Κομμουνισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''κομμουνισμός''' ως έννοια σχετίζεται με μια μορφή [[κοινωνία]]ς η οποία θα λειτουργεί [[άμεση δημοκρατία|αμεσοδημοκρατικά]] και αποκεντρωμένα. Ο κομμουνισμός θεωρείται η ανώτερη βαθμίδα εξέλιξης του [[Σοσιαλισμός|σοσιαλισμού]].<ref>[http://www.jstor.org/pss/149650 Sherman, Howard. ''The Economics of Pure Communism'']</ref><ref>[{{Cite web |url=http://www.1911encyclopedia.org/Anarchism |title=Άρθρο του αναρχοκομμουνιστή Πιοτρ Κροπότκιν στην Encyclopedia Britannica (1911)] |accessdate=2010-01-24 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090930060330/http://www.1911encyclopedia.org/Anarchism |archivedate=2009-09-30 |url-status=dead }}</ref><ref>[http://www.acrewoods.net/politics/ideologies/marxism-and-the-problem-of-the-state ''Marxism and the Problem of State'']: «How can we move to a stateless society? We must first overcome the 'illusory community of equals' (Bonefeld, 2002: 130), created by an abstract, formal equality in law and democratic elections, to establish a socialist state concerned with material equality. To achieve this, the working class would have to overcome the division between the members of civil society and their political representatives. Marx saw a model for this transition in the Paris Commune of 1871, which was governed by councillors elected by universal suffrage who were subject to recall at short notice... ...With this set-up, the state would inevitably wither away because those in positions of power would no longer be privileged in relation to the rest of society (Mandel, 2004, Pierson, 1986: 23).''»</ref><ref>Price, Wayne. ''The abolition of the state: Anarchist and Marxist perspectives, AuthorHouse, 2007</ref> Στον κομμουνισμό, η ύπαρξη του κράτους ως μηχανισμού παγίωσης της εξουσίας της άρχουσας τάξης, όπως και οι ίδιες οι κοινωνικές τάξεις είναι πλέον περιττά.<ref>Μαρξ, Ένγκελς: Κριτική των προγραμμάτων Γκότα και Ερφούρτης</ref> Το ταξικό και εξουσιαστικό δίπολο όλων των προηγούμενων ταξικών κοινωνιών (άρχουσα τάξη και καταπιεζόμενες τάξεις) παύει να υφίσταται, ενώ η κοινωνία οργανώνεται πάνω στην βάση των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών.

Η αντίληψη της κομμουνιστικής κοινωνίας απορρέει -συν τοις άλλοις- από μία κριτική στην [[ανταλλακτική οικονομία]] και στην έννοια της ατομικής ιδιοποίησης του κέρδους που προκύπτει στην παραγωγική διαδικασία,<ref>Marx, Karl. ''The Communist Manifesto''. Penguin, 2002, σελ 25: «To define socialism as the critique of political economy was to obscure the fact that socialism was one of a cluster of highly idiosyncratic forms of that criticism, since it was directed not at the defects of an exchange economy but at the exchange economy itself.»</ref><ref>Schumpeter, Joseph Alois. ''The Theory of Economic Development: An Inquiry Into Profits, Capital, Credit'', University of Chicago Press, 1982, σελ. 176: «In a communistic or non-exchange society in general there would be no interest as an independent value phenomenon. Obviously no interest would be paid. Obviously there would still exist the value phenomena from which interest flows in an exchange economy. But as a special value phenomenon, as an economic quantity, even as a concept, interest would not exist there. It is dependent upon the organization of an exchange economy. Let us formulate this still more precisely. Wages and rent would not be paid in a purely communist organization. But the services of labor and land would still exist there, they would be valued, and their values would be a fundamental element in the economic plan. Nothing of this holds for interest. The agent for which interest is paid simply would not exist in a communist economy. Hence it could not be the object of a valuation. And consequently there could not be a net return corresponding to the interest form of income. Thus interest is indeed an economic category - not created directly by non-economic forces - but one which only arises in an exchange economy. Why there is no interest in a communist society, although there is in an exchange economy?»</ref> ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις έχει περιγραφεί ως οικονομία δώρων.<ref>Αυτός ο ορισμός είναι μάλλον πολύ πλατύς αφού αγκαλιάζει, όπως υπέδειξε ο [[Καρλ Πόπερ]], και την πρώιμη [[Χριστιανισμός|χριστιανική]] [[Εκκλησία]], όπως περιγράφεται από τις ''Πράξεις Αποστόλων''</ref><ref>[{{Cite web |url=http://encyclopedia.stateuniversity.com/pages/8720/gift-economy.html |title=Άρθρο της Εγκυκλοπαίδειας Cambridge για την οικονομία δώρων] |accessdate=2010-02-16 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20081204145831/http://encyclopedia.stateuniversity.com/pages/8720/gift-economy.html |archivedate=2008-12-04 |url-status=dead }}</ref>

