Φορολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Kboht (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Διάσωση 2 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 49:
| quote = Κάθε φόρος, όμως, είναι γι'αυτόν που τον πληρώνει παράσημο, όχι σκλαβιάς, αλλά ελευθερίας.
– [[Άνταμ Σμιθ]] (1776), ''[[Ο Πλούτος των Εθνών]]''<ref name="Smith">Smith, Adam (1776), [http://www2.hn.psu.edu/faculty/jmanis/adam-smith/Wealth-Nations.pdf Wealth of Nations] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20131020042323/http://www2.hn.psu.edu/faculty/jmanis/adam-smith/Wealth-Nations.pdf |date=2013-10-20 }}, Penn State Electronic Classics edition, αναδημοσίευση 2005, σελ.704</ref>
| width = 25%
| align = right}}
Σύμφωνα με τις περισσότερες πολιτικές φιλοσοφίες, οι φόροι είναι δικαιολογημένοι καθώς χρηματοδοτούν δραστηριότητες που είναι απαραίτητες και ωφέλιμες για την κοινωνία. Επιπρόσθετα, η προοδευτική φορολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μειώσει την οικονομική ανισότητα σε μία κοινωνία. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, η φορολογία σε σύγχρονα έθνη-κράτη ωφελεί την πλειοψηφία του πληθυσμού και την κοινωνική ανάπτυξη<ref>[http://www.unescap.org/esid/psis/publications/theme2002/chap5.asp Population and Social Integration Section (PSIS)] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20040701064132/http://www.unescap.org/esid/psis/publications/theme2002/chap5.asp |date=2004-07-01 }}, United Nations Social and Economic Commission for Asia and the Pacific</ref>. Μια συνηθισμένη παρουσίαση αυτής της άποψης, παραφράζοντας δηλώσεις του [[Όλιβερ Γουέντελ Χολμς]], είναι « Οι φόροι είναι το τίμημα του πολιτισμού»<ref>{{cite book|url=http://books.google.com/?id=kjwVASsTUm0C&pg=PA1045&lpg=PA1045&dq=taxation+price+civilisation+holmes+quote |title=Quote it Completely! |publisher=Books.google.com.au |date= September 1998|accessdate=2009-03-27|isbn=978-1-57588-400-4|author1=Gerhart, Eugene C}}</ref>.
Μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι σε μία δημοκρατία, εξαιτίας του ότι η κυβέρνηση είναι το συμβαλλόμενο μέρος που εκτελεί την πράξη της επιβολής φόρων, η κοινωνία σαν σύνολο αποφασίζει πώς το φορολογικό σύστημα θα πρέπει να οργανωθεί<ref>Logue, Danielle. 2009. "Moving policy forward: 'brain drain' as a wicked problem." Globalisation, Societies & Education 7, no. 1: 41–50. Academic Search Premier, EBSCO Publishing. Ανακτήθηκε 18 Φεβρουαρίου 2009.</ref>. Το σλόγκαν της [[Αμερικανική Επανάσταση|Αμερικανικής Επανάστασης]] «Καμία φορολογία χωρίς αντιπροσώπευση» υπονόησε αυτή την άποψη. Για τους παραδοσιακούς συντηρητικούς, η πληρωμή της φορολογίας δικαιολογείται ως μέρος των γενικών υποχρεώσεων των πολιτών να υπακούν στον νόμο και να στηρίζουν τους εδραιωμένους θεσμούς. Η συντηρητική θέση αποδίδεται περιληπτικά στο ίσως πιο γνωστό απόφθευγμα των δημόσιων οικονομικών, «Ένας παλιός φόρος είναι ένας καλός φόρος»<ref name="urlTax History Project: The Depression and Reform: FDRs Search for Tax Revision in N.Y. (Copyright, 2003, Tax Analysts)">{{cite web |url=http://www.taxhistory.org/thp/readings.nsf/ArtWeb/44DC64199FBB0ED885256DFE005981FE?OpenDocument |title=Tax History Project: The Depression and Reform: FDR's Search for Tax Revision in N.Y. (Copyright, 2003, Tax Analysts) |work= |accessdate=}}</ref>. Οι συντηρητικοί υποστηρίζουν την «θεμελιώδη συντηρητική προϋπόθεση ότι κανείς δεν θα πρέπει να εξαιρεθεί από το να πληρώνει για την κυβέρνηση, μην τυχόν και αρχίσουν να πιστεύουν ότι η κυβέρνηση δεν κοστίζει τίποτα σε αυτούς με την βέβαιη συνέπεια ότι θα απαιτήσουν περισσότερες κυβερνητικές «υπηρεσίες»<ref>{{cite web|url=http://www.heritage.org/Research/Taxes/HL349.cfm |title=Do Conservatives Have a Conservative Tax Agenda? |publisher=Heritage.org |date= |accessdate=2013-01-22}}</ref>. Οι [[Σοσιαλδημοκρατία|σοσιαλδημοκράτες]] γενικά είναι υπέρ υψηλότερων επιπέδων φορολογίας ώστε να χρηματοδοτείται η δημόσια πρόνοια ενός ευρέως φάσματος υπηρεσιών όπως η συνολική υγεία και εκπαίδευση, όπως επίσης η πρόνοια ενός φάσματος κοινωνικών επιδομάτων<ref>Ruiz del Portal, X. 2009. "A general principal–agent setting with non-differentiable mechanisms: Some examples." Mathematical Social Sciences 57, no. 2: 262–278. Academic Search Premier, EBSCOhost.</ref>. Όπως υποστηρίχθηκε από τον Τόνι Κρόσλαντ και άλλους, η ικανότητα να φορολογήσεις το εισόδημα από το κεφάλαιο είναι ένα κεντρικό στοιχείο της σοσιαλδημοκρατικής περίπτωσης για μία μικτή οικονομία σε αντίθεση με τα μαρξιστικά επιχειρήματα για μία εναία δημόσια ιδιοκτησία του κεφαλαίου<ref>{{cite book |last=Chaturvedi |first=Skand |year=2009 |title=Financial Management: Entailing Planning for the Future |url=http://books.google.co.in/books?id=AcykUkuRD2IC&pg=PA77&lpg=PA77&dq=Tony+Crosland+the+capacity+to+tax+income+from+capital+is+a+mixed+economy+Marxist+arguments+public+ownership+of+capital&source=bl&ots=b1bKWXcR3e&sig=Brs-Am-93szYl6i-vwLaP56qanU&hl=en&sa=X&ei=gfGfUu-JDc_LrQfJ34C4Dg&redir_esc=y#v=onepage&q=Tony%20Crosland%20the%20capacity%20to%20tax%20income%20from%20capital%20is%20a%20mixed%20economy%20Marxist%20arguments%20public%20ownership%20of%20capital&f=false |location=Page 77 |publisher=Global India Publications |isbn= |accessdate=December 5, 2013}}</ref>.
| |||