Θωρηκτό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Θωρηκτό (Θ/Κ)''' ([[αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: ''ironclad'', για τα πρώτα και ''battleship, BB'', για τα μεταγενέστερα) είναι (σχετικά) μεγάλο θωρακισμένο [[πολεμικό πλοίο]], που ο κύριος οπλισμός του αποτελείται από βαρέα [[πυροβόλο|πυροβόλα]], μεγάλου [[διαμέτρημα|διαμετρήματος]].

==Ιστορία==

 

==Η ακμή των θωρηκτών και η αμφισβήτησή τους==

Τα θωρηκτά, στην εποχή τους, ήταν σύμβολα της ναυτικής κυριαρχίας και ισχύος, παίζοντας μεγάλο ρόλο στη [[διπλωματία]] και την πολεμική [[στρατηγική]]<ref>Sondhaus, L. Naval Warfare 1815–1914, ISBN 0-415-21478-5.</ref>. Μια παγκόσμια κούρσα κατασκευής ή και προμήθειας θωρηκτών άρχισε (κυρίως) στην [[Ευρώπη]], μετά από τη δημοσίευση το [[1890]] του ''The Influence of Sea Power upon History, 1660–1783.'' από τον ''Alfred Thayer Mahan''<ref>Herwig pp. 35, 41, 42.</ref>. Αυτή η κούρσα ναυτικών εξοπλισμών (αρχικά) κορυφώθηκε με την αποφασιστική [[Ναυμαχία της Τσουσίμα (1905)]]<ref>Mahan 1890/Dover 1987 pp. 2, 3.</ref><ref> Preston (1982) p. 24.</ref>, το αποτέλεσμα της οποίας επηρέασε σημαντικά τη σχεδίαση του ''HMS Dreadnought''<ref>Breyer p. 115.</ref><ref>Massie (1991) p. 471.</ref>. Η καθέλκυση του ''HMS Dreadnought'' το [[1906]] πυροδότησε μια νέα κούρσα ναυτικών εξοπλισμών, που ευρύτατα θεωρήθηκε μια από τις έμμεσες αιτίες του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]]<ref>Sondhaus 2004, p. 207.</ref>. Οι Ναυτικές Συνθήκες των δεκαετιών [[1920]] και [[1930]] περιόρισαν τον αριθμό των θωρηκτών, αλλά η ανάπτυξη τεχνικών καινοτομιών στη σχεδίασή τους συνεχίστηκε. Τόσο οι δυνάμεις των Συμμάχων, όσο και οι αντίστοιχες του Άξονα ανέπτυξαν μεγάλο αριθμό θωρηκτών κατά τη διάρκεια του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]].

 

==Το εκτόπισμα και το τέλος==