Θυλακίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Σύνδεσμος προς 1 βιβλία για επαληθευσιμότητα.) #IABot (v2.1alpha3 |
Διάσωση 16 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 36:
[[Αρχείο:Beutelwolf fg01.jpg|left|upright|thumb|Τα κρανία του θυλακίνου (αριστερά) και του λύκου, είναι παρόμοια, αν και τα δύο είδη έχουν αρκετά μακρινή συγγένεια. Υπάρχουν μελέτες οι οποίες δείχνουν πως το κρανίο της [[Κόκκινη αλεπού|κόκκινης αλεπούς]] (''Vulpes vulpes)'', εμφανίζει ακόμα περισσότερες ομοιότητες με αυτό του θυλακίνου.<ref>{{cite journal|journal=Australian Journal of Zoology|volume=34|issue=2|year=1986|pages=109–117|title=Comparison of Skull Shape in Marsupial and Placental Carnivores|author=Werdelin, L. |doi=10.1071/ZO9860109}}</ref>]]
Ο σύγχρονος θυλακίνος εμφανίστηκε περίπου πριν από τέσσερα εκατομμύρια έτη. Τα είδη της οικογένειας [[Θυλακινίδες]] χρονολογούνται από την αρχή της [[Μειόκαινος εποχή|Μειόκαινος εποχής]]. Από τη δεκαετία του 1990, έχουν ανακαλυφθεί τουλάχιστον επτά απολιθώματα στην [[Αυστραλία]], και συγκεκριμένα στην περιοχή του βορειοανατολικού [[Κουίνσλαντ]].<ref name="AM2">{{cite web|url=http://www.amonline.net.au/fossil_sites/riversleigh.htm|archiveurl=
Ένα παράδειγμα της συγκλίνουσας εξέλιξης της με άλλα είδη, είναι οι πολλές ομοιότητες που εμφανίζει ο θυλακίνος με τα μέλη των [[Κυνίδες|Κυνιδών]] του Βορείου Ημισφαιρίου, όπως, κοφτερά δόντια, δυνατά σαγόνια, βάδιση στα δάκτυλα (δακτυλοβάμονα ζώα) και γενική ομοιότητα σωματότυπου. Μια και ο θυλακίνος καταλάμβανε τον ίδιο, περίπου, [[οικοθέση|οικολογικό θώκο]] με τους σκύλους, ανέπτυξε πολλά ίδια χαρακτηριστικά, παρ'όλα αυτά όμως, δεν έχει καμία συγγένεια με αυτούς.<ref name="PWS2">{{cite web|url=http://www.parks.tas.gov.au/factsheets/threatened_species/Thylacine.pdf|title=Threatened Species: Thylacine – Tasmanian tiger, ''Thylacinus cynocephalus''|publisher=Parks and Wildlife Service, Tasmania|date=December 2003|
== Ανακάλυψη και ταξινόμηση ==
Γραμμή 50:
[[Αρχείο:Didelphis cynocephala and Didelphis ursina, 1808.jpg|upright|thumb|left|Ο [[διάβολος της Τασμανίας]] (κορυφή), και ο θυλακίνος, είχαν ταξινομηθεί ως [[Δίδελφυς]] (''Didelphis)'', από την αρχική περιγραφή του Χάρις, το 1808. Η σχετική απεικόνιση είναι η αρχαιότερη γνωστή μη ιθαγενής απεικόνιση του θυλακίνου. ]]
Η πρώτη επιστημονική περιγραφή έγινε από τον Αναπληρωτή Γενικό Επιθεωρητή της Τασμανίας, [[Τζορτζ Χάρις|Τζώρτζ Χάρις]] το 1808, πέντε χρόνια μετά την πρώτη εποίκηση του νησιού.<ref name=museum>{{cite web |url=http://www.museum.vic.gov.au/infosheets/10283.pdf |format=PDF |title=Information sheet: Thylacine ''Thylacinus cynocephalus'' |publisher=Victoria Museum |date=April 2005 |
