Μακεδονία (ελληνικό διαμέρισμα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ειδικότερα κατά τη Β΄ Βουλγαρική Κατοχή εφαρμόστηκε από τους Βούλγαρους ένα σκληρό μέτρο εξόντωσης του πληθυσμού: η εκτόπιση και η ομηρία χιλιάδων Ελλήνων κατοίκων, μεταξύ αυτών και του συνόλου σχεδόν των ιερέων, της Ανατολικής Μακεδονίας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικά έργα στη Βουλγαρία. Υπολογίζεται πως εξορίστηκαν 42.000 Έλληνες, ηλικίας 17-60 ετών. Από τους εξορισθέντες περίπου 12.000 δεν κατόρθωσαν τελικά να επιστρέψουν ζωντανοί. Πάνω από το 1/4 των εκπατρισμένων έχασαν τη ζωή τους από τις στερήσεις, τα βασανιστήρια και την εξοντωτική εργασία και δεν επέστρεψαν ποτέ στην πατρίδα τους.<ref name="autogenerated1916">Τετράδια Βουλγαρικῆς Κατοχῆς, Ἀνατολική Μακεδονία 1916-1918, ἐπιμέλεια Ν. Ρουδομέτωφ, τ. 2ος, Ἱστορικό Λογοτεχνικό Ἀρχεῖο Καβάλας, Καβάλα 2008.</ref><ref name="autogenerated2">Β.Σ. Κάρτσιου, Ἡ Γενοκτονία τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας κατά τή 2η Βουλαρική Κατοχή (1916-18), ἐκδ. Ἐρωδιός, Θεσσαλονίκη 2010.</ref><ref name="autogenerated3">Δ. Πασχαλίδη, Ἡ Ἔκθεση τοῦ Ν. Μπακόπουλου, Νομάρχη Δράμας κατά τή δεύτερη Βουλγαρική Κατοχή τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας (1916-18).</ref><ref name="autogenerated2006">Δ. Πασχαλίδη, Τά δεινοπαθήματα τῆς Χωριστῆς κατά τή δεύτερη βουλγαρική κατοχή τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας, Χωριστή 2006.</ref><ref name="autogenerated4">Δ. Πασχαλίδη, Ἡ Χωριστή Δράμας (Τσατάλτζα) κατά τή δεύτερη Βουλγαρική Κατοχή τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας (1916-18).</ref><ref name="autogenerated1958">Ἀρχιμ. Γαβριήλ, Ἀναμνήσεις καί Νοσταλγία, Θεσσαλονίκη 1958.</ref>

 

Με τη [[Συνθήκη του Νεϊγύ]] το [[1919]], μεταξύ [[Βουλγαρία]]ς και [[Ελλάδα]]ς αφενός πολλοί κάτοικοι της Μακεδονίας, βουλγαρικής συνείδησης προσέφυγαν στη [[Βουλγαρία]] και αφετέρου Έλληνες κάτοικοι της βορειοδυτικής Μακεδονίας ([[Μπλαγκόεβγκραντ|Άνω Τζουμαγιά]], [[Γκότσε Ντέλτσεφ (πόλη)|Άνω Νευροκόπι]], [[Πετρίτσι]], [[Μελένικο]] κ.λ.π.) αλλά και οι [[Έλληνες]] από την [[Ανατολική Ρωμυλία]] εγκαταστάθηκαν στην ελεύθερη Μακεδονία. Η [[Μικρασιατική Καταστροφή]] του [[1922]] με την εγκατάσταση χιλιάδων Ελλήνων προσφύγων, επιτάχυνε τις πληθυσμιακές αλλαγές που είχαν ήδη ξεκινήσει. Με τη συμφωνία για την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923-24, Τούρκοι αναχώρησαν για την Τουρκία και στη θέση τους εγκαταστάθηκαν Έλληνες από την [[Μικρά Ασία]] ([[Ιωνία]], [[Καππαδοκία]], [[Πόντος]], [[Βιθυνία]], [[Λυκαονία]]), τα παράλια της [[Μαύρη Θάλασσα|Μαύρης Θάλασσας]] και την [[Ανατολική Θράκη]]. Η Μακεδονία είχε πλέον ομογενοποιηθεί πληθυσμιακά και το [[1926]] οι Έλληνες ξεπερνούσαν το 88% του πληθυσμού.