Στον κομμουνισμό οι έννοιες της πολιτικής και της δημοκρατίας θα έχουν χάσει τη σημασία τους, αφού προηγουμένως, μετά τη σοσιαλιστική επανάσταση, θα έχει εμφανιστεί αυτή η πραγματικά δημοκρατική κοινωνία της εργατικής εξουσίας, η [[δικτατορία του προλεταριάτου]], στην οποία σταδιακά οι τάξεις και το κράτος θα εξαφανιστούν.<ref>[http://www.ucl.ac.uk/laws/jurisprudence/jurisprudence-review/content/jr_demarco_2000.pdf ''Marxism and Democracy: Apex and Abrogation''] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20040907233519/http://www.ucl.ac.uk/laws/jurisprudence/jurisprudence-review/content/jr_demarco_2000.pdf |date=2004-09-07 }}: «We are considering here a fundamentally different society from the one in which we live; so different that it is hard for those brought up to believe in the egoistic individual to even contemplate. We are considering a society where people fish in the morning and criticise after lunch, where work is not seen as an unfortunate necessity in order to live, but, through its ability to unleash the creativity of the individual, the main reason for life. Work and leisure are no longer separate parts of the day. Productivity has risen to such a high level that there is a surplus of wealth, enough and more for every member of society. Individual differences between members of society are recognised so that those more able to produce wealth do so and those with the most need (e.g. where they have larger families or where disability prevents them from the same level of productive labour) are rewarded to the extent they require. Distribution is voluntary because of the abundance of wealth and the organisation of society. It is a vision where each will take the amount of product he needs, no more and no less. Hence it is a society where a state, regulating the differences between people and organising distribution, is no longer necessary.»</ref> Στη λενινιστική θεωρία και πρακτική η δικτατορία του προλεταριάτου ονομάζεται «σοσιαλιστικό κράτος» και ερμηνεύεται ως ένας πλήρης, συγκεντρωτικός κρατικός μηχανισμός κυβερνώμενος από το λενινιστικό [[πολιτικό κόμμα]], το οποίο καθοδήγησε νωρίτερα την εργατική τάξη προς την [[επανάσταση]]. Οι [[ελευθεριακός μαρξισμός|ελευθεριακοί μαρξιστές]] ερμηνεύουν ωστόσο διαφορετικά την έννοια της δικτατορίας του προλεταριάτου και συνήθως δεν δίνουν έμφαση στον ρόλο των πολιτικών κομμάτων, ενώ οι αναρχοκομμουνιστές απορρίπτουν τελείως μία τέτοια μεταβατική φάση για το πέρασμα στην αταξική και ακρατική κομμουνιστική κοινωνία<ref>Όχι όμως και οι [[αναρχοκολεκτιβισμός|αναρχοκολεκτιβιστές]], οι οποίοι πρεσβεύουν την πλήρη κατάργηση του κράτους μετεπαναστατικά αλλά τη διατήρηση χρήματος και μισθολογικού συστήματος για μία μεταβατική χρονική περίοδο.</ref> και κάθε τύπο [[κοινοβούλιο|κοινοβουλευτικής]] - κομματικής δραστηριοποίησης στο πλαίσιο ενός [[αστική τάξη|αστικού]] κράτους.

* [http://www.che-lives.com/ Che-Lives] - δικτυακός τόπος αφιερωμένος στον Τσε Γκεβάρα, όπως και το σχετικό [httphttps://wwwweb.archive.org/web/20111021114813/http://revolutionaryleft.com/ forum]

* [httphttps://wwwweb.archive.org/web/20051124080829/http://rebelforums.org/ Rebel Alliance Leftist Community]

* [https://web.archive.org/web/20050824064133/http://www.red-revolution.tk/ Κόκκινη Επανάσταση]

* [https://web.archive.org/web/20050602074121/http://www.cato.org/research/articles/wilkinson-050201.html Capitalism and Human Nature] — Μία απόπειρα αντίκρουσης της θεωρητικής βάσης του κομμουνισμού με βάση την εξελικτική ψυχολογία, υπό καπιταλιστική σκοπιά