Η διαπίστωση πως τα αυστραλιανά μαρσιποφόρα ήταν θεμελιωδώς διαφορετικά από τα έως τότε γνωστά θηλαστικά, οδήγησε στην καθιέρωση του σύγχρονου συστήματος ταξινόμησης, και το 1796, ο [[Ετιέν Ζοφρουά ντε Σεν Ιλέρ]] δημιούργησε το γένος [[Δασύουρος]] όπου και τοποθέτησε τον θυλακίνο το 1810. Για να αποσαφηνίσει την μείξη της ελληνικής και λατινικής ονοματολογίας, το όνομα του είδους αλλάχτηκε σε ''κυνοκέφαλος'' (''cynocephalus)''. Το 1824, απέκτησε το δικό του [[γένος (βιολογία)|γένος]], ''Θυλακίνος'' (''Thylacinus)'', από τον [[Κούνρααντ Γιάκομπ Τέμμινκ]] (''Coenraad Jacob Temminck'').<ref name="LTT2">[[#Paddle|Paddle (2000)]], p. 5.</ref> Το κοινό του όνομα, θυλακίνος, προέρχεται απευθείας από το όνομα του γένους του, το οποίο ετυμολογικά προέρχεται από την ελληνική λέξη ''θύλακος'' (''thýlakos''), η οποία υποδηλώνει τον θύλακα των [[μαρσιποφόρα|μαρσιποφόρων]].<ref name="OED">{{cite book|title=The Concise Oxford Dictionary of English Etymology|editor=Hoad, T. F. |year=1986|location=Oxford|publisher=Oxford University Press|isbn = 978-0-19-863120-0}}</ref>{{Ref label|A|a|none}}
Γραμμή 59:
Οι περιγραφές του θυλακίνου ποικίλλουν, καθώς τα διασωζόμενα στοιχεία περιορίζονται σε ταριχευμένα ζώα, απολιθώματα, δέρματα και σκελετούς, ασπρόμαυρες φωτογραφίες και ταινίες του ζώου σε αιχμαλωσία, και μαρτυρίες από παρατηρήσεις στο πεδίο.
[[Αρχείο:ThylacineOslo.jpg|thumb|Δείγμα στο μουσείο του Όσλο, που δείχνει τον χρωματισμό του ζώου]]
Ο θυλακίνος υπήρξε ο μεγαλύτερος θηρευτής της Αυστραλίας έως 3500 έτη πριν,<ref>{{cite doi|10.1371/journal.pone.0034877}}</ref> και έμοιαζε με μεγάλο, κοντότριχο σκύλο με δύσκαμπτη ουρά η οποία εκτεινόταν ομαλά από το κυρίως σώμα όπως στο [[καγκουρό]]. Πολλοί ευρωπαίοι άποικοι τον συνέκριναν με την [[ύαινα]], λόγω της ασυνήθιστης στάσης και γενικής συμπεριφοράς του.<ref name="PWS2" /><nowiki> </nowiki>Το καστανοκίτρινο τρίχωμα είχε από 13 έως 21 ευδιάκριτες σκούρες λωρίδες στη ράχη, τους πίσω γλουτούς και την βάση της ουράς της, κάτι που τού έδωσε το παρατσούκλι ''τίγρη''. Οι λωρίδες ήταν πιο έντονες στα νεαρά άτομα, και ξεθώριαζαν όσο το ζώο μεγάλωνε σε ηλικία.<ref name="ABRS">{{cite web|url=http://www.deh.gov.au/biodiversity/abrs/publications/fauna-of-australia/pubs/volume1b/20-ind.pdf|archiveurl=https://web.archive.org/web/20090108143156/http://www.deh.gov.au/biodiversity/abrs/publications/fauna-of-australia/pubs/volume1b/20-ind.pdf|archivedate=2009-01-08|title=Fauna of Australia chap.20 vol.1b|author=Dixon, Joan |publisher=Australian Biological Resources Study (ABRS)| accessdate =22 November 2006|format=PDF}}</ref> Μια από τις λωρίδες επεκτεινόταν προς τα κάτω στο εξωτερικό σημείο των πίσω μηρών, το τρίχωμα του ήταν πυκνό και απαλό, μέχρι 15 χιλιοστά σε μήκος, και στα νεαρά μέλη η κορυφή της ουράς διέθετε λοφίο. Τα στρογγυλά, ανασηκωμένα αυτιά τους είχαν περίπου 8 εκατοστά μήκος και ήταν καλυμμένα με απαλό τρίχωμα.<ref name="AM1">{{cite web|url=http://australianmuseum.net.au/The-Thylacine|archiveurl=
Ο ενήλικος θυλακίνος είχε μήκος από 1 έως 1.3 μέτρα ενώ, συνυπολογιζομένης της ουράς, έφθανε τα 1.5 έως 1.65 μέτρα.<ref name="PI">{{cite book|title=Tasmania's Threatened Fauna Handbook|author=Bryant, Sally and Jackson, Jean; Threatened Species Unit, Parks and Wildlife Service, Tasmania|publisher=Bryant and Jackson|year=1999|pages=190–193|isbn= 978-0-7246-6223-4}}</ref> Το ύψος τους ήταν περίπου 60 εκατοστά έως τον ώμο, και ζύγιζαν από 20 έως 30 κιλά.<ref name="PI" /> Υπήρχε μικρός [[φυλετικός διμορφισμός]], με τα αρσενικά μεγαλύτερα από τα θηλυκά κατά μέσον όρο.<ref name="FA">{{cite journal|journal=Ecology|volume=78|author=Jones, Menna |page=2569|title=Character displacement in Australian dasyurid carnivores: size relationships and prey size patterns |doi=10.1890/0012-9658(1997)078[2569:CDIADC]2.0.CO;2|year=1997|issue=8}}</ref>
