Ελληνιστική περίοδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ελληνιστική περίοδος (323 - 30 π. Χ.). {{πηγές|29|03|2009}}

Ασυμφωνία υπάρχει τόσο ως προς την έναρξη όσο και προς τη λήξη της περιόδου. Άλλοι ιστορικοί θέτουν ως έναρξη τη [[Μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.)|μάχη της Χαιρώνειας]] το [[338 π.Χ.]] μετά την οποία οι πόλεις της νότιας Ελλάδας απώλεσαν την πολιτική τους αυτονομία. Άλλοι θέτουν την αρχή της περιόδου λίγα έτη αργότερα με την έναρξη της εκστρατείας του Αλεξάνδρου. Οι πιο πολλοί θέτουν ως αρχή της περιόδου τον θάνατο του Μεγάλου στρατηλάτη το [[323 π.Χ.]] μετά τον οποίο άρχισαν να ιδρύονται τα πολυπολιτισμικά ελληνιστικά βασίλεια της Ανατολής. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η ενωμένη επικράτεια που είχε αφήσει ως παρακαταθήκη διαιρέθηκε και μετατράπηκε σε πολλά βασίλεια, καθένα από τα οποία ονομάστηκε ως ελληνιστικό. Αν και παλαιότερα θεωρούνταν ότι αλλοιώθηκε ο προγενέστερος πολιτισμός της κλασικής περιόδου, αυτός αντικαταστάθηκε από τον ελληνιστικό πολιτισμό. Η ελληνιστική περίοδος υπήρξε η συνέχεια της κλασσικής περιόδου. Ως προς τη λήξη της περιόδου άλλοι την τοποθετούν στο 146 π.Χ. και άλλοι στο 30 π.Χ. οπότε συμβαίνει η κατάλυση και του τελευταίου ελληνιστικού βασιλείου, αυτού των Πτολεμαίων, από τους [[Ρωμαίοι|Ρωμαίους]].

Ο χώρος εξάπλωσης του ελληνισμού την περίοδο αυτή είναι αυτός που δημιουργήθηκε ως συνέπεια του Β’ ελληνικού αποικισμού και όπως διευρύνθηκε με την εκστρατεία του Αλεξάνδρου. Με την εκστρατεία του Αλέξανδρου εξαπλώθηκε και ο ίδιος ο ελληνισμός, καθώς οι περιοχές τις οποίες κατακτούσε ο Αλέξανδρος ενσωματώνονταν στον ελληνιστικό κόσμο. Ήταν μία περίοδος ανανέωσης, κατά την οποία οι Έλληνες συναντούν τους πολιτισμούς της Ανατολής (αιγυπτιακός, μεσοποταμιακός, περσικός, ινδικός, φοινικικός, συριακός, γηγενείς μικρασιατικοί πολιτισμοί, κ.α.) με τους οποίους βρίσκονται σε διαρκή αλληλεπίδραση, από την οποία προκύπτει ο ελληνιστικός. Η ελληνιστική κοινή, δηλαδή τα απλοποιημένα [[Ελληνική γλώσσα|ελληνικά]] κυριαρχούν σε όλη την ανατολική [[μεσόγειος θάλασσα|Mεσόγειο]] και αναδεικνύονται στη διεθνή γλώσσα της εποχής αυτής. Είναι η εποχή των μεγάλων ελληνιστικών [[Μοναρχία|μοναρχιών]] και των [[Συμπολιτεία|συμπολιτειών]], αλλά και της παρακμής και της πτώσης του πολιτικού συστήματος που είχε κυριαρχήσει και ακμάσει στην μητροπολιτική [[Αρχαία Ελλάδα|Ελλάδα]] και στις αποικίες της για περίπου πέντε αιώνες, της [[Πόλις-κράτος|πόλης-κράτους]]. Την περίοδο αυτή τα πολιτεύματα που κυριαρχούν είναι βασιλεία ή δυναστεία στα όρια των ελληνιστικών βασιλείων, ενώ η ανατολική Μεσόγειος γίνεται ο χώρος δράσης και κυριαρχίας της [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμης]], με χρονική τομή το 202 π.Χ. έτος λήξης του [[Β' Ρωμαιο-Καρχηδονιακός Πόλεμος|Β’ καρχηδονιακού πολέμου]].