Μαρία Κάλλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 3 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
GreekManiac (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
 
== Η αρχή της μεγάλης πορείας ==
Η ακρόασή της από τον [[Έντουαρντ Τζόνσον]], διευθυντή της Όπερας, φέρνει την προσφορά δύο ρόλων στα έργα "[[Φιντέλιο|Φιντέλιο]]" του [[Λούντβιχ βαν Μπετόβεν|Μπετόβεν]] και "[[Μαντάμ Μπατερφλάι]]" του [[Τζάκομο Πουτσίνι|Πουτσίνι]]. Η Κάλλας απορρίπτει τους ρόλους. Δε θέλει να τραγουδήσει τον ''"[[Φιντέλιο]]"'' στα [[αγγλική γλώσσα|αγγλικά]], ενώ αισθάνεται πολύ εύσωμη ώστε να ερμηνεύσει την αιθέρια ''"[[Μπάτερφλάι]]"''.
 
Η γνωριμία της με τον καλλιτεχνικό διευθυντή της ''Αρένας της Βερόνα'', [[Τζοβάννι Τζενατέλλο]] την οδηγεί στην [[Ιταλία]]. Εκεί στις [[3 Αυγούστου]] [[1947]] κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην ''Αρένα της Βερόνα'' με τη ''"[[Τζοκόντα]]"'' του [[Αμιλκάρε Πονκιέλι]]. Τον ίδιο χρόνο ερμηνεύει την ''[[Ιζόλδη]]'' από το "''[[Τριστάνος και Ιζόλδη (Βάγκνερ)|Τριστάνος και Ιζόλδη]]''" στη [[Βενετία]] υπό την καθοδήγηση του μαέστρου [[Τούλιο Σεραφίν]]. Συνάμα έρχεται και η γνωριμία της με τον μουσικόφιλο Ιταλό βιομήχανο [[Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι]], με τον οποίο παντρεύονται στις [[21 Απριλίου]] [[1949]]. Ο Μενεγκίνι έχοντας και ρόλο μάνατζερ άσκησε καταλυτική επιρροή στην καριέρα της Κάλλας, υποβάλλοντάς την σε δίαιτα με σκοπό να αποκτήσει καλύτερη εμφάνιση και αποτρέποντάς την από κάθε βιοτική ενασχόληση με την οικονομική κάλυψη, που της παρείχε. Έτσι τον ίδιο χρόνο η Κάλλας κάνει καλλιτεχνικές εμφανίσεις στο [[Μπουένος Άιρες]] και το [[1950]] στο [[Μεξικό|Μεξικό.]]
 
== Τα στάδια της αποθέωσης ==
Γραμμή 17:
Στις [[24 Αυγούστου]] του [[1960]], η Μαρία Κάλλας ερμήνευσε στο [[Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου]] τη ''[[Νόρμα (όπερα)|Νόρμα]]'' του [[Βιντσέντζο Μπελίνι]], έργο το οποίο η ίδια είχε ζητήσει για την πρώτη της εμφάνιση στο αρχαίο θέατρο. Δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία να ξαναζήσει το δράμα και το πάθος της ηρωίδας. Τη στιγμή που τραγουδούσε την άρια ''"[[Κάστα ντίβα]]"'' αφέθηκαν στην ορχήστρα δύο λευκά περιστέρια, προκαλώντας θύελλα χειροκροτημάτων. Στο τέλος, ο ενθουσιασμός του κοινού ήταν τόσο μεγάλος που κάλεσαν την Κάλλας 10 φορές στη σκηνή. Τα σκηνικά, στην ιστορική αυτή παράσταση, υπέγραψε ο [[Γιάννης Τσαρούχης]], τα κοστούμια φιλοτέχνησε ο [[Αντώνης Φωκάς]] και η σκηνοθεσία ήταν του [[Αλέξης Μινωτής|Αλέξη Μινωτή]]. Τη σύμπραξη της Μαρίας Κάλλας με την [[Εθνική Λυρική Σκηνή]] διήθυνε από το πόντιουμ ο Τούλιο Σεραφίν<ref>''Ενθουσιασμός για τη Μαρία Κάλλας'', Ιστορικό Λεύκωμα 1960, Καθημερινή (1997)</ref>. Η παράσταση επρόκειτο αρχικά να δοθεί την 21η Αυγούστου, αναβλήθηκε όμως λόγω καταρρακτώδους βροχής.
 
