Πρέβεζα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Πέτρος Φουρίκης]], κατά την ώριμη επιστημονική του φάση, επεσήμανε πρώτος, το 1924, την αναφορά του ονόματος «Πρέβεζα» στο ''[[Χρονικόν του Μορέως]]''.<ref>Πέτρος Α. Φουρίκης, Η Πρέβεζα. Θέσις - Κτίσις - Όνομα, ''Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών'', Αθήνα, 1924, σελ. 283-293.</ref> Το όνομα «Πρέβεζα» εμφανίζεται στην περιγραφή της αμφίβιας επιχείρησης ανακατάληψης του [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσποτάτου της Ηπείρου]] από συμμαχικές προς τον αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος|Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο]] δυνάμεις. Οι επιχειρήσεις αυτές τοποθετούνται χρονικά το 1292 ή κατ' άλλους το 1290.<ref>Για τη χρονολόγηση των επιχειρήσεων το 1290, βλ. Σπύρος Ασωνίτης, Το πρόβλημα της χρονολόγησης της βυζαντινής επιχείρησης κατά της Ηπείρου επί Ανδρονίκου Β΄ Παλαιολόγου, ''Βυζαντινά'' 18, σελ. 119-129, Θεσσαλονίκη, 1998.</ref> Η σχετική περιγραφή του Χρονικού έχει ως εξής: ''Ἐκείνη γὰρ ἡ ὑποδρομή, τὸ κοῦρσο ποῦὄπου σᾶς λέγω, οὐδὲν ἐδιήρκησεν πολλά, ἄνευ κ’καὶ ἡμέρες δύο, ἐπεὶἐπὴν μαντᾶτα ἠφέρασιν ἐτότε τοῦ [[Νικηφόρος Α΄ Κομνηνός Δούκας|Δεσπότουδεσπότου]], τὸ πῶς ἐκεταλάβασιν εἰς τὸν [[Αμβρακικός κόλπος|κορφὸν τῆς Ἄρτας]], [[Κάτεργο (πλοίο)|κάτεργα]] ἑξῆντα ἤλθασιν κ’ εἶναι τῶν [[Δημοκρατία της Γένοβας|Γενουβίσων]]· ἐπέζεψανἐπέζευσαν εἰς στὴντὴν Πρέβεσαν, κουρσεύγουν τὰ χωρία, ὡρμήσασιν νὰ ἔρχωνται ὁλόρθα εἰς τὴν [[Άρτα|Ἄρταν]].''<ref>Βλ. Χρονικόν Μορέως, (κώδιξ Κοπεγχάγης) στ. 9103-9109. Το αντίστοιχο κείμενο του ελληνικού χειρογράφου του Παρισιού, που χρονολογείται το 16ο αιώνα, έχει ως εξής: ''Ἐκείνη ἡ ὑποδρομή, τὸ κοῦρσον ὅπου ἐγίνη, οὐδὲν ἐπολυεπέρασεν μόνον καὶ δύο ἡμέρας· εὐτὺς μαντᾶτα ἤφεραν ἐτότε τοῦ Δεσπότου, τὸ πῶς ἐκεταλάβασιν εἰς τὸν κόρφον τῆς Ἄρτας, [[Κάτεργο (πλοίο)|κάτεργα]] ἑξῆντα ἤλθασιν, τὰ ἔνι τῶν Γενουβίσων· στὴν Πρέβεζαν ἀπόζεψαν, κουρσεύουν τὰ χωρία, καὶ ὥρμησαν καὶ ἔρχονταν ὁλόρθα εἰς τὴν Ἄρταν''. Βλ. Χρονικόν Μορέως, (κώδιξ Παρισίων) στ. 7760-7766 (αρίθμηση Buchon). Πρβλ. Νίκος Δ. Καράμπελας, [https://www.academia.edu/518062 Το Κάστρο της Μπούκας. Η οχυρωμένη Πρέβεζα μέσα από τις πηγές], σελ. 396.</ref>