Θεόφιλος Καΐρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 43:
Από εκεί μεταφέρθηκε στην [[Αθήνα]] όπου δικάστηκε από [[εκκλησιαστικό δικαστήριο]] και το οποίο, παρά τη δήλωση του ότι δε δίδασκε θεολογία αλλά φιλοσοφία (''«Ούτε εισηγητής, ούτε ιδρυτής νέας θρησκείας είμαι, διότι φρονώ ότι τούτο δεν είναι έργον ανθρώπου, καθόσον τα τοιαύτα είς δύναται, ο εκ του μηδενός παραγαγών το Σύμπαν. Η θεοσέβεια δεν έχει άλλον διδάσκαλον ει μη μόνον τον Θεόν, καθότι αυτή είνε απόρροία της ηθικής του Θεού επομένως, ως προείπων, ούτε καθιδρυτής είμαι της θεοσεβείας, ούτε προσηλυτιστής υπέρ αυτής»''), αποφάσισε στις [[23 Οκτωβρίου]] [[1839]] την καθαίρεση του, ως αρχηγού άλλης θρησκείας που ονομαζόταν «θεοσεβισμός». Ως Γραμματέας της Συνόδου, ο Θεόκλητος Φαρμακίδης υπερασπίστηκε το φιλόσοφο και προσπάθησε, χωρίς αποτέλεσμα, να τον μετακινήσει από τις θέσεις του, προτείνοντας εν τέλει να του επιτραπεί η έξοδος από την Ελλάδα, όπως επιθυμούσε, προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα. Στον αντίποδα ο κληρικός [[Κωνσταντίνος Οικονόμου ο εξ Οικονόμων]] ηγήθηκε της συντηρητικής μερίδας που επιθυμούσε την εξόντωση του Καΐρη.
Με βασιλικό διάταγμα στις [[28 Οκτωβρίου]] [[1839]], τέθηκε υπό περιορισμό στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού στη [[Σκιάθος|Σκιάθο]] για να «μεταμεληθεί» και παρέμεινε επί ένα ολόκληρο χειμώνα σε ένα σκοτεινό υπόγειο και αρρώστησε βαριά. Η πολιτική και θρησκευτική ηγεσία ανησυχώντας για ενδεχόμενη κατακραυγή σε περίπτωση θανάτου του τον μετέφερε στο μοναστήρι της [[Θήρα]]ς όπου παρέμεινε υπό καλύτερες συνθήκες επί δύο χρόνια σε απομόνωση.<ref>[http://androspoets.homestead.com/KairisTheophilos.html Θεόφιλος Καΐρης - androspoets]</ref><ref>
Έπειτα από την ανάγνωση της καθαίρεσης στους ναούς της επικράτειας, διέταξε την απέλασή του από τη χώρα. Στις [[19 Δεκεμβρίου]] [[1839]] το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]] εξέδωσε εγκύκλιο («Περί της νεωστί αναφανείσης αντιχρίστου διδασκαλίας του Θεοσεβισμού») εναντίον του Καΐρη και της διδασκαλίας του<ref>[[Ιωάννης Αναστασίου]], «Μια εγκύκλιος και μία πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τον Θεόφιλο Καΐρη και τους μαθητές του», στο: Πανελλήνιο Συμπόσιο ''Θεόφιλος Καΐρης'' (Άνδρος 6-9 Σεπτεμβρίου 1984) Πρακτικά (επίμ. Γιάννης Καράς), εκδ.Gutenberg, Aθήνα, 1988, σελ.230κ.εξ</ref>.
| |||