Ισαάκιος Β΄ Άγγελος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο ιστορικός [[Νικήτας Χωνιάτης]] περιγράφει την εξωτερική του εμφάνιση: ''"η όψη του ήταν ροδοκόκκινη, τα μαλλιά του ήταν κόκκινα, είχε μέτριο ύψος και ήταν γεροδεμένος"''.<ref>{{Cite book|title=O city of Byzantium : annals of Niketas Choniatēs|firstauthor=|last=Choniates, Nicetas, approximatelyChoniates 1140-1213.|publisher=Wayne State University Press |isbn=0814317642 |year=|date=1984 |location=Detroit |page=248 |url=https://www.worldcat.org/oclc/10605650 |id=10605650|quote=}}</ref> Την σύντομη περίοδο που κυβέρνησε ο [[Ανδρόνικος Α΄ Κομνηνός]] (1183 - 1185), ο Ισαάκιος μαζί με τον πατέρα και τους μεγαλύτερους αδελφού του ενεπλάκη σε επαναστάσεις, που ξέσπασαν εναντίον του Αυτοκράτορα στην [[Νίκαια (Βιθυνία)|Νίκαια της Βιθυνίας]] και στην [[Προύσα]]. Ο Αυτοκράτορας δεν τον τιμώρησε για την απιστία του και ο Ισαάκιος Β΄ παρέμεινε στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Την εποχή όμως που ο Ανδρόνικος Α΄ απουσίαζε από την πρωτεύουσα (11 Σεπτεμβρίου 1185), ο στρατηγός του [[Στέφανος Αγιοχριστοφορίτης]] (1130 - 1185) επιχείρησε να συλλάβει τον Ισαάκιο· ο Ισαάκιος τον δολοφόνησε και βρήκε καταφύγιο στην εκκλησία της [[Αγία Σοφία (Κωνσταντινούπολη)|Αγίας Σοφίας]].

Ο Ισαάκιος Β΄ ξεκίνησε την βασιλεία του με έναν μεγάλο θρίαμβο, όταν συνέτριψε τον [[Νορμανδοί|Νορμανδό]] [[Βασίλειο της Σικελίας|Βασιλιά της Σικελίας]] [[Γουλιέλμος Β΄ της Σικελίας|Γουλιέλμο Β΄]] στην [[Μάχη του Δημητρίτζη]] (στη [[Σιντική]] της Μακεδονίας) (7 Νοεμβρίου 1185). Ήταν καθοριστική Βυζαντινή νίκη, η οποία τερμάτισε οριστικά την Νορμανδική απειλή για την Αυτοκρατορία,<ref>Nicetae Choniatae Historia, Τόμος 23, σελ.469</ref><ref>Ιστορία του ελληνικού έθνους - Τόμος δ΄, Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, περιεχόμενα</ref> καθώς ο Γουλιέλμος Β΄ είχε επιτεθεί στα [[Βαλκάνια]] στα τέλη της βασιλείας του Ανδρόνικου Α΄. Ο Ισαάκιος Β΄ έστειλε στην [[Άκρα]] στα τέλη του 1185 έναν στόλο από 80 γαλέρες για να ελευθερώσει τον αδελφό του Αλέξιο Γ΄ Άγγελο, αλλά οι Νορμανδοί της Σικελίας τον κατέστρεψαν. Έστειλε έναν δεύτερο στόλο με 80 πλοία, αλλά απέτυχε να ανακτήσει την [[Κύπρος|Κύπρο]], που είχε κυριεύσει ο Βυζαντινός πρίγκιπας [[Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου|Ισαάκιος Κομνηνός Καματηρός]] με την υποστήριξη των Νορμανδών. Ο στόλος όμως εμποδίστηκε εξαιτίας της συμμαχίας του βασιλείου της Κύπρου με τους Νορμανδούς, που έστειλαν τον Μαργαριτώνη για να υπερασπιστεί το νησί. Την ίδια εποχή κυκλοφορούσαν πολλές φήμες στους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]], ότι ο Ισαάκιος Β΄ είχε συμμαχήσει με τον [[Σαλαντίν]] <ref>Brand, Charles M. (1962). "The Byzantines and Saladin, 1185-1192: Opponents of the Third Crusade". Speculum. 37 (2): 167–181.</ref> κατά των σταύροφορων, ωστόσο αυτός ο μύθος έχει σήμερα καταρριφθεί.<ref>{{Cite book|title=Byzantium and the Crusades|first=Jonathan|last=Harris|isbn=1780938314|year=2014 (second edition)|locationedition=2η |page=140-141|quote=}}</ref> Ο Σαλαντίν κατέλαβε τα [[Ιεροσόλυμα]] (1187), καταλύοντας το ομώνυμο Σταυροφορικό βασίλειο. Σε πλήρη αντίθεση με το αντίστοιχο γεγονός της πτώσης των Ιεροσολύμων στους [[Φράγκοι|Φράγκους]], ο Σαλαντίν δεν επιδόθηκε σε σφαγή, αλλά επέτρεψε σχεδόν σε όλους τους Χριστιανούς να εξαγοράσουν την ελευθερία τους.