Στις [[6 Αυγούστου]] του [[1961]], η Μαρία Κάλλας ερμήνευσε στο [[Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου]] τη ''[[Μήδεια (Κερουμπίνι)|Μήδεια]]'' του [[Λουίτζι Κερουμπίνι]] με την [[Εθνική Λυρική Σκηνή]]. Στην παράσταση συμμετείχαν περισσότερα από 200 πρόσωπα. Επρόκειτο για έναν ακόμη θρίαμβο της μεγάλης καλλιτέχνιδας, η οποία αποθεώθηκε από τους 17.000 θεατές της βραδιάς, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο πρωθυπουργός [[Κωνσταντίνος Καραμανλής]], ο υπουργός Προεδρίας [[Κωνσταντίνος Τσάτσος]], η κοσμικογράφος [[Έλσα Μάξγουελ]], ο πρίγκιπας Πέτρος του [[Μονακό]] και άλλοι. Τη σκηνοθεσία της παράστασης είχε αναλάβει ο [[Αλέξης Μινωτής]], τα σκηνικά-κοστούμια υπέγραψε ο [[Γιάννης Τσαρούχης]] (είχε "ντύσει" την Κάλλας, την οποία θαύμαζε πολύ, στη ''Μήδεια'' και στη ''[[Νόρμα (όπερα)|Νόρμα]]''), οι χορογραφίες ήταν της [[Μαρία Χορς|Μαρίας Χορς]] και η διεύθυνση ορχήστρας του Νίκολα Ρεσίνιο. Τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί, εκτός ολίγων των 300, 400 και 500 δραχμών. Μετά τη μνημειώδη αυτή παράσταση στην Επίδαυρο, ήρθε η σειρά της Σκάλας του [[Μιλάνο|Μιλάνου]], τον Δεκέμβριο. ''"Πολλές αναποδιές και δυσκολίες τεχνικές και ψυχολογικές στην αρχή των δοκιμών, αλλά όταν η Κάλλας ήρθε στην πρόβα, όλα πήγαν μέλι-γάλα"'', σημειώνει ο [[Αλέξης Μινωτής]] στο βιβλίο του ''Μακρινές Φιλίες''. ''"Στο τέλος όλοι αναγνώρισαν πως η παράσταση αυτή ήταν ίσως η καλύτερη που έγινε ποτέ στη Σκάλα του Μιλάνου"''<ref>''Η Κάλλας ερμηνεύει "Μήδεια"'', Ιστορικό Λεύκωμα 1961, σελ. 153, Καθημερινή (1997)</ref>.
 
Τον Ιανουάριο του [[1964]] η Μαρία Κάλλας πείθεται από το [[Φράνκο Τζεφιρέλι]] να συμμετάσχει σε μία νέα παραγωγή της ''"[[Τόσκα]]"'' στη σκηνή του [[Κόβεντ Γκάρντεν]] (Covent Garden). Η παράσταση εκθειάζεται από τους κριτικούς ενώ ακολουθεί την ίδια χρονιά νέος καλλιτεχνικός θρίαμβος στην [[Όπερα των Παρισίων]] με τη ''"[[Νόρμα]]"''. Παρά τα φωνητικά προβλήματα που έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει το παρισινό κοινό την υποδέχεται θερμά.
 
Στις [[5 Ιουλίου]] [[1965]] εμφανίζεται για τελευταία φορά σε παράσταση όπερας στο Κόβεντ Γκάρντεν με την ''"[[Τόσκα]]"'' σε σκηνοθεσία [[Φράνκο Τζεφιρέλι]]. Στα [[1966]] απεκδύεται την αμερικανική υπηκοότητα και λαμβάνει την ελληνική. Με αυτή της την ενέργεια λύεται και τυπικά ο γάμος της με τον Μενεγκίνι. Πλέον ελπίζει ότι ο [[Αριστοτέλης Ωνάσης]] θα της ζητήσει να παντρευτούν κάτι που τελικά δεν γίνεται, μια και στις [[20 Οκτωβρίου]] [[1968]] ο Έλληνας μεγιστάνας παντρεύεται τη χήρα του Αμερικανού Προέδρου [[Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντυ|Κέννεντυ]], [[Τζάκυ Κέννεντυ|Τζάκυ]]. Αυτή του η πράξη βυθίζει σε κατάθλιψη την κορυφαία υψίφωνο.
 
== Τελευταίες σκηνές πριν το τέλος ==