Ο βασιλιάς της Αγγλίας [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος]] κατέκτησε την Κύπρο το 1191 αλλά μεταβίβασε τον πολιτικό της έλεγχο στους [[Τάγμα του Ναού|Ναΐτες]], οι οποίοι ήτανε στρατιωτικό τάγμα, πιστό στον [[Πάπας|Πάπα της Ρώμης]].
Οι Ναϊτες, φορολόγησαν δυσβάστακτα τους κατοίκους της και προκάλεσαν το 1192 μΧ εξέγερση Κυπρίων εναντίον τους η οποία καταπνίγηκε. Οι [[Τάγμα του Ναού|Ναΐτες]] αποχώρησαν το 1192 από το νησί και ο Ριχάρδος το παραχώρησε στον [[Γκυ των Λουζινιάν]]. Οι Λουζινιανοί, αρχικά ακολούθησαν στην αρχή μετριοπαθή πολιτική και ενδυνάμωσαν την εξουσία τους χρησιμοποιόνταςχρησιμοποιώντας λατινογενείς εποίκους. Στην Κύπρο εγκαθιδρύθηκε Λατινική Εκκλησία, στην οποία παραχωρήθηκε η εκκλησιαστική περιουσία του νησιού. Η ενέργεια αυτή προκάλεσε ανταρσία υπό τον Κύπριο Κανάκη ([[ανταρσία Κανάκη]]). Οι σχέσεις Ορθοδόξων και Καθολικών επιδεινώνονται συνεχώς. Το 1231 δεκατρείς μοναχοί της μονής Καντάρας, που αρνήθηκαν να ασπαστούν τα δόγματα του Καθολικισμού, κάηκαν ζωντανοί. Το 1260 με τη '''Bulla Cypria''' του πάπα η Ορθόδοξη Εκκλησία ουσιαστικά υποδουλώνεται στην Καθολική.<ref>Θεόδωρος Παπαδόπουλος, «Το Μεσαιωνικό Βασίλειο της Κύπρου», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους,Εκδοτική Αθηνών, τομ. Θ (1980), σελ.301-302</ref><ref>{{Cite web|url=http://www.aske.gr/site/images/pdfs/aske3/aske3.pdf|title=Κύπρος|last=|first=|date=|website=Αγωνιστικό Σοσσιαλιστικο Κόμμα Ελλάδος|publisher=|accessdate=}}</ref> Η Φραγκοκρατία στην Κύπρο συνδέθηκε με την επιβολή της λατινικής ιεραρχίας, κάτι που ερχόταν ως αντάλλαγμα στην επιδίωξη, εκ μέρους του λατινικού βασιλείου της Κύπρου, της παπικής αναγνώρισης. Τα μέτρα που ελήφθησαν ήταν παραχωρήσεις εκτάσεων και επιβολή του [[Φόρος της δεκάτης|φόρου της δεκάτης]].<ref>Θεόδωρος Παπαδόπουλος, «Το μεσαιωνικό βασίλειο της Κύπρου», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. Θ΄(1980), σελ.308-311 Θεόδωρος Παπαδόπουλος, «Η Βενετική κυριαρχία στην Κύπρο», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ.Ι (1974), σελ 196</ref>
