Μάχη των Αρδεννών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Το Γερμανικό Σχέδιο: Επιμέλεια~~~~ |
→Το Γερμανικό Σχέδιο: Oι γερμανικές δυνάμεις αναλυτικά~~~~ |
||
Γραμμή 48:
Οι αιχμές επίθεσης θα ήταν τρεις. Η πρώτη, απέναντι από το [[Άαχεν]], με σκοπό να εμποδίσει την 9η και 3η Αμερικανική Στρατιά από το να κινηθούν προς τα νότια και με τελικό στόχο να καταλάβει την [[Αμβέρσα]]. Η δεύτερη αιχμή θα γινόταν στην περιοχή των Αρδεννών, μεταξύ Ανατολικού Βελγίου και Λουξεμβούργου. Αυτή ήταν επιφορτισμένη με την προώθηση προς τον ποταμό Μεύση, το πέρασμα του οποίου άφηνε πρακτικά αφύλακτο τον δρόμο για τις [[Βρυξέλλες]]. Η τρίτη θα προχωρούσε νοτιότερα και παράλληλα με τη δεύτερη, προστατεύοντας τα πλευρά της από τον νότο, μια και στην [[Γαλλία]] βρίσκονταν ήδη Αμερικανικές δυνάμεις με έδρα το [[Βερντέν]]. Ο Μεύσης και η Αμβέρσα αποτελούσαν το κλειδί των Συμμαχικών εφοδιασμών και όντως η απώλειά τους θα μπορούσε να διακόψει τις Συμμαχικές επιθέσεις τουλάχιστον για ένα εξάμηνο – διάστημα αρκετό για τον [[Χίτλερ]] να ελπίσει σε μια σοβαρή ανακατάταξη δυνάμεων και συμφερόντων που θα έφερναν στον πόλεμο μια άλλη τροπή.
Το σχέδιο αυτό, σαν σύλληψη επί χάρτου, απέσπασε εκ των υστέρων τον θαυμασμό των ιστορικών στρατιωτικών αναλυτών, αλλά στην εκτέλεση επί του πεδίου ο Χίτλερ δεν απέφυγε τις αλλεπάλληλες υποθέσεις, εξαιτίας της υπερβολικής του αισιοδοξίας, ή ίσως και της απελπισίας που τον κατέτρωγε μετά την απόβαση στην Νορμανδία. Οι ανώτατοι αξιωματικοί, που ανέλαβαν την εκτέλεση ήταν οι στρατάρχες [[Βάλτερ Μόντελ]] (''Walther Model'') και [[Γκερντ φον Ρούντστεντ]] (''Gerd von Rundstedt''). Και οι δύο εντόπισαν από νωρίς τα προβλήματα. Καταρχήν η κακοκαιρία δεν θα ήταν αιώνια και, αν οι Σύμμαχοι έβρισκαν την ευκαιρία να εξαπολύσουν την αεροπορία τους, οι γερμανικές μονάδες θα υπέφεραν σοβαρά, χωρίς ελπίδα να προχωρήσουν. Επίσης, αριθμητικά οι γερμανικές μονάδες είχαν μεγάλα κενά και πολύ μικρότερη επάνδρωση από το κανονικό. Οι μεραρχίες πεζικού, που θα άνοιγαν τον δρόμο στα άρματα ήταν στην πλειοψηφία τους μεραρχίες Λαϊκών Γρεναδιέρων που περιελάμβαναν τραυματίες παλαίμαχους που μόλις είχαν ανανήψει και στρατιώτες με ηλικίες κάτω του στρατεύσιμου ορίου. Τυχόν απώλειες σε τόσο περιορισμένες δυνάμεις κινδύνευαν να αφήσουν τα άρματα απροστάτευτα από το συνοδευτικό πεζικό. Επιπλέον το έδαφος στις Αρδέννες, στο σημείο εκκίνησης, είναι πολύ ορεινό και δύσβατο γιά τα νέα, μεγάλα άρματα, έτσι που η κατανάλωση καυσίμων τους τριπλασιάστηκε και με εξαιρετικά στενά περάσματα, στα οποία αρκούσε μια μικρή εμπλοκή για να σταματήσουν ολόκληρες φάλαγγες αρμάτων.