Αλέξανδρος Χατζηκυριάκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Στην κυβέρνηση [[Αλέξανδρος Παπαναστασίου|Παπαναστασίου]] ανέλαβε το [[υπουργείο Ναυτικών]].Βενιζελογενής αξιωματικός εντούτοις διαφώνησε με τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]], όταν εκείνος υπέγραψε τη [[Συνθήκη της Λωζάννης]]<ref>Σπύρος Μαρκέτος, Πώς φίλησα τον Μουσολίνι! Τα πρώτα βήματα του ελληνικού φασισμού, τομ.Ι, εκδ.Βιβλιόραμα, Αθήνα, 2006, σελ.70,161</ref> Τον Ιούνιο του 1925 μαζί με τον στρατηγό [[Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος|Θεόδωρο Πάγκαλο]] ανέτρεψαν την κυβέρνηση [[Ανδρέας Μιχαλακόπουλος|Ανδρέα Μιχαλακόπουλου]] εγκαθιδρύοντας [[δικτατορία]] και αναλαμβάνοντας παράλληλα το υπουργείο ναυτικών.<ref name="Δομή"/> Τον Ιανουάριο του [[1926]], ύστερα από διαφωνία με τον Πάγκαλο επειδή κήρυξε τη δικτατορία<ref>Σπύρος Μαρκέτος, Πώς φίλησα τον Μουσολίνι! Τα πρώτα βήματα του ελληνικού φασισμού, τομ.Ι, εκδ.Βιβλιόραμα, Αθήνα, 2006, σελ.232</ref>, παραιτήθηκε από το υπουργικό αξίωμα δημιουργώντας σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα στην δικτατορία Παγκάλου.<ref name="Δομή">Εγκυκλοπαίδεια Δομή, εκδοτικός οργανισμός Τεγόπουλου - Μανιατέα, Αθήνα, τόμος 35, σελ. 171</ref> Στην κυβέρνηση του Θεόδωρου Πάγκαλου συμμετείχε προσωρινώς ως Υπουργός Εξωτερικών.<ref>Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.85</ref>

Το [[1932]] διορίστηκε υπουργός επί των ναυτικών στην κυβέρνηση Τσαλδάρη, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το [[1935]] με μια μικρή διακοπή λίγων μηνών. Μετά το τέλος της θητείας του αποσύρθηκε από την πολιτική και ιδιώτευσε. Η τελευταία του θητεία συνέπεσε με το πραξικόπημα του 1935 και είχε ως συνέπεια να μειωθεί το κύρος<ref name="Βερέμης"/> του λόγω της πλήρους του αποτυχίας ελέγχου του ναυτικού. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που αποχώρησε από την πολιτική.<ref name="Βερέμης">[[Θάνος Βερέμης|Βερέμης Θάνος]], ''Ο στρατός στην ελληνική πολιτική'', εκδόσεις Κούριερ, Αθήνα 2000, σελ.214</ref>