Γραμμή 86:
Ο θυλακίνος πιθανώς προτιμούσε τα ξηρά δάση με δέντρα ευκαλύπτων, τους υγρότοπους, και τα λιβάδια της ηπειρωτικής Αυστραλίας.<ref name="tasparks" /> Οι ζωγραφιές σπηλαίων από τους ντόπιους ιθαγενείς υποδηλώνουν πως ζούσε σε όλη την ηπειρωτική [[Αυστραλία]] και τη [[Νέα Γουινέα]]. Τα αποδεικτικά στοιχεία της ύπαρξης του ζώου προέρχονται από ένα αφυδατωμένο πτώμα το οποίο ανακαλύφθηκε σε μια σπηλιά στην [[πεδιάδα του Νούλαρμπορ]] (''Nullarbor Plain'') στη [[Δυτική Αυστραλία]] το 1990, και η χρονολόγηση με άνθρακα αποκάλυψε πως είχε ηλικία 3.300 ετών.<ref name="nma">{{cite web|url=http://www.nma.gov.au/media/media_releases_by_year/2004/2004_06_16|title=Mummified thylacine has national message|publisher=National Museum of Australia, Canberra|date=16 June 2004| accessdate =21 November 2006}}</ref>
Στην [[Τασμανία]] φέρεται να προτιμούσε τις δασώδεις εκτάσεις στις ηπειρωτικές και παράκτιες τοποθεσίες του νησιού, οι οποίες εν καιρώ χρησιμοποιήθηκαν εκτεταμένα από τους Βρετανούς αποίκους για την εκτροφή και βόσκηση των ζώων τους.<ref name="AML">{{cite web|url=http://amonline.net.au/thylacine/04.htm|archiveurl=
Ο θυλακίνος κυνηγούσε κατά τη νύκτα και σε συνθήκες [[Λυκόφως|λυκόφωτος]], περνώντας την ημέρα του σε μικρές σπηλιές ή κοίλους κορμούς δέντρων, και σε φωλιές κλαδιών, φλοιών και φύλλων. Έτεινε να υποχωρεί προς τους λόφους και το δάσος για καταφύγιο κατά τη διάρκεια της ημέρας και κυνηγούσε στους ανοικτούς θαμνότοπους τη νύκτα. Οι πρώτοι παρατηρητές αναφέρουν πως το ζώο ήταν χαρακτηριστικά ντροπαλό και μυστικοπαθές, έχοντας αντίληψη της παρουσίας των ανθρώπων και αποφεύγοντας την επαφή μαζί τους, αν και περιστασιακά εκδήλωνε χαρακτηριστικά περιέργειας και εξέτασης.<ref name="sight">{{Cite journal | last = Heberle | first = G. | year = 1977 | journal = Sunday Telegraph Sydney | page = 46 | title = Reports of alleged thylacine sightings in Western Australia | url = http://freepages.genealogy.rootsweb.ancestry.com/~gregheberle/AdobePDF/Thylacine/ThylacinePaper2004-P1-5.pdf | format = w | date = | accessdate = 2015-01-02 | archiveurl = https://web.archive.org/web/20130521142704/http://freepages.genealogy.rootsweb.ancestry.com/~gregheberle/AdobePDF/Thylacine/ThylacinePaper2004-P1-5.pdf | archivedate = 2013-05-21 | url-status = dead }}</ref> Κατά τον καιρό των πρώτων επαφών με ανθρώπους, είχε στιγματιστεί ως άγριο και επικίνδυνο θηλαστικό, πιθανώς για τα ζώα των ντόπιων κτηνοτρόφων.<ref>[http://www.australiangeographic.com.au/journal/largest-private-collection-of-tasmanian-tigers-on-display.htm/ Tasmanian tigers brough to life] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20110312203711/http://www.australiangeographic.com.au/journal/largest-private-collection-of-tasmanian-tigers-on-display.htm |date=2011-03-12 }}, Australian Geographic, 24 February 2011.</ref>
