Σικελική άμυνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
7mbit (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
7mbit (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 26:
Αυτή είναι και η δημοφιλέστερη απάντηση στο 1. ε4 στο επαγγελματικό επίπεδο. Ο Μαύρος ξεκινάει άμεσα αντεπίθεση για το κέντρο, αλλά επιτιθέμενος από τη στήλη "γ" (αντί να απαντήσει συμμετρικά με 1. ... ε5), δημιουργεί μια ασύμμετρη θέση στη σκακιέρα η οποία οδηγεί σε περίπλοκες καταστάσεις. Τυπικώς, ο Λευκός έχει την πρωτοβουλία στην πλευρά του [[Βασιλιάς (σκάκι)|βασιλιά]], ενώ ο Μαύρος αποκτά αντιπαιχνίδι στην πλευρά της [[Βασίλισσα (σκάκι)|βασίλισσας]], ειδικότερα στη στήλη "γ", μετά την ανταλλαγή του [[Πιόνι (σκάκι)|πιονιού]] του "γ" με το πιόνι "δ" του Λευκού.
17% των παρτίδων μεταξύ [[Διεθνής γκρανμαίτρ|γκρανμαίτρ]] ξεκινάνε με τη Σικελική άμυνα<ref>{{cite book |title=Mastering the Chess Openings: Unlocking the Mysteries of the Modern Chess Openings, Volume 1 |last=Watson |first=John |authorlink=John L. Watson |date=October 2006 |publisher=Gambit Publications |location= |isbn=1-904600-60-3|page=175}}</ref>, ενώ περίπου μία στις τέσσερις παρτίδες γενικά κάνει χρήση αυτού του ανοίγματος.<ref>[[John Emms (chess player)|John Emms]], ''Starting Out: The Sicilian'', 2nd ed., p. 5</ref>
== Γενικές ιδέες ==
Η κεντρική ιδέα είναι οτι ο Μαύρος προσπαθεί να ελέγξει το τετράγωνο δ4 και να αμφισβητίσει την κυριαρχία του Λευκού στο κέντρο της σκακιέρας. Εκτός αυτού, σπρώχνοντας το "γ" πιόνι, ο Μαύρος δημιουργεί μια ασυμμετρία στο παιχνίδι και δημιουργεί δυνατότητες στην πλευρά της [[Βασίλισσα (σκάκι)|βασίλισσας]] του. Συνήθως αργότερα στην παρτίδα, ο Μαύρος παίρνει το πιόνι στο τετράγωνο δ4 ([[Ανοιχτή Σικελική Άμυνα]]) και έτσι αποκτά υπεροχή πιονιών στο κέντρο, καθώς έχει ανταλλάξει ενα περιφερειακό με ενα κεντρικό πιόνι.
== Προέλευση ==
Οι πρώτες καταγραφές σχετικά με το άνοιγμα της Σικελικής Άμυνας βρίσκονται πίσω στα τέλη του 16ου αιώνα και έγιναν από τους Ιταλούς σκακιστές [[Τζούλιο Πολέριο]] και [[Τζιοακκίνο Γκρέκο]].<ref>{{cite book | last=De Firmian | first=Nick | title=Modern Chess Openings: MCO-15 | publisher=Random House Puzzles & Games | year=2008 | isbn=0-8129-3084-3 | page=244 | language=αγγλικά}}</ref><ref>{{cite book | last1=Ristoja | first1=Thomas | last2=Ristoja | first2=Aulikki | title=Perusteet | series=Shakki | publisher=WSOY | year=1995 | isbn=951-0-20505-2 | page=63 | language=φινλανδικά}}</ref>
Το 1813 ο Άγγλος δάσκαλος [[Jacob Henry Sarratt]] οριστικοποίησε την αγγλική ονομασία του ανοίγματος σε "Sicilian Defence" ("Σικελική 'Αμυνα"), αναφερόμενος σε παλιές παρτίδες οι οποίες χρησιμοποιούσαν την ονομασία "il gioco siciliano" ("το Σικελιανό παιχνίδι").<ref>{{cite book |title=Sicilian Love: Lev Polugaevsky Chess Tournament, Bueno Aires 1994 |last=Polugaevsky |first=Lev |authorlink=Lev Polugaevsky |author2=Jeroen Piket |author3=Christophe Guéneau |year=1995 |publisher=New in Chess |location= |isbn=90-71689-99-9|page=53}}</ref>. Το άνοιγμα αυτό ήταν σχετικά δημοφιλές κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα· το έπαιξαν πολύ οι [[Λουί-Τσάρλς Μαχέ ντε λα Μπουρντονέ]] ([[Louis-Charles Mahé de La Bourdonnais]]), [[Αδόλφος Άντερσεν]] ([[Adolf Anderssen]]), [[Χάουαρντ Στόντον]] ([[Howard Staunton]]), [[Λουί Πόλσεν]] ([[Louis Paulsen]]) και [[Κάρλ Γένις]] ([[Carl Jaenisch]]). Αργότερα το άνοιγμα άρχισε να χάνει τη δημοτικότητά του, καθώς θεωρήθηκε ξεπερασμένο και ανερπαρκές ως άμυνα απέναντι στην κίνηση 1. ε4. Η Σικελική Άμυνα δεν παίχτηκε ούτε μια φορά, σε καμία από τις 75 παρτίδες στο [[Τουρνουά σκάκι της Αγ. Πετρούπολης 1914|τουρνουά της Αγ. Πετρούπολης του 1914]].<ref>''The Grand International Masters' Tournament at St. Petersburg 1914'', David McKay, c. 1915, p. 75.</ref>
Παρά τις αρνητικές κριτικές, κάποιοι κορυφαίοι παίχτες, όπως οι [[Εμάνουελ Λάσκερ]], [[Φράνκ Μάρσαλ]], [[Άρον Νίμζοβιτς]] και [[Μάξ Όυβε]] εξακολουθουσαν να παίζουν τη Σικελική Άμυνα. Αργότερα, στα μέσα του 20ου αιώνα, παίχτες όπως οι [[Ισαάκ Μπολεζλάβσκι]], [[Αλεξάντερ Κότοφ]] και [[Μιγκέλ Νάιντορφ]] συνείσφεραν στη θεωρία και ακόμη αργότερα, μέσω και των προσπαθειών των παγκοσμίων πρωταθλητών [[Μπόμπι Φίσερ]] και [[Γκάρι Κασπάροφ]] το άνοιγμα ανέκτησε τη δημοτικότητα ως η πιο σταθερή άμυνα απέναντι στην κίνηση 1. ε4.
== Βαριάντα Δράκου ==
| |||