Η υψηλή φορολογία στα Βαλκάνιαγια να πληρώσει τους μισθοφόρους του, προκάλεσε στα τέλη του 1185 την Βουλγαρική [[Εξέγερση του Ασέν και Πέτρου]].<ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Isaac II. (Angelus)"</ref> Η επανάσταση δημιούργησε την [[Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία]] με τον [[Οίκος των Ασέν|Οίκο των Ασέν]]. Ο Ισαάκιος Β΄ αρχικά οδήγησε ο ίδιος τα στρατεύματα, κατατρόπωσε τους επαναστάτες, που υποχώρησαν στα εδάφη των Βλάχων στα σύνορα του Δούναβη, αλλά δεν εκμεταλλεύτηκε την νίκη του και γύρισε στην Κωνσταντινούπολη βιαστικά. Οι Βούλγαροι ανασυντάχθηκαν εξασφαλίζοντας τη συμμαχία των Κουμάνων και ο Αυτοκράτορας αντέδρασε: στην αρχή ανέλαβε ο θείος του [[Σεβαστοκράτωρ]] [[Ιωάννης Δούκας (σεβαστοκράτωρ)|Ιωάννης Δούκας]] που τον είχε βοηθήσει, αλλά αντικαταστάθηκε λόγω υποψίας για συνωμοσία και ανέλαβε ο Ιωάννης Καντακουζηνός, τον οποίο είχε επιχειρήσει ανεπιτυχώς να τυφλώσει ο Ανδρόνικος Α΄. Ο μεγάλος νικητής των Νορμανδών [[Αλέξιος Βρανάς]] απεστάλη τελικά από τον Αυτοκράτορα εναντίον των Βουλγάρων (1187), εκεί ο στρατηγός Βρανάς κατάφερε σημαντικά πλήγματα στους Βουλγάρους,<ref>{{Cite book|title=O city of Byzantium : annals of Niketas Choniatēs|firstauthor=|last=Choniates, Nicetas, approximatelyChoniates 1140-1213.|publisher=Wayne State University Press|isbn=0814317642|year=|date=1984|location=Detroit|page=207|url=https://www.worldcat.org/oclc/10605650|id=10605650|quote=}}</ref> στην επιστροφή του επιχείρησε να ανατρέψει τον Ισαάκιο Β΄, αλλά σκοτώθηκε από τον γαμπρό εκείνου Κορράδο του Μομφερράτου και τους στρατιώτες του που τον περικύκλωσαν.

Ο Βαρβαρόσσα πέρασε στη [[Ανατολία|Μικρά Ασία]] και κατέλαβε το [[Ικόνιο]] με πολύ δυσκολία από τους Σελτζούκηδες. Στην πορεία όμως πέθανε από πνιγμό, με αποτέλεσμα την άμεση και άδοξη λήξη της Σταυροφορίας, χωρίς αυτή να πλησιάσει τον στόχο της, πράγμα που γλίτωσε τον Ισαάκιο από έναν επικίνδυνο εχθρό. Ο γιος του [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Γερμανίας]] ανέλαβε την πρωτοβουλία για νέα Σταυροφορία (1195), απειλώντας τον Ισαάκιο ότι θα κατευθύνει σταυροφορία ενάντια στο Βυζάντιο, ο Άγγελος απάντησε στέλνοντας πρεσβεία για να λύσει διπλωματικά το θέμα<ref>{{Cite book|title=O city of Byzantium : annals of Niketas Choniatēs|firstauthor=|last=Choniates, Nicetas, approximately 1140-1213.Choniates|publisher=Wayne State University Press|isbn=0814317642|year=|date=1984|location=Detroit|page=261|url=https://www.worldcat.org/oclc/10605650|id=10605650|quote=}}</ref>. Αν και τα πρώτα στρατεύματα κινήθηκαν επιτυχώς, ο θάνατος του Ερρίκου ΣΤ΄ στη [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνη]] (1197) έδωσε άδοξο τέλος και σε αυτή τη νέα εκστρατεία.