Υπάρχουν στοιχεία πως η αναπαραγωγή μπορούσε να πραγματοποιηθεί, σε μερικές περιπτώσεις, όλο το έτος (στοιχεία από νεκρά δείγματα αναφέρουν πως βρίσκονταν νεογνά στους θυλάκους τους όλες τις εποχές του χρόνου), αν και η κορύφωση της αναπαραγωγής τους φαίνεται να συνέβαινε τον χειμώνα και την άνοιξη.<ref name="ABRS" /> Γεννούσαν έως και 4 κουτάβια ανά φωλιά, συνήθως 2-3, που τα μετέφεραν μέσα στον θύλακό τους έως και τρείς μήνες, προστατεύοντας τα μέχρι να φτάσουν τουλάχιστον στο μισό μέγεθος ενός ενήλικα. Κάθε νεογέννητο ήταν άτριχο και τυφλό, αλλά όταν ερχόταν η ώρα να αφήσει τον θύλακο οριστικά, ήταν πλέον πλήρως ανεπτυγμένο.<ref name="ABRS" /> Από εκεί και πέρα, τα μικρά παρέμεναν στην φωλιά ενώ η μητέρα τους κυνηγούσε για τροφή.<ref name="P60">[[#Paddle|Paddle (2000)]], p. 60.</ref> Οι θυλακίνοι αναπαρήχθησαν επιτυχημένα σε συνθήκες αιχμαλωσίας μόνο μία (1) φορά, στον [[Ζωολογικός κήπος της Μελβούρνης|ζωολογικό κήπο της Μελβούρνης]], το 1899.<ref name="P228231">[[#Paddle|Paddle (2000)]], pp. 228–231.</ref> Το προσδόκιμο ζωής τους στη φύση εκτιμάται πως ήταν 5 έως 7 έτη, αν και άτομα που βρίσκονταν σε αιχμαλωσία επέζησαν ως και 9 έτη.<ref name="tasparks" />
Γραμμή 189:
[[Αρχείο:Thylacine sightings Tasmania.png|thumb|Χάρτης με τις τοποθεσίες του συνόλου των θεάσεων μεταξύ του 1936 και του 1980 στην [[Τασμανία]]. ''Μαύρο'' = μια θέαση, ''Κόκκινο'' = πολλαπλές θεάσεις]]Ο θυλακίνος είχε κατηγοριοποιηθεί ως απειλούμενο είδος μέχρι το 1982, μια και οι κανονισμοί της [[Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN)|Διεθνής Ένωσης Προστασίας της Φύσης]] δηλώνουν πως ένα ζώο δε μπορεί να θεωρηθεί εξαφανισμένο παρά μόνο μετά την πάροδο 50 ετών χωρίς επιβεβαιωμένη θέαση στη φύση, και ακολούθησε η κυβέρνηση της Τασμανίας το 1986. Το είδος επίσης αφαιρέθηκε από το Παράρτημα Α της Συνθήκης του Διεθνούς Εμπορίου Απειλούμενων Ειδών (CITES) το 2013.<ref name="CITES2013">{{cite web|url=http://www.cites.org/sites/default/files/eng/notif/2013/E-Notif-2013-012.pdf |title=Amendments to appendices I and II of the Convention |date=19 April 2013 |publisher=Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora |accessdate=16 December 2014}}</ref>
Οι αρχές της Αυστραλίας διαθέτουν 3.800 αναφορές θέασης του ζώου από το 1936, έτος τελικής εξαφάνισης του θυλακίνου στην Τασμανία,<ref name="ARFRA">{{cite web|url=http://arfra.webs.com/informationfaq.htm|title=ARFRA Information/FAQ|publisher=Australian Rare Fauna Research Association|year=2003|
Οι θεάσεις επικεντρώνονται πιο συχνά στην περιοχή της νότιας Βικτώριας,<ref name="smhcbd">{{cite news|url= http://www.smh.com.au/news/Tassie-Tiger/Thyla-seen-near-CBD/2003/08/18/1061059765660.html |title= Thyla seen near CBD? |publisher=The Sydney Morning Herald |date=18 August 2003 |accessdate=15 February 2010}}</ref> με μερικές από αυτές να έχουν δημιουργήσει αρκετή δημοσιότητα με την ύπαρξη μεγάλου πλήθους βιντεοσκοπήσεων, φωτογραφιών, αποτυπωμάτων και ηχητικών ντοκουμέντων<ref>{{cite news | author=Hall, Phil | title =The Bootleg Files: "Footage of the Last Thylacine" | publisher=Film