είχε διατάξει μεγάλο μέρος της συλλογής του να μεταφερθεί στο [[ανάκτορο Μπουέν Ρετίρο]] λίγο πριν την πυρκαγιά. Η φωτιά συνέχισε να καίει για τέσσερις μέρες, ώσπου κατέστρεψε τελείως το παλιό Αλκάθαρ· οι τελευταίοι τοίχοι του κατεδαφίστηκαν το 1738.
 
Ο [[Φιλίπο Γιουβάρα|Φιλίππο Γιουβάρρα]] ανέλαβε την κατασκευή του νέου παλατιού.<ref>Sancho, pág. 20.</ref> Ο Ιταλός αρχιτέκτονας σχεδίασε ένα πολυτελές έργο τεραστίων διαστάσεων, εμπνευσμένο από τα σχέδια του Μπερνίνι για το [[Λούβρο]]. Το σχέδιο άρχισε να υλοποιείται αμέσως μετά το θάνατο του Γιουβάρρα, τον Ιανουάριο του 1736.<ref>Sancho, pág. 22.</ref> Ο βοηθός του, [[Τζοβάνι Μπατίστα Σακέτι|Τζιαμπατίστα Σασέτι]], γνωστός επίσης και ως Χουάν Μπαουτίστα Σατσέτι ή Τζοβάννι Μπαττίστα Σακκέτι,<ref name="uam">{{cite encyclopedia| title=Calle del Arenal 13|url=http://www.madridhistorico.com/seccion7_enciclopedia/index_enciclopedia.php?id=S&idinformacion=647&pag=1#inicio2| encyclopedia=Madrid Histórico| publisher=Madridhistorico.com| author=Autonomous University of Madrid | date=6 May 2003| accessdate=2012-11-30}}</ref> επιλέχθηκε για να συνεχίσει το έργο του μέντορά του.<ref>Sancho, pág. 23.</ref> Σχεδίασε μία κατασκευή γύρω από μία μεγάλη τετράγωνη αυλή και έλυσε τα προβλήματα του πεδίου ορατότητας δημιουργώντας προεκβάλλουσες πτέρυγες.<ref>Sancho, pág. 24.</ref>
Γραμμή 41:
Αγάλματα του Φιλίππου Ε΄, Μαρία Λουίζα της Σαβοΐας και της [[Ελισάβετ Φαρνέζε]] και του Φερδινάνδου Στ΄ και της γυναίκας του Μπάρμπαρα της Πορτογαλίας. Επίσης στη νότια πρόσοψη, ανάμεσα στα άλλα αγάλματα, βρίσκεται ένας υπαινιγμός του ζωδιακού κύκλου των αρχαίων Ελλήνων.
 
Πολλά από τα αγάλματα που διακοσμούσαν το παλάτι την εποχή του Φερδινάνδου Στ΄ είναι έργα του Χούαν Δομίγκο Ολιβιέρι και του εργαστηρίου του.<ref>Sancho, pág. 57.</ref> Επίσης,Ο ίδιος επίσης είναι δημιουργός πολλών αλληγορικών μορφών της ελληνικής μυθολογίας.<ref>Sancho, pág. 60.</ref>
 
=== Πλάθα δε λα Αρμερία ===
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Βασιλικό_Ανάκτορο_της_Μαδρίτης"