<ref name=auto1>Καρτιέ, ό.π.</ref> Όντως, αρκεί κανείς ακόμα σήμερα να επισκεφθεί την περιοχή και θα διαπιστώσει πόσο δύσκολο είναι, ακόμα και για ένα αυτοκίνητο, να κάνει την διαδρομή, την οποία πρότεινε ο Χίτλερ, για τα μεγαλύτερα άρματα που διέθετε τότε, τα Τάιγκερ (τίγρεις), και πόσο εύκολα αποκόπτεται ένας τέτοιος δρόμος από ένα απλό εμπόδιο. Τέλος, στο θέμα του ανεφοδιασμού, ο Χίτλερ διέθετε καύσιμα μόνο για την μισή διαδρομή και πρότεινε απλά την χρήση των συμμαχικών καυσίμων που θα αιχμαλώτιζαν,
Ηγέτες στο πεδίο της μάχης ορίστηκαν :
* Ο Στρατηγός(obergruppenfuhrer) των [[SS|Ες Ες]] [[Σεπ Ντίτριχ]] (''Sepp Dietrich''), βετεράνος των αρμάτων, ο οποίος, χωρίς να αποτελεί στρατηγική ιδιοφυΐα, ήταν αρεστός και πιστός στον Χίτλερ και παρέμενε αγαπητός στους υφισταμένους του. Θα οδηγούσε την 6η Τεθωρακισμένη Στρατιά Ες Ες. Βασικοί σχηματισμοί της στρατιάς ήταν το Ιο Τεθωρακισμένο Σώμα Ες Ες (1η Τεθωρακισμένη Μεραρχία Ες Ες ''Leibstandarte,''
* Ο Στρατηγός [[Χάσο φον Μαντόιφελ]] (''Hasso von Manteuffel'') με την 5η Στρατιά Θωρακισμένων(58ο και 47ο Τεθωρακισμένα Σώματα, 80ο Σώμα Στρατού) θα αναλάμβανε το κέντρο, με τελικό στόχο την κατάληψη των αποθηκών εφοδιασμού στην πόλη [[Ναμούρ|Ναμύρ]] στον Μεύση και, στην συνέχεια, θα καταλάμβανε τις [[Βρυξέλλες]].
* Ο Ταξίαρχος{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=ταξἰαρχος διοικητής Στρατιάς;}} Εριχ Μπράντενμπέργκερ (''Erich Brandenberger'') με
Την τελευταία στιγμή προστέθηκε και μια τέταρτη δύναμη, η οποία είχε ανασυσταθεί μετά τις μάχες στο [[Άρνεμ]], και από την [[Ολλανδία]] θα μπορούσε να αντεπιτεθεί στα συμμαχικά στρατεύματα ανάλογα με τις περιστάσεις. Ήταν η 15η Στρατιά υπό τον Στρατηγό Γκούσταφ-Αντολφ φον Τσάνγκεν (''Gustav-Adolf von Zangen'').
Οι παραπάνω δυνάμεις ενισχύθηκαν, στην διάρκεια των μαχών, με μία τεθωρακισμένη μεραρχία, δύο μεραρχίες Λαϊκών Γρεναδιέρων και επτά μεραρχίες πεζικού<ref>{{Cite book|title=Ο Πόλεμος των Τεθωρακισμένων, τομος 2ος,|first=EDDY|last=BAYER|publisher=Γενικό Επιτελείο Στρατού|isbn=|year=1964|location=Αθήνα|page=329|quote=}}</ref>.
== Προετοιμασία ==
| |||