Ελληνοϊταλικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Εαρινή ιταλική επίθεση (9 Μαρτίου 1941 - 23 Απριλίου 1941): καθαρευουσιάνικα |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 20:
|απώλειες 2= 13.325 νεκροί <br /> 42.485 τραυματίες <br /> 1.237 αγνοούμενοι <br /> 1.531 αιχμάλωτοι <br /> 52 αεροσκάφη
}}
Ο '''Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41''' (στην Ελλάδα αναφέρεται και ως ''Πόλεμος του '40'' ή ''Έπος του '40'') ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ [[Ελλάδα|Ελλάδας]] και συνασπισμού [[Φασιστική Ιταλία|Ιταλίας]] και [[Αλβανία]]ς, η οποία διήρκεσε από τις [[28 Οκτωβρίου]] [[1940]] μέχρι τις [[31 Μαΐου]] [[1941]], όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της χώρας από τις Γερμανικές δυνάμεις, οι οποίες [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα|επιτέθηκαν στην Ελλάδα]] στις [[6 Απριλίου]] [[1941]]. Τη στιγμή της γερμανικής εισβολής, ο Ελληνικός στρατός είχε προελάσει στα
Ο πόλεμος αυτός ήταν προϊόν της επεκτατικής πολιτικής του [[Φασισμός|φασιστικού καθεστώτος]] του [[Μπενίτο Μουσολίνι]] που είχε εγκαθιδρύσει στην [[Ιταλία]] και που άρχισε να εκδηλώνεται με την έναρξη του [[Β' Π.Π.]] και ειδικότερα μετά τη συνομολόγηση του [[Χαλύβδινο Σύμφωνο|Χαλύβδινου Συμφώνου]]. Στα μέσα του 1940, ο Μπενίτο Μουσολίνι, έχοντας ως πρότυπο τις κατακτήσεις του [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφου Χίτλερ]], θέλησε να αποδείξει στους [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανούς]] συμμάχους του [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|Άξονα]] ότι μπορεί και ο ίδιος να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες. Η Ιταλία είχε ήδη κατακτήσει την [[Αλβανία]] από την άνοιξη του [[1939]], καθώς και πολλές [[Ηνωμένο Βασίλειο|βρετανικές]] βάσεις στην [[Αφρική]], όπως τη [[Σομαλιλάνδη]], το καλοκαίρι του 1940, αλλά αυτές δεν ήταν επιτυχίες ανάλογες αυτών της [[Εθνικοσοσιαλισμός|ναζιστικής]] Γερμανίας. Ταυτόχρονα ο Μουσολίνι επιθυμούσε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα [[Βαλκάνια]], που ένιωθε ότι απειλούνταν από τη γερμανική πολιτική από την στιγμή που η [[Ρουμανία]] είχε δεχθεί την γερμανική προστασία για τα πετρελαϊκά της κοιτάσματα.
Γραμμή 28:
Ο [[Ελληνικός Στρατός]] αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον ιταλικό σε υποχώρηση. Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου οι Ελληνικές δυνάμεις είχαν προωθηθεί στο ένα τέταρτο σχεδόν του εδάφους της Αλβανίας, καταλαμβάνοντας κατά σειρά τις πόλεις: [[Κορυτσά]], [[Πόγραδετς]], [[Άγιοι Σαράντα]], [[Αργυρόκαστρο]] και [[Χειμάρρα]]. Η αντεπίθεση των Ιταλών, το Μάρτιο του [[1941]], απέτυχε, με κέρδος μόνο μικρές εδαφικές εκτάσεις στην περιοχή βόρεια της Χειμάρρας<ref>Buell, Hal. ''World War II Album & Chronicle'' σελίδα 76</ref>. Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, με την έναρξη της γερμανικής επίθεσης, οι Ιταλοί ξεκίνησαν και αυτοί νέα αντεπίθεση. Από τις [[12 Απριλίου]], ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να υποχωρεί από την Αλβανία, για να μην περικυκλωθεί από τους προελαύνοντες Γερμανούς. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, στις [[20 Απριλίου]] και με τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες περαίωσαν τυπικά τον ελληνοϊταλικόγερμανικό πόλεμο.
Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής
== Ιστορικό υπόβαθρο ==
| |||