Συμβάσεις της Γενεύης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναίρεση έκδοσης 7199354 από τον 2A02:587:D81E:C300:1975:7FBC:2738:57E5 (Συζήτηση) βανδαλισμος Ετικέτα: Αναίρεση |
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 16:
Τα δέκα άρθρα της Πρώτης Σύμβασης υιοθετήθηκαν στις 22 Αυγούστου του 1864 από δώδεκα κράτη.<ref>{{cite book | last = Roxburgh | first = Ronald | title = International Law: A Treatise | publisher = Longmans, Green and co. | location = London | year = 1920 | url = http://books.google.com/books?id=G8NAAAAAIAAJ | accessdate = 2009-07-14 | page = 707}} Οι δώδεκα χώρες που υιοθέτησαν τη Σύμβαση ήταν [[Ελβετία]], [[Βάδη-Βυρτεμβέργη|Βάδη]], [[Βέλγιο]], [[Δανία]], [[Γαλλία]], [[Έσση]], [[Ολλανδία]], [[Ιταλία]], [[Πορτογαλία]], [[Πρωσσία]], [[Ισπανία]], and [[Βάδη-Βυρτεμβέργη|Βυρτεμβέργη]].</ref>
Η δεύτερη συνθήκη υιοθετήθηκε από την ''Σύμβαση της Γενεύης για τη βελτίωση της τύχης των τραυματιών, ασθενών και ναυαγών των ενόπλων δυνάμεων που βρίσκονται στη θάλασσα'' στις 6 Ιουλίου του 1906 και απευθύνεται ειδικά σε μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων στη θάλασσα.<ref>[http://www.fco.gov.uk/resources/en/pdf/treaties/TS1/1907/15 Text of the 1906 convention (French)]{{Dead link|date=Σεπτέμβριος 2019 }}</ref> Συνεχίστηκε από την ''Σύμβαση της Γενεύης για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου'' στις 27 Ιουλίου του 1929 και τέθηκε σε ισχύ στις 19 Ιουνίου του 1931. Εμπνευσμένα από το κύμα ανθρωπιστικού και ειρηνιστικού ενθουσιασμού μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την οργή για τα [[έγκλημα πολέμου|εγκλήματα πολέμου]] που αποκαλύφθηκαν από τις [[Δίκη της Νυρεμβέργης|Δίκες της Νυρεμβέργης]], μια σειρά από συνέδρια πραγματοποιήθηκαν το 1949, επιβεβαιώνοντας, επεκτείνοντας και ανανεώνοντας τις προηγούμενες τρεις Συμβάσεις προσθέτοντας μία νέα ''Σύμβαση της Γενεύης σχετικά με την προστασία των πολιτών σε καιρό πολέμου''.
Παρά την έκταση των συνθηκών αυτών, διαπιστώθηκε διαχρονικά ότι ήταν ελλειπή. Στην ουσία, η φύση των ένοπλων συγκρούσεων είχε μεταβληθεί από την αρχή της εποχής του [[Ψυχρός πόλεμος|Ψυχρού Πολέμου]], οδηγώντας πολλούς στο συμπέρασμα ότι οι Συμβάσεις της Γενεύης του 1949 απευθύνονταν σε μία υπό εξαφάνιση πραγματικότητα:<ref>{{cite book | last = Kolb| first = Robert| title = Ius in bello| publisher = Helbing Lichtenhahn | location = Basel | year = 2009 | code=[ISBN 978-2-8027-2848-1]}}</ref> από τη μία, οι περισσότερες ένοπλες συγκρούσεις ήταν πλέον εσωτερικές, ή εμφύλιοι πόλεμοι, ενώ από την άλλη οι περισσότεροι πόλεμοι είχαν μετουσιωθεί σε ασύμμετροι. Επιπλέον οι σύγχρονες ένοπλες συγκρούσεις επηρέαζαν μεγαλύτερο αριθμό αμάχων, το οποίο κατέδειξε την ανάγκη για την προσφορά προστασίας σε αμάχους και υποδομές με απτά μέτρα, και την ανάγκη για αναθεώρηση των Συμβάσεων της Χάγης του 1899 και του 1907. Εν μέσω αυτών των εξελίξεων, υιοθετήθηκαν δύο Πρωτόκολλα το 1977, τα οποία επέκτειναν τους όρους των Συμβάσεων του 1949 με επιπλέον προστατευτικά μέτρα. Το 2005, ένα τρίτο σύντομο Πρωτόκολλο προστέθηκε για τη θέσπιση ενός συμπληρωματικού συμβόλου προστασίας για ιατρικές υπηρεσίες ως εναλλακτική λύση των συμβόλων του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου, κυρίως για εκείνες τις χώρες που τα βρίσκουν αμφισβητήσιμα.
| |||