Ελληνοϊταλικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Ελληνικά σκάφη: Προσθήκη στοιχείων~~~~
Γραμμή 117:
* Στην περιοχή της Πίνδου, ανάμεσα στο ΤΣΔΜ και την VIII Μεραρχία, το «Απόσπασμα Πίνδου», υπό τον συνταγματάρχη [[Κωνσταντίνος Δαβάκης|Κωνσταντίνο Δαβάκη]], που διέθετε το 51ο Σύνταγμα Πεζικού (2 τάγματα),μια ορειβατική πυροβολαρχία των 75 χιλ., έναν ουλαμό Πυροβολικού Συνοδείας των 65 χιλ. και έναν ουλαμό ιππικού.
 
Οι Έλληνες είχαν πλεονέκτημα στο ότι οι μεγάλες μονάδες τους (μεραρχίες) περιελάμβαναν 30% περισσότερο πεζικό (τρία συντάγματα έναντι δύο των αντίστοιχων ιταλικών) και ελαφρώς περισσότερο ορειβατικό πυροβολικό και τουφέκια <ref name="auto1">Buell, Hal. ''World War II Album & Chronicle'' σελ. 37</ref>, αλλά λιγὀτερο βαρύ και πεδινό πυροβολικό{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=σύγκριση βαρέος και πεδινού πυροβολικού των αντιπάλων}} και καθόλου [[άρμα μάχης|άρματα μάχης]]. Επιπλέον οι Ιταλοί μπορούσαν να βασιστούν και στην σχεδόν απόλυτη υπεροπλία τους στον αέρα έναντι της μικρής τότε [[Ελληνική Πολεμική Αεροπορία|Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας]]. Ακόμη το μεγαλύτερο μέρος του οπλισμού του Ελληνικού Στρατού αναγόταν στον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο]] ή προερχόταν από χώρες όπως η [[Γερμανία]] (σύμμαχος της Ιταλίας) αλλά και το [[Βέλγιο]], η [[Αυστρία]] ή η [[Γαλλία]], οι οποίες βρίσκονταν υπό κατοχήκαικατοχή και διακόπηκε η προμήθεια ανταλλακτικών και πολεμοφοδίων. Παρά ταύτα, πολλοί Έλληνες αξιωματικοί ήταν βετεράνοι μιας δεκαετίας συνεχών, σχεδόν, πολεμικών συγκρούσεων ([[Βαλκανικοί Πόλεμοι]] 1912-13, [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος]], [[Μικρασιατική Εκστρατεία]] 1919-22) και ο Ελληνικός Στρατός, παρά τα περιορισμένα μέσα του, είχε αναδιοργανωθεί σε μεγάλο βαθμό κατά τη δεκαετία του 1930. Τέλος, το ηθικό των Ελληνικού Στρατού, αντίθετα με τις προσδοκίες των Ιταλών, ήταν υψηλότατο, με τους άνδρες έτοιμους να αποκρούσουν την ιταλική επίθεση και να «πάρουν εκδίκηση για την Τήνο».Ο David Hunt, Βρετανός αξιωματικός πληροφοριών αποσπασμένος στην Αθήνα, ανέφερε:<< Η ισχύς των Ελληνικών δυνάμεων είναι το πεζικό, πού μπορεί να πολεμήση με ένα καρβέλι ψωμί και μιά φούχτα ελιές την ημέρα>><ref>{{Cite book|title=Το ημερολόγιο μιάς καταστροφής|first=Ρόμπερτ|last=Χίκμαν|publisher=Γκοβόστης|isbn=|year=2008|location=Αθήνα|page=89|quote=}}</ref>
 
Μετά τον Πόλεμο, πολλοί Ιταλοί αξιωματικοί παρομοίαζαν την ελληνική αντίσταση στην Ήπειρο με αυτή των Τούρκων στα [[Δαρδανέλια]] στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και κάποιοι μάλιστα έφτασαν στο σημείο να την αποδώσουν και στη συμμετοχή προσφύγων (περίπου 25%) από την [[ανταλλαγή πληθυσμών]] του 1923, που γνώριζαν καλά γιά την αθρόα βοήθεια που πρόσφεραν οι Ιταλοί φανερά στον Κεμάλ κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία.<ref>Lamb, Richard. ''Mussolini as Diplomat'' σελ. 291-292</ref><ref>Mack Smith, Dennis. ''Mussolini's Roman Empire'' σελ. 79</ref>