Άνω Μακεδονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
Διάσωση 2 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 19:
Στην Άνω Μακεδονία τοποθετούνταν οι επαρχίες του δυτικού [[Μακεδονικό βασίλειο|μακεδονικού βασιλείου]]. Ο αριθμός των επαρχιών και τα όρια αυτών δεν μπορούν να προσδιοριστούν με σαφήνεια, λόγω διφορούμενων απόψεων ιστορικών και γεωγράφων της εποχής και της ύστερης αρχαιότητας.
Οι πιο γνωστές επαρχίες (αρχαίες φυλετικές «χώρες») ήταν: η [[Ελιμία]] (Ελίμεια ή Ελιμιώτιδα), η [[Ορεστίδα]], η [[Εορδαία]], και η [[Λυγκηστίδα]] <ref>
Τα γεωγραφικά όρια της Άνω Μακεδονίας, τουλάχιστον για τις τέσσερις επαρχίες που είναι ευρύτερα γνωστές, παραθέτει ο [[Στράβων]].<ref>[[Στράβων]] 7. απόσπ.12) ''«ότι Πηνειός ορίζει την Κάτω και προς τη θαλάττη Μακεδονίαν από Θετταλίας και Μαγνησίας, Αλιάκμων δ' την Άνω Μακεδονίαν»''</ref> Ορίζει την Κάτω Μακεδονία με φυσικό όριο νότια τον [[Πηνειός (θεσσαλικός)|Πηνειό]] και ο Αλιάκμων ορίζει νότια, την Άνω Μακεδονία.
Γραμμή 35:
Η Άνω Μακεδονία ήταν μία κατεξοχήν αγροτική περιοχή<ref>{{cite journal|last=Χατζηνικολάου|first=Καλλιόπη Γ.|title=Συμβολή στη μελέτη της ιστορικής γεωγραφίας της Άνω Μακεδονίας|journal=Μακεδονικά|year=2009|volume=38|page=15|url=http://media.ems.gr/ekdoseis/makedonika/makedonika_38/ekd_pemk_38_Chatzinikolaou.pdf}}</ref> και σε αντίθεση με την Κάτω δεν είχε μεγάλες πόλεις. Οι περιοχές που την απάρτιζαν εμφανίζονται σε ιστορικά έγγραφα ως αυτόνομα βασίλεια επί [[Αλέξανδρος Α' της Μακεδονίας|Αλέξανδρου Α']] και ως επαρχίες του Μακεδονικού Βασιλείου επί Φιλίππου Β'.
Μετά τη μάχη της Πύδνας (168 π.Χ.) και την επακόλουθη κατάκτηση της Μακεδονίας, οι Ρωμαίοι άσκησαν διαφορετική πολιτική στην 'Ανω Μακεδονία, την οποία ανακήρυξαν «ελευθέρα» (libera) και για τη διοικητική της οργάνωση στηρίχτηκαν στη φυλετική της διαίρεση και στο ελληνιστικό ομοσπονδιακό σύστημα. 'Ετσι, ευνόησαν την ίδρυση αυτόνομων πολιτικών και διοικητικών ενώσεων (των «κοινών» ή «εθνών»), στα οποία συμμετείχαν αντιπρόσωποι όλων των πόλεων της φυλετικής περιοχής, όπως μαρτυρεί η μνεία «πρεσβευτών του έθνους» των Ορεστών στο γνωστό δόγμα των Βαττυναίων (143-4 μ.Χ.). Με άλλα λόγια, πρόκειται για τα γνωστά από επιγραφικές πηγές «κοινά» των Ελιμιωτών, των Ορεστών, των Λυγκηστών (και των Εορδών), τα οποία, έχοντας τις έδρες τους αντίστοιχα στις πόλεις Αιανή, 'Αργος Ορεστικό και Ηράκλεια Λυγκηστική, λειτουργούσαν ως ενδιάμεσοι οργανισμοί ανάμεσα στις τοπικές αρχές και τον Ρωμαίο διοικητή της επαρχίας Μακεδονίας και είχαν την ευθύνη για την τέλεση της τοπικής αυτοκρατορολατρείας και την είσπραξη των φόρων. Δεν είναι γνωστό αν αυτά τα «κοινά» καταργήθηκαν, με την άρση της αυτονομίας της περιοχής στον 3ο μ.Χ. αιώνα ή αν εξακολούθησαν να υπάρχουν ως απλές θρησκευτικές ενώσεις.<ref>
Εκτός από τα «κοινά», σε επιγραφές αυτοκρατορικών χρόνων αναφέρονται επίσης αρκετοί από τους γνωστούς θεσμούς της ρωμαϊκής επαρχίας Μακεδονίας. Πρόκειται για πολιτικούς, θρησκευτικούς και κοινωνικούς θεσμούς, όπως είναι : του μακεδονιάρχη, του πολιτάρχη, του πρεσβευτή, του αρχιερέα, του ιεροφάντη, του πρεσβυτεράρχη, του επιμελητή των ιερών, καθώς και για τους θεσμούς της εφηβείας και της δουλείας. <ref> Δ. Κ. Σαμσάρης, Οι επιγραφικές μαρτυρίες για τους θεσμούς της Δυτικής Μακεδονίας κατά τη ρωμαιοκρατία, Μακεδονικά 22(1982)295-308 </ref>
| |||