Η ιστορία του Ζαγορίου αρχίζει κυρίως μετά το 1430,έτος κατάκτησης των Ιωαννίνων από τους Τούρκους. <ref>[{{Cite web |url=http://hellas.teipir.gr/DimosKentrikouZagoriou/greek/VITSA/Istoria.htm |title=Ιστορικά Κεντρικού Ζαγορίου] |accessdate=2012-04-23 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090219202426/http://hellas.teipir.gr/DimosKentrikouZagoriou/greek/VITSA/Istoria.htm |archivedate=2009-02-19 |url-status=dead }}</ref>Οι Τούρκοι,προκειμένου να εξασφαλίσουν επικυριαρχία στις ορεινές περιοχές,εφάρμοσαν μια πολιτική παραχώρησης προνομίων σε κοινότητες ή ομάδες κοινοτήτων,που συνθηκολόγησαν μαζί τους.Έτσι μέχρι το 17ο αι. ολόκληρη η περιφέρεια αποτελούσε αυτοδιοικούμενη ομοσπονδία με το όνομα [[Κοινό των Ζαγορισίων]] ή Βιλαέτι του Ζαγορίου. Τα προνόμια, τα οποία παραχωρήθηκαν στην αυτόνομη ομοσπονδία του Ζαγορίου και τα οποία οφείλονται,στο μεγαλύτερο μέρος τους,στην επιρροή πλουσίων Ζαγορισίων στην Σουλτανική αυλή,διατηρήθηκαν μέχρι το 1868,οπότε και καταργήθηκαν.Σύμφωνα με τα προνόμια αυτά παραχωρήθηκε στο Ζαγόρι αυτονομία και αυτοδιοίκηση,με ανώτερο άρχοντα τον Βεκύλη του Ζαγορίου.Ένα άλλο σπουδαίο προνόμιο που είχαν οι Ζαγορίσιοι,ήταν η ελευθερία στην εκτέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων.Με το πέρασμα των χρόνων και χάρη στην εξυπνάδα και την πολιτική δύναμη πολλών πατριωτών του Ζαγορίου,που κατείχαν διοικητικές θέσεις στην Υψηλή Πύλη,τα προνόμια αυτά αυξήθηκαν και βελτιώθηκαν. Η αυτονομία,η αυτοδιοίκηση και η ατέλεια συνετέλεσαν ώστε να κατακτηθεί ένα ζηλευτό επίπεδο διαβίωσης των κατοίκων της περιοχής.Μετά το 1868,που καταργούνται τα προνόμια του Ζαγορίου,την περιοχή άρχισαν να λυμαίνονται ληστρικές συμμορίες,με επιπτώσεις και στο ανθρώπινο δυναμικό,αφού αυτή η κατάσταση απομάκρυνε από το Ζαγόρι περισσότερες από 500-600 οικογένειες αρχόντων,που ήταν και ο κύριος στόχος των ληστών. Η περίοδος αυτή κράτησε μέχρι το 1913, οπότε τα Ζαγοροχώρια απελευθερώθηκαν από τους Τούρκους και ακολούθησαν από εκεί και πέρα την ιστορική πορεία του Ελληνικού Εθνους.
