Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία'''<ref>[https://mospat.ru/gr/ mospat.ru] Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία</ref> ([[ρωσικά]]: Ру́сская Правосла́вная Це́рковь, αναφέρεται και ως «Моско́вский Патриарха́т»,<ref>[https://mospat.ru/ru/documents/ustav/i/ mospat.ru] Устав РПЦ, Гл. I, пункт 2</ref> '''Πατριαρχείο Μόσχας''', γνωστό και ως '''Πατριαρχείο Ρωσίας''')<ref>Πατριαρχείο Ρωσίας [http://www.amen.gr/category36/ amen.gr] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20140928005717/http://www.amen.gr/category36 |date=2014-09-28 }}</ref> είναι [[θρησκεία|θρησκευτικό]] σώμα πιστών με χιλιετή ιστορία ισχυρής πνευματικής και [[πολιτική]]ς επιρροής στα τεκταινόμενα της [[ρωσία|ρωσικής]] ιστορίας. Επιβιώνοντας στη εποχή των σοβιετικών σοσιαλιστικών δημοκρατιών απλώς ως ελεγχόμενο σώμα, η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία ανέκτησε τους πιστούς της αλλά και την πολιτική της επιρροή στις αρχές της δεκαετίας του '90. Είναι αυτοκέφαλη [[Ορθόδοξη Εκκλησία|ανατολική ορθόδοξη εκκλησία]], σε κοινωνία με τις υπόλοιπες ανατολικές ορθόδοξες εκκλησίες.

Μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το [[1453]], η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία έγινε αυτοκέφαλο τμήμα του ανατολικού χριστιανισμού και το [[1589]] ο μητροπολίτης Μόσχας διεκδίκησε και πήρε τον τίτλο του πατριάρχη. Εν τη γενέσει της η ρωσική εκκλησία διατήρησε τη βυζαντινή παράδοση της αλληλεπίδρασης με την κοσμική εξουσία επιτρέποντας στην κρατική γραφειοκρατία να συμμετέχει ενεργά στις διοικητικές υποθέσεις της εκκλησίας. Τούτος ο έντονος βυζαντινισμός μαζί με το γεγονός ότι η Ρωσία παρέμεινε μετά τον μεσαίωνα για μακρό χρονικό διάστημα απομονωμένη από τη Δύση, κράτησε ουσιαστικά τη ρωσική εκκλησία ανέπαφη από τις ιστορικές εξελίξεις της [[Αναγέννηση]]ς και της [[Μεταρρύθμιση]]ς. Η εμμονή δε στο παραδοσιακό τυπικό προκάλεσε ισχυρές αντιδράσεις στη νεοτερικότητα [[ουκρανία|ουκρανών]] κληρικών κατά τον [[17ος αιώνας|17ο αιώνα]] να εισάγουν δογματικές και λειτουργικές μεταρρυθμίσεις με αποτέλεσμα την εκδήλωση [[Σχίσμα της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας (17ος αιώνας)|σχίσματος στην εκκλησία]]<ref>Βλ. συνοπτική ανάλυση επί του θέματος στο [http://www2.sptimes.com/Treasures/TC.5.4.7.html «The Russian Church: An Overview»] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20081208070302/http://www2.sptimes.com/Treasures/TC.5.4.7.html |date=2008-12-08 }}</ref> και την εμφάνιση του κινήματος των [[Παλαιοί Πιστοί|Παλαιών Πιστών]].

Στις αρχές του [[20ος αιώνας|20ου αιώνα]], η ρωσική εκκλησία, όπως και κάθε άλλη θρησκευτική έκφραση, ακολούθησε το άρμα της αντίληψης και κυριολεκτικής ερμηνείας της ρήσης του [[Καρλ Μαρξ]] πως «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Πέραν του ότι έγινε αναστολή των προνομίων που παρείχε η μετριοπαθής προσωρινή κυβέρνηση στην εκκλησια η εκκλησιαστική περιουσία κρατικοποιήθηκε και εκτελέστηκαν με διάφορες αιτιολογήσεις πάνω από 1200 απλοί ιερείς και αξιωματούχοι στην περίοδο 1922-26. Στην πραγματικότητα βέβαια η όλη αντιθρησκευτική πολιτική και προπαγάνδα δεν στόχευε αποκλειστικά στον χριστιανισμό, αλλά σε όλες τις πίστεις. Με έναρξη τη δεκαετία του 1920, [[βουδισμός|βουδιστικοί]] και [[σαμανισμός|σαμανιστικοί]] τόποι λατρείας στην Μπουρυατία στην περιοχή της [[Βαϊκάλη]]ς καταστράφηκαν, ενώ οι Λάμα και οι σαμάνοι συλλαμβάνονταν και είτε οδηγούνταν στην εξορία είτε απειλούνταν με ποινή θανάτου<ref>[{{Cite web |url=http://www.cddc.vt.edu/host/weishaus/Interv/noel.htm |title=THE SOUL OF SHAMANISM A Conversation with Daniel C. Noel] |accessdate=2008-11-02 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080914235904/http://www.cddc.vt.edu/host/weishaus/Interv/noel.htm |archivedate=2008-09-14 |url-status=dead }}</ref>.

* [https://web.archive.org/web/20090115213534/http://days.pravoslavie.ru/en/Days/20070907.htm Orthodox Calendar on Pravoslavie.ru]