Threat | date =16 February 2007 | url =http://www.freerepublic.com/focus/f-news/1788641/posts | accessdate=14 February 2009}}</ref><ref name="smhburn">{{cite news|url= http://www.smh.com.au/news/Tassie-Tiger/Mystery-that-burns-so-bright/2002/09/25/1032734210053.html |title=Mystery that burns so bright |publisher=The Sydney Morning Herald|date=9 May 2000|accessdate=15 February 2010}}</ref><ref>{{cite journal | url = http://books.google.com/?id=_7sirll_RDUC&lpg=PA44&dq=Thylacine%201985%20Kevin%20Cameron&pg=PA44 |last= Douglas |first= Athol |year= 1985 |title= Tigers in Western Australia |journal= New Scientist |volume= 110 |issue= 1505 |pages= 44–47 |publisher= Reed International Limited |accessdate=16 October 2012}}</ref><ref name="smhbush">{{cite news|url=http://www.smh.com.au/news/Tassie-Tiger/New-bush-sighting-puts-tiger-hunter-back-in-business/2002/09/25/1032734216943.html |title=New bush sighting puts tiger hunter back in business |author=Woodford, James |publisher=The Sydney Morning Herald|date=30 January 1995| accessdate =21 November 2006}}</ref><ref name="smhij">{{cite news |url=http://www.smh.com.au/news/tassie-tiger/tassie-tiger-sighting-claim-in-irian-jaya/2002/09/25/1032734218360.html |title=Tassie tiger sighting claim in Irian Jaya |author=Williams, Louise |publisher=The Sydney Morning Herald|date=15 April 1997|accessdate =21 November 2006}}</ref><ref name="smhclaim">{{cite news|url=http://www.smh.com.au/news/National/Tourist-claims-to-have-snapped-Tasmanian-tiger/2005/03/01/1109546854027.html?oneclick=true |title=Tourist claims to have snapped Tasmanian tiger |publisher=The Sydney Morning Herald|date=1 March 2005| accessdate =21 November 2006}}</ref><ref name="smhclone">{{cite news | url = http://www.smh.com.au/news/Science/Clone-again/2005/05/14/1116024405941.html| title = Researchers revive plan to clone the Tassie tiger|author=Dasey, Daniel |publisher=Sydney Morning Herald|date=15 May 2005| accessdate =22 November 2006}}</ref> τα οποία όμως δεν έχουν επαληθευθεί αδιαμφισβήτητα ή έχουν αποδειχθεί ως μη γνήσια.
Γραμμή 197:
=== Προσφορά αμοιβών ===
Το 1983, ο Αμερικάνος μεγιστάνας των [[Μέσα ενημέρωσης|ΜΜΕ]], [[Τεντ Τέρνερ]] (''Ted Turner''), πρόσφερε αμοιβή 100.000 δολαρίων Αμερικής για την απόδειξη της συνέχισης της ύπαρξης του θυλακίνου,<ref name="theage">{{cite news|url=http://www.theage.com.au/news/Science/Extinct-or-not-the-story-wont-die/2005/03/25/1111692630378.html
|title=Extinct or not, the story won't die|author=Steger, Jason |work=The Age | location=Melbourne|date=26 March 2005| accessdate =22 November 2006}}</ref> όμως το 2000 η προσφορά αυτή φαίνεται πως είχε αποσυρθεί.<ref name="MM">{{cite web|url=http://net.pembrokesc.vic.edu.au/home/tiger/expd5.html|title=Reward Monies Withdrawn|author=McAllister, Murray
Τον Μάρτιο του 2005, το αυστραλιανό περιοδικό Δε Μπούλετιν (''The Bulletin)'', ως μέρος της 125ης επετείου του, πρόσφερε 1,25 εκατομμύρια σε δολάρια Αυστραλίας για την ασφαλή αιχμαλώτιση ενός ζωντανού θυλακίνου. Η προσφορά διήρκησε μέχρι και τον Ιούνιο του ίδιου έτους και κατόπιν αποσύρθηκε, χωρίς αποτελέσματα.
