Ανδρέας Γ΄ της Ουγγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 25:
}}
 
Ο '''Ανδρέας Γ' Άρπαντ''' (''III. András'', [[1265]] - [[14 Ιανουαρίου]] [[1301]]) ήταν βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας (1290-1301). Ήταν υιός του [[Στέφανος ο υστερότοκοςΥστερότοκος|Στεφάνου του υστερότοκουΥστερότοκου]] και της 2ης συζύγου του, της Βενετής Τομαζίνας Μοροζίνι από τη Βενετία.
 
Ο πατέρας του ήταν υιός του [[Ανδρέας Β΄ της Ουγγαρίας|Ανδρέα Β'Β΄]] και της 3ης συζύγου του Βεατρίκης ντ'των Έστε. Η μητέρα του ήταν κόρη του Μικέλε Μοροζίνι, πλούσιου πατρίκιου της Βενετίας. Ο Ανδρέας Γ'Γ΄ ήταν ο τελευταίος της δυναστείας των Άρπαντ. Μετά την αναρχία που ακολούθησε το θάνατότέλος του το 1301, επόμενος βασιλιάς της Ουγγαρίας έγινε ο Λουδοβίκος Α'Α΄των Καπετιδών-Ανζού, δισεγγονός του εξαδέλφου του Στεφάνου Ε'.
 
Ο πατέρας του ήταν υιός του [[Ανδρέας Β΄ της Ουγγαρίας|Ανδρέα Β']] και της 3ης συζύγου του Βεατρίκης ντ' Έστε. Η μητέρα του ήταν κόρη του Μικέλε Μοροζίνι, πλούσιου πατρίκιου της Βενετίας. Ο Ανδρέας Γ' ήταν ο τελευταίος της δυναστείας των Άρπαντ. Μετά την αναρχία που ακολούθησε το θάνατό του το 1301, επόμενος βασιλιάς της Ουγγαρίας έγινε ο Λουδοβίκος Α' Καπετιδών-Ανζού, δισεγγονός του εξαδέλφου του Στεφάνου Ε'.
==Νεανική ηλικία==
Λίγο πριν αποβιώσει ο πατέρας του, όρισε κηδεμόνα του υιού του τον Αλμπέρτο Μοροζίνι, αδελφό της συζύγου του. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του [[Λαδίσλαος Δ΄ της Ουγγαρίας|Λαδίσλαου Δ']] οι βαρώνοι και ο ανώτερος κλήρος (prelates) είχαν αντιδράσει στην κακή διοίκησή του. Το 1278 ο βαρώνος Ivan Koszegi κάλεσε τον Ανδρέα από τη Βενετία, αλλά όταν ήρθε η συνωμοσία αποκαλύφθηκε και ο Ανδρέας επέστρεψε στη Βενετία. Το 1290 ο Lodomer αρχιεπίσκοπος του Esztergom ξανακάλεσε τον Ανδρέα, που αυτή τη φορά πιάστηκε αιχμάλωτος.
==Ανάληψη εξουσίας==
Όταν στις 10 Ιουλίου δολοφονήθηκε ο Λαδίσλαος Δ', ο επίσκοπος κατάφερε και ελευθέρωσε τον Ανδρέα που στέφθηκε με το ιερό στέμμα της Ουγγαρίας στις 23 Ιουλίου. Οι ευγενείς και ο ανώτερος κλήρος ορκίστηκαν πίστη και υπακοή σε αυτόν μετά από την έκδοση από τον Ανδρέα Γ' ''Καταστατικού Χάρτη'' που σεβόταν τα προνόμιά τους. ΣτoυςΣτους βαρώνουςβαρόνους, που κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών διοικούσαν ανεξάρτητοι, τους δόθηκαν περιοχές και αξιώματα: ο Koszegi πήρε τις δυτικές περιοχές και έγινε ΘησαυροφύλαξΘησαυροφύλακας του βασιλείου και μετά Οικονόμος (Palatine), ενώ ο Roland Borsa έγινε διοικητής (voivode) της Τρανσυλβανίας. Επίσης οι περιουσίες που είχαν καταληφθεί, αποδόθηκαν στους παλαιούς ιδιοκτήτες τους και υποσχέθηκε να συγκαλεί κάθε χρόνο τη ΔίαιταΣυνέλευση (Dieta).
 
[[File:Andrew III of Hungary.jpg|thumb|right|190px|alt=Ο ξανθός Ανδρέας με το άλογό του, που συνοδεύεται από δύο άλλους, πηγαίνει από τη Βενετία στην Ουγγαρία να καταβάλλει τον Λαδίσλαο Δ'. (Από το ''Εικονογραφημένο χειρόγραφο'')]]
 
==Διεκδικητές==
Κάποιος Ανδρέας εμφανίστηκε ως αδελφός του Λαδίσλαου Δ', αλλά εξαναγκάστηκε να φύγει και δολοφονήθηκε. Ο [[Ροδόλφος Α΄ της Γερμανίας|Ροδόλφος Α' Αψβούργων]] δούκας της Αυστρίας διεκδίκησε το θρόνο, με τη δικαιολογία ότι ο πάππος τού Ανδρέα Γ', απειλούμενος από τους Μογγόλους, του είχε δηλώσει υποτέλεια. Ο υιός του [[Αλβέρτος Α΄ της Γερμανίας|Αλβέρτος Α']] κατέλαβε μερικές περιοχές. Ο Ανδρέας Γ', αφού με στρατό έδιωξε τις φρουρές από τις πόλεις και τα κάστρα που είχε καταλάβει ο Αλβέρτος Α', συνήψε ειρήνη το 1291. Επίσης η μεγαλύτερη αδελφή τουτού Λαδίσλαου Δ'Δ΄, η Μαρία, σύζυγος του [[Κάρολος Β΄ της Νάπολης|Καρόλου Β'Β΄ Καπετιδών-Ανζού]] βασιλιά της Νάπολης, διεκδίκησε τοτον θρόνο στο όνομα τουτού υιού της [[Κάρολος Μαρτέλος|Καρόλου Μαρτέλου]], όμως ο Ανδρέας Γ'Γ΄ νίκησε τον αντίπαλο στρατό.
 
==Εξέγερση των βαρώνων==