Εθνικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Επιμέλεια top και παραπομπών
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
H ιδέα του εθνικισμού γεννήθηκε στην περίοδο της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής επανάστασης]], ενώ κατά την πρώτη περίοδο επηρεάστηκε προς δημοκρατική κατεύθυνση από τον [[Ζαν Ζακ Ρουσσώ]]. Ο εθνικισμός υπήρξε αρχικά ένα επαναστατικό και δημοκρατικό πολιτικό δόγμα που αντανακλούσε την αντίληψη της γέννησης του γαλλικού έθνους/κράτους και την ιδέα πως οι ''υπήκοοι του στέμματος'' έπρεπε να γίνουν ''πολίτες της Γαλλίας''.<ref name=Heywood>{{cite book|title=Πολιτικές ιδεολογίες |author=Αndrew Heywood |publisher=Εκδόσεις Επίκεντρο |pages=285-286}}</ref> Ο όρος ''nation'' (έθνος) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 13ο αιώνα και παράγεται από την λατινική λέξη ''nasci'' που σημαίνει ''γεννιέμαι''. Σύμφωνα με την αρχική της χρήση, υποδήλωνε την κοινή γενέτειρα μιας ομάδας ανθρώπων ή μια φυλετική ομάδα, χωρίς ωστόσο να έχει κάποια πολιτική σημασία. Η πολιτική σημασία του όρου εμφανίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και οι υποστηρικτές αυτής ονομάστηκαν ''Εθνικιστές''.<ref name=Heywood/> Στον γραπτό λόγο χρησιμοποιήθηκε το 1789 από τον αντί-Ιακωβίνο Γάλλο ιερέα, Augustin Barruel.
 
Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, ο εθνικισμός προωθεί τα συμφέροντα ενός συγκεκριμένου έθνους με σκοπό την απόκτηση και διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας στην πατρίδα του: θεωρεί ότι κάθε έθνος πρέπει να κυβερνάται χωρίς εξωτερική παρέμβαση (αυτοπροσδιορισμός), ότι ένα έθνος είναι μια φυσική και ιδανική βάση για μια πολιτεία, και ότι το έθνος είναι η μόνη σωστή πηγή πολιτικής εξουσίας. Επιπλέον, στοχεύει στην οικοδόμηση, διατήρηση και ενίσχυση μιας ενιαίας εθνικής ταυτότητας βασισμένης σε κοινά κοινωνικά χαρακτηριστικά όπως ο πολιτισμός, η γλώσσα, η θρησκεία, η πολιτική, η φυλή και η πίστη σε μια κοινή ιστορία και κοινούς προγόνους, καθώς και στην προώθηση της εθνικής ενότητας ή αλληλεγγύης.<ref name="Triandafyllidou">{{cite journal|title=National identity and the other|journal=Ethnic and Racial Studies|issue=4|doi=10.1080/014198798329784|year=1998|volume=21|pages=593–612|last1=Triandafyllidou|first1=Anna}}</ref><ref name="Smith">{{cite book|title=The Ethnic Revival in the Modern World|first1=A.D.|last1=Smith|publisher=Cambridge University Press|year=1981}}</ref> Πολλές φορές συνδέεται με ένα αίσθημα περηφάνιας για τα επιτεύγματα των προγόνων.<ref>{{Cite book|title=Global Matrix: Nationalism, Globalism and State-Terrorism|first1=Tom|last1=Nairn|first2=Paul|last2=James|publisher=Pluto Press|year=2005|location=London and New York|url=http://www.academia.edu/1642325/Global_Matrix_Nationalism_Globalism_and_Terrorism_author_with_Tom_Nairn_Pluto_Press_London_2005}}</ref><ref>{{Cite book|title=Globalism, Nationalism, Tribalism: Bringing Theory Back In – Volume 2 of Towards a Theory of Abstract Community|first=Paul|last=James|publisher=Sage Publications |year=2006 |location=London |url=http://www.academia.edu/1642214/Globalism_Nationalism_Tribalism_Bringing_Theory_Back_In_author_Sage_Publications_London_2006}}</ref> Επομένως, ο εθνικισμός επιδιώκει να διατηρήσει και να καλλιεργήσει τον παραδοσιακό πολιτισμό ενός έθνους και οι πολιτιστικές αναβιώσεις έχουν συνδεθεί με εθνικιστικά κινήματα.
 
Από πολιτική άποψη, ο εθνικισμός αποτελεί σχετικά σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο. Από πάντα οι άνθρωποι είχαν μια ιδιαίτερη σύνδεση με τους συγγενείς τους και τις [[Παράδοση|παραδόσεις]], την εδαφική [[κυριαρχία]] και την [[πατρίδα]] τους, αλλά ο εθνικισμός δεν έγινε ευρέως αναγνωρισμένη έννοια μέχρι τον 18ο αιώνα, όπου θεωρείται ότι γεννήθηκε πολιτικά. Τότε ο εθνικισμός αναγνώριζε και αποδεχόταν τις εθνικές διαφορές και ιδιομορφίες ως βάση για τη σύσταση και λειτουργία των πολιτικών κοινοτήτων. Στα τέλη του 19ου αιώνα όμως, το κίνημα του εθνικισμού άρχισε να χάνει το φιλελεύθερο και διεθνιστικό του χαρακτήρα και να γίνεται συντηρητικότερο, ακόμη και αντιδραστικό.<ref name=DSMG/>