Αρχιτεκτονική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →top |
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 36:
=== Μοντερνισμός ===
Παρόλο που οι ρίζες της μοντέρνας αρχιτεκτονικής μπορούν να αναζητηθούν ακόμη και στα μέσα του 18ου αιώνα,<ref>Kenneth Frampton, ''Μοντέρνα Αρχιτεκτονική – Ιστορία και κριτική'', εκδ. Θεμέλιο, 1999,σελ.18, ISBN 9603100714</ref> οι [[μοντερνισμός|μοντερνιστικές]] θεωρίες στην αρχιτεκτονική αναπτύχθηκαν κυρίως στο πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα. Η ανάπτυξη των σύγχρονων [[βιομηχανία|βιομηχανικών]] κοινωνιών και η ταχεία ανάπτυξη των πόλεων, οι τεχνολογικές καινοτομίες και οι μετέπειτα εξελίξεις στη [[φυσική]], τη μηχανική και την αρχιτεκτονική τεχνολογία, επηρέασαν σημαντικά την αρχιτεκτονική θεωρία της εποχής, που άρχισε να απορρίπτει τα διάφορα «στυλ» αναζητά τον εαυτό της σε κινήματα όπως η βρετανική [[αρ νουβό]].<ref>[http://libcom.org/files/Eric%20Hobsbawm%20-%20Age%20Of%20Empire%201875%20-%201914.pdf [[Έρικ Χομπσμπάουμ]], ''Η εποχή των αυτοκρατοριών''] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20130612102519/http://libcom.org/files/Eric%20Hobsbawm%20-%20Age%20Of%20Empire%201875%20-%201914.pdf |date=2013-06-12 }}, σελ. 229</ref>
[[Image:Le Corbusier (1964).jpg|thumb|left|150px|Φωτογραφία του Λε Κορμπυζιέ το 1964]]
Ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές του μοντέρνου κινήματος ήταν ο [[Αυστρία|Αυστριακός]] [[Άντολφ Λόος]], ο οποίος άφησε κείμενα εξίσου σημαντικά με την αρχιτεκτονική του. Το 1910 εξέδωσε το ''Διακόσμηση και έγκλημα'' ([[γερμανική γλώσσα|γερμ.]]: ''Ornament und Verbrechen''), ένα έργο που, ύστερα από μια σύντομη εποπτεία της εξέλιξης της κοινωνίας και του ατόμου, ανάγει τις απαρχές της τέχνης στον ερωτισμό και στρέφεται σφοδρά εναντίον της διακόσμησης στην αρχιτεκτονική.<ref>''Αρχιτεκτονική θεωρία από την αναγέννηση μέχρι σήμερα'', εκδ. Taschen – Γνώση, 2005, σελ. 676, ISBN 960235707X</ref> Ο Λόος πίστευε ακράδαντα πως τα χρηστικά αντικείμενα – άρα και το αρχιτεκτονικό έργο ως τέτοιο – πρέπει να παραμείνουν εκτός τέχνης: «''Ο σύγχρονος διάκοσμος δεν έχει ούτε προγόνους ούτε απογόνους, ούτε παρελθόν ούτε και μέλλον. Αρέσει στους ακαλλιέργητους εκείνους ανθρώπους, που αγνοούν το πραγματικό μεγαλείο των καιρών μας, σύντομα όμως θα τον απορρίπτουν και αυτοί.''», αναφέρει μεταξύ άλλων στο ''Διακόσμηση και έγκλημα''.<ref>Kenneth Frampton, ''Μοντέρνα Αρχιτεκτονική – Ιστορία και κριτική'', εκδ. Θεμέλιο, 1999,σελ.90, ISBN 9603100714</ref>
| |||