Γεώργιος Χατζανέστης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 40:
Αποτέλεσμα αυτής της πολύ αυστηρής συμπεριφοράς του ήταν η εναντίον του εκδήλωση στάσης στη Μεραρχία του, με κίνδυνο διάλυσής της. Συνέπεια αυτού του γεγονότος ήταν η έκδοση σχετικής διαταγής μετάθεσης και η τοποθέτησή του στην θέση του διοικητή της 15ης μεραρχίας. Μη αποδεχόμενος όμως τη θέση αυτή, ζήτησε να τεθεί σε διαθεσιμότητα προκειμένου να μεταβεί στην [[Ελβετία]], αίτημα που έγινε αποδεκτό.
== Ανάκληση
Επιστρέφοντας από την Ελβετία και αφού ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία το 1921, τον Απρίλιο του 1922 ανέλαβε Διοικητής της Στρατιάς [[Θράκη|Θράκης]] και τον Μάιο του 1922 Διοικητής της [[Στρατιά Μικράς Ασίας|Στρατιάς της Μικράς Ασίας]]. Η τοποθέτησή του στην αρχηγία του μικρασιατικού μετώπου προκάλεσε τις αντιδράσεις μερίδας των αξιωματικών.<ref name=ΙΕΕ>Γιαννουλόπουλος Ι. σε ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', εκδοτική Αθηνών, 1978, τόμος ΙΕ, σελ. 198</ref>
Ο Χατζανέστης υπήρξε υπέρμαχος της σύμπτυξης του μετώπου σε μικρότερο μήκος θεωρώντας σημαντικό μειονέκτημα την πολύ εκτεταμένη διάταξη του στρατυεύματος. Γι'αυτό λόγο μετά την εγκατάστασή του στη Σμύρνη διέταξε την εκπόνηση σχετικού σχεδίου, το οποίο ολοκληρώθηκε στις αρχές Αυγούστου δίχως, όμως, να προλάβει να εφαρμοστεί λόγω της τουρκικής επίθεσης.<ref name=ΙΕΕ2>[[Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος|Δεσποτόπουλος Αλ.]] σε ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', εκδοτική Αθηνών, 1978, τόμος ΙΕ, σελ. 205 - 208</ref> Παράλληλα, όμως, υποστηρίζεται ότι, όπως και άλλοι αξιωματούχοι, σχημάτισε εσφαλμένη εικόνα σχετικά με τις επιθετικές και οργανωτικές δυνατότητες του τουρκικού στρατού.<ref name=ΙΕΕ2/> Βασικό μέλημά του κατά τη διάρκεια της θητείας του υπήρξε η οργάνωση της εκστρατείας της Κωνσταντινούπολης, η οποία αντιμετωπίστηκε αρνητικά στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την διακοίνωση των Μεγάλων Δυνάμεων.<ref name=ΙΕΕ2/> Για τον σκοπό αυτό πραγματοποίησε δύο επισκέψεις στην Αθήνα και μία στη Θράκη ενώ απέσπασε στρατιωτικές δυνάμεις από το μέτωπο της Μικράς Ασίας. Υποστηρίχθηκε ότι με την απόσπαση αυτή συνέβαλε στην ήττα του μικρασιατικού μετώπου, ισχυρισμός που φαίνεται να μην ευσταθεί λόγω του ασήμαντου μεγέθους των δυνάμεων αυτών (11 τάγματα πεζικού και πέντε πυροβολαρχίες).<ref name=Πλουμίδης3/> Σημαντικές ευθύνες, επίσης, του προσάπτονται για την διαχείριση της τουρκικής επίθεσης που εκδηλώθηκε τον Αύγουστο του 1922, την σημασία της οποίας άργησε να αντιληφθεί. Απόρροια όλων αυτών υπήρξε η αντικατάστασή του στην ηγεσία της Στρατιάς της Μικράς Ασίας στις 21 Αυγούστου 1922.
Κατά τον καθηγητή νεότερης ελληνικής ιστορίας του ΕΚΠΑ, Σπυρίδωνα Πλουμίδη, ο Χατζανέστης δεν ήταν το κατάλληλο πρόσωπο για την ηγεσία του στρατεύματος καθώς ο ίδιος δεν θεωρούσε επιτακτική την ανάγκη τόνωσης της ψυχολογίας του στρατεύματος.<ref name=Πλουμίδης>Πλουμίδης Σ., ''Τα μυστήρια της Αιγηΐδος'', εκδόσεις Εστία, Αθήνα 2016, σελ.339 - 340</ref> Σύμφωνα με την
== Εκτέλεση ==
| |||