Γραμμή 216:
Το [[Μουσείο Αυστραλίας]] στο [[Σίδνεϊ]], ξεκίνησε ένα πρόγραμμα [[κλωνοποίηση]]ς το 1999.<ref name="GU">{{cite news |url=http://www.guardian.co.uk/Archive/Article/0,4273,4424142,00.html |title=Back from the dead |author=Leigh, Julia |work=The Guardian| location=London |date=30 May 2002 |accessdate =22 November 2006}}</ref> Ο στόχος ήταν να γίνει χρήση γενετικού υλικού από τα δείγματα που είχαν διατηρηθεί μετά το θάνατο τους στις αρχές του 20ου αιώνα, και έτσι να [[αποεξαφάνιση|αντιστραφεί η εξαφάνιση]] του είδους. Αρκετοί μικροβιολόγοι κατέκριναν το πρόγραμμα αυτό ως μη επιστημονικά έγκυρο, και το θεώρησαν ως ένα τέχνασμα δημοσίων σχέσεων.<ref name="AGE">{{cite news |url=http://www.theage.com.au/articles/2002/08/21/1029114134051.html |title=Tasmanian tiger clone a fantasy: scientist |publisher=Melbourne Age |date=22 August 2002 |accessdate =28 December 2006}}</ref>
[[Αρχείο:Thylacinus cynocephalus.jpg|thumb|left|Σκελετός θυλακίνου, στο [[Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Παρισιού]]]]
Στα τέλη του 2002 οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα, σημείωσαν μια αρχική επιτυχία καθώς κατάφεραν να εξάγουν τις [[DNA|γενετικές πληροφορίες]] (DNA) από τα δείγματα.<ref name="AMC">{{cite web |url=http://australianmuseum.net.au/The-Thylacine |archiveurl=
Στις 15 Φεβρουαρίου του 2005, το μουσείο ανακοίνωσε πως σταματάει το πρόγραμμα αυτό, καθώς η περαιτέρω ανάλυση του γενετικού υλικού που συλλέχθηκε, έδειξε πως βρισκόταν σε κακή κατάσταση και δε μπορούσε να χρησιμοποιηθεί.<ref name="abc1">{{cite web |url=http://www.abc.net.au/news/newsitems/200502/s1303501.htm |title=Museum ditches thylacine cloning project |publisher=ABC News Online |date=15 February 2005 |accessdate
Τον Μάιο του 2005, το [[Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας]], μέσω του κοσμήτωρα του -πρώην διευθυντή του Μουσείου Αυστραλίας και έχοντα ειδικότητα εξελικτικού βιολόγου-, ανακοίνωσε πως το πρόγραμμα θα συνεχιστεί με την κοινοπραξία μια ομάδας ενδιαφερόμενων πανεπιστημίων και ερευνητικών ινστιτούτων.<ref name="smhclone" /><ref name="abcs">{{cite web |url=http://www.abc.net.au/science/news/stories/s1302459.htm |title=Thylacine cloning project dumped |author=Skatssoon, Judy |publisher=ABC Science Online |date=15 February 2005 |accessdate =22 November 2006}}</ref>
Γραμμή 249:
* {{cite journal |author=Lord, C. |year=1927 |title=Existing Tasmanian marsupials |journal=Papers and Proceedings of the Royal Society of Tasmania |volume=61 |pages=17–24 |url=http://eprints.utas.edu.au/13062/}}
* Lowry, D. C. (1967) "Discovery of a Thylacine (Tasmanian Tiger) Carcase in a Cave near Eucla, Western Australia". Helictite.
* {{cite book|last=Owen|first=David|title=Thylacine: the Tragic Tale of the Tasmanian Tiger|year=2003|publisher=Allen & Unwin|isbn=978-1-86508-758-0|url=http://www.allenandunwin.com/default.aspx?page=94&book=9781865087580|accessdate=28 August 2010|location=|page=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20120401195456/http://www.allenandunwin.com/default.aspx?page=94&book=9781865087580|archivedate=2012-04-01|url-status=dead}}
* Pearce, R (1976) "Thylacines in Tasmania". ''Australian Mammal Society Bulletin'' '''3''': 58.
* Sleightholme, S. & Ayliffe, N. (2005) International Thylacine Specimen Database. CD-Rom. Master Copy: Zoological Society, London
| |||