Ντίκος Βυζάντιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 7:
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον πατέρα του, [[Περικλής Βυζάντιος|Περικλή Βυζάντιο]].<ref>{{Cite web|url = http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=247&artist_id=4395|title = Βυζάντιος Κωνσταντίνος (Ντίκος) (1924 Αθήνα - 2007 Μαγιόρκα)|date = |accessdate = 8/10/2015|website = |publisher = Εθνική Πινακοθήκη|last = |first = |archiveurl = https://web.archive.org/web/20160304225938/http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=247&artist_id=4395|archivedate = 2016-03-04|url-status = dead}}</ref> Σε νεαρή ηλικία έγινε δεκτός στην σχολή καλών τεχνών του πανεπιστημίου Αθηνών και το [[1945]] στάλθηκε με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου στο [[Παρίσι]] για σπουδές.<ref name="in2life">[http://www.in2life.gr/culture/art/articles/142561/article.aspx Βιογραφικό του Βυζάντιου], δημοσίευση από την ιστοσελίδα in2life.gr</ref> Εκεί γνωρίστηκε και συνεργάστηκε με τον ζωγράφο [[Δημήτριος Γαλάνης|Δημήτρη Γαλάνη]], με τον καλλιτέχνη Αρόν καθώς και με τον κορυφαίο γλύπτη Τζακομέτι, με τον οποίο συνδέθηκε με στενή φιλία.<ref name="enet">[https://web.archive.org/web/20100127064254/http://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=13.08.2007,id=36579704 Βιογραφικό του Βυζάντιου], άρθρο της εφημερίδας "[[Ελευθεροτυπία (εφημερίδα)|Ελευθεροτυπία]]"</ref><ref name="kathimerini"/>
Από νωρίς αναγνωρίστηκε καλλιτεχνικά στη [[Γαλλία]] λαμβάνοντας καλές κριτικές.<ref name="enet"/> Έργα του πουλήθηκαν σε μουσεία ανά τον κόσμο μεταξύ των οποίων στο μουσείο του [[Λουξεμβούργο]]υ, στο μουσείο σύγχρονης τέχνης του Ντάλας, στην [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Πινακοθήκη "Αλέξανδρος Σούτσος"]], στο [[Μουσείο Μπενάκη]] κ.α. Οι κύκλοι στους οποίους χωρίζεται το έργο του είναι τρεις: η Αφαίρεση ([[1945]] - [[1972]]), η οποία έκλεισε με την αναδρομική έκθεση στο μουσείο «Galliera», την οποία είχε προλογίσει ο [[Ευγένιος Ιονέσκο]], τα Σχέδια ([[1972]] - [[1981]]), τα οποία σχολίασε ο [[Μισέλ Φουκώ]], και οι Μορφές ([[1981]] - [[2007]]), ανθρωποκεντρικές συνθέσεις και νεκρές φύσεις.<ref name="enet"/><ref name="kathimerini"/> Ουσιαστικά με την πρώτη του πορεία εισέρχεται σε έργα αφηρημένης ζωγραφικής ενώ με την δεύτερη επιστρέφει στην παραστατικότητα των ασπρόμαύρων σχεδίων. Η τρίτη πορεία βρίθει από νεοπαραστατικές τάσεις με θέμα την νεκρή φύση.<ref name="Kountourits">Κάσδαγλη Λίνα, ''Η ιστορική οικία Λάζαρου Κουντουριώτη'', Ιστορική Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, σελ. 75 - 82, Αθήνα 2002</ref>
Κατά τη διάρκεια της ζωής του τιμήθηκε πολλάκις. Το 1989 τιμήθηκε από την Γαλλική Δημοκρατία (επί υπουργίας Ζακ Λανγκ) ως Ιππότης των Τεχνών και των Γραμμάτων. Το [[1990]] η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε τον τίτλο του ιππότη και στη συνέχεια του ''«Αξιωματούχου των Τεχνών και των Γραμμάτων»'' (Officier des Arts et des Lettres).<ref name="enet"/><ref name="kathimerini">[http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_14/08/2007_237634 Βιογραφικό του Βυζάντιου]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}, άρθρο της εφημερίδας "[[Η Καθημερινή]]"</ref> Επτά χρόνια αργότερα ([[1997]]) διοργανώθηκε από την γαλλική κυβέρνηση μεγάλη αναδρομική έκθεση στο μουσείο ''«Espace des Arts, Chalon sur Saone»''.<ref name="enet"/> Έργα του επίσης εκτίθενται στο [[Αρχοντικό Λάζαρου Κουντουριώτη]], τα οποία έχουν δωρηθεί από την Μαρίλενα Λιακοπούλου, αδερφή του καλλιτέχνη.<ref name="Kountourits"/> Για την ζωή του είναι αφιερωμένο το ντοκυμαντέρ ''«Ντίκος Βυζάντιος – στα ίχνη της χαμένης ματιάς»'' σε σκηνοθεσία της Πανδώρας Μουρίκη.<ref name="in2life"/> Απεβίωσε στην [[Μαγιόρκα]] της [[Ισπανίας]] στις 7[[10 Αυγούστου| Αυγούστου]] [[2007]] και ήταν παντρεμένος με την ποιήτρια Marie - Laure David.<ref name="in2life" /> Από το [[1946]] διέμενε μόνιμα στο [[Παρίσι]].
==Πηγές==
<references />
| |||