Δυναστεία των Λασκαριδών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|25|08|2014}}
Η ''Δυναστεία των Λασκαριδών'' ήταν αυτοκρατορική βυζαντινή δυναστεία-οίκος, η οποία βασίλευε την περίοδο μετά από την Άλωση από τους Λατίνους το 1204. Είχε ως πρωτευουσα τη Νίκαια Βιθυνίας και είχε δημιουργήσει την Αυτοκρατορία της Νίκαιας (1204-1261) με διάρκεια 57 χρόνια. Θεωρούνται συνεχιστές της υπο κατάληψη Βυζαντινης Αυτοκρατορίας.
 
Γενάρχης των Λασκαριδών ήταν ο [[Μανουήλ Λάσκαρης]] που γεννήθηκε π. το 1140 και ανήκε σε ευγενή οικογένεια. Ενυμφεύθη την Ιωάννα Καράτζαινα (γενν. π. 1148) και είχε τα εξής τέκνα: τον Μανουήλ (απεβ. μετά το 1256), τον Μιχαήλ (απεβ. 1261 ή 1271), τον Γεώργιο (απεβ. 1236), τον [[Κωνσταντίνος (ΙΑ') Λάσκαρης|Κωνσταντίνο (ΙΑ') Λάσκαρη]] αυτοκράτορα Ρωμαίων (1204-05), τον [[Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης|Θεόδωρο Α΄ Λάσκαρη]] αυτοκράτορα Ρωμαίων Νικαίας (1205-22), τον Αλέξιο, τον Ισαάκιο και ίσως μία κόρη.