Θρία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

366 bytes προστέθηκαν ,  πριν από 4 έτη
Διάσωση 3 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Διάσωση 3 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 73:
 
==Τοποθεσία της αρχαίας Θρίας ==
Ο δήμος της Θρίας, ήταν σημαντικός δήμος, της [[Παραλία|παραλίας]] και πιθανώς η πρωτεύουσα της παράλιας [[Τριττύς|τριττύας]] (πιθανώς και με το ίδιο όνομα) της φυλής. Σύμφωνα με τον τοπογράφο, αρχαιολόγο και περιηγητή [[Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ]], ο δήμος βρισκόταν πάνω σε ένα λόφο που ονομάζεται Μαγούλα, κοντά στον ποταμό [[Σαρανταπόταμος (Αττική)|Θριάσιο Κηφισό]] ή Ελευσινιακό Κηφισό (αρχαία ονομασία του Σαρανταπόταμου της Αττικής) και περίπου 6 χιλιόμετρα (τρία μίλια) βόρεια της Ελευσίνας, <ref>[...] "Thria: (Θρία/Thría). Large Attic paralia deme, chief town of the coastal Trittys (Trittyes), Oineis phyle, from 126/7 AD part of the Hadrianis phyle, seven (eight) bouleutaí; situated in the plain of Eleusis [1] named after T. (Thriásion pedíon) at modern Aspropyrgos (formerly Kalyvia) 5 km to the northeast of Eleusis (cf. [3]); an aqueduct led from the Parnes to T. IG II2 2500 (found in Eleusis) relates to an agora, to which the Thriasians and the Eleusinians had access". [...] [http://referenceworks.brillonline.com/entries/brill-s-new-pauly/thria-e1212430 Thria]</ref> αλλά οι σύγχρονοι ερευνητές θεωρούν πιο πιθανό ότι η Θρία βρισκόταν στην ακτή, στα μισά του δρόμου μεταξύ Ελευσίνας και του ακρωτηρίου της [[Αμφιάλη]]ς, στην περιοχή ανάμεσα της [[Ελευσίνα]]ς και του σημερινού [[Ασπρόπυργος|Ασπροπύργου]]<ref>Δ.Ν.Κ., "[http://www.aspropyrgos.gr/images/banners/doc/martios-96-1.pdf Γιατί ο Ασπρόπυργος δεν ονομάστηκε Θριάσιο]", (pdf), περιοδικό "Λαμπηδόνα", Τεύχος 1ο, Μάρτιος 1996, Σελ. 16-17, [http://www.aspropyrgos.gr/index.php/o-dimos/istoriko-arxeio Ιστορικές Εκδόσεις Ασπροπύργου] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160815144457/http://www.aspropyrgos.gr/index.php/o-dimos/istoriko-arxeio |date=2016-08-15 }}, από την ιστοσελίδα www.aspropyrgos.gr του [[Δήμος Ασπροπύργου|Δήμου Ασπροπύργου]].</ref> (πρώην Καλύβια Χασιώτικα ή Καλύβια της Χασιάς<ref>Πηγή: Το άρθρο του Νικου Βατοπουλου, με τίτλο: "[http://www.kathimerini.gr/402227/article/politismos/arxeio-politismoy/h-istoria-toy-aspropyrgoy-anatrepei-ta-stereotypa Η ιστορία του Ασπροπύργου ανατρέπει τα στερεότυπα]", 19.08.2010, στην εφημερίδα [[Η Καθημερινή]].</ref>). Σήμερα υπάρχουν ελάχιστα ευρήματα της αρχαίας πόλης. Ο [[Τζον Σ. Τρέιλ|John S. Traill]] θεωρεί ότι το κέντρο του δήμου βρίσκεται σε [[αρχαιολογική θέση|θέση]]
στα νοτιοανατολικά του [[Ασπρόπυργος|Ασπροπύργου]],<ref>[[Τζον Σ. Τρέιλ|John S. Traill]]: ''Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica.'' Athenians Victoria College, Toronto 1986, p. 134.</ref> η οποία υπάγεται στον [[Δήμος Ασπροπύργου|Δήμο Ασπροπύργου]].
 
Σύμφωνα με σύγχρονους ερευνητές η πιθανή θέση της Θρίας περικλείεται μέσα στο τρίγωνο που σχηματίζουν σήμερα οι τρεις εκκλησίες στην περιοχή του Ασπροπύργου: Αγία Τριάδα (νεκροταφείο), Άγιος Ιωάννης νηστευτής και Άγιος Γεώργιος.<ref>Δ.Ν.Κ., "[http://www.aspropyrgos.gr/images/banners/doc/tefxos-9o.pdf Χρονικό: Από τους αρχαίους δήμους του ανατ. Θριασίου μέχρι τον Ασπρόπυργο]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}", (pdf), περιοδικό "Λαμπηδόνα", Τεύχος 9ο, Απρίλιος-Μάιος-Ιούνιος 1998, Σελ. 1-5, [http://www.aspropyrgos.gr/index.php/o-dimos/istoriko-arxeio Iστορικές Εκδόσεις Ασπροπύργου] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160815144457/http://www.aspropyrgos.gr/index.php/o-dimos/istoriko-arxeio |date=2016-08-15 }}, από την ιστοσελίδα ww.aspropyrgos.gr του [[Δήμος Ασπροπύργου|Δήμου Ασπροπύργου]].</ref>
 
Οι ερευνητές του 19ου αιώνα [[Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής]]<ref name="IRRankabes86">[[Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής]], "[http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/a/d/6/metadata-91-0000023.tkl Τα Ελληνικά], ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, [https://books.google.gr/books?id=LWdCAQAAMAAJ&dq=inauthor:%22Iakobos+R.+Rankabes%22&hl=el&source=gbs_navlinks_s Ta Hellenkika: etoi perigraphe, geographike, historike, archaiologike, kai statistike tes archaias kai neas Hellados], Iakobos R. Rankabes, Ek tou typ. K. Antoniadou, 1853, Τόμος 1, σελ. 219-221: [...] "Θρία, δήμος φυλής Οινηΐδος κατά τα δυτικά της Αττικής, περιλαμβάνων το πλησιέστατον των Ρειτών μέρος του Ελευσίνιου πεδίου, το μέγα πεδίον ο απ' αυτού ωνομάσθη Θριάσιον (4 = Ίδ. Ελευσίς.) και την πάροδον η διερχόμενη μεταξύ των ορέων Κορυδαλού και Ποικίλου, υπεράνω του Πυθίου, ήγεν εις Ελευσίνα. Οι δημόται Θριάσιοι. — Εν τω δήμω της Θρίας ην επί της παρόδου ναός του Απόλλωνος, Πύθιον, ος ην ποτε σημείον των μεταξύ Αττικής και Μεγαρίδος μεθορίων κατά τους προ του Θησέως χρόνους, ότε η Ελευσίς μετά της χώρας αύτης ανήκεν εις την Μεγαρίδα, λαχούσα ως κληρονομιά τω Νίσω παρά του πατρός αυτού Πανδίονος του Β'. Ιδού πως ο Στράβων εκφράζεται περι τούτου = «Οι την Ατθίδα συγγράψαντες — τούτο γε ομολογούσι — διότι των Πανδιονιδών τεσσάρων όντων, Αιγέως τε και Λύκου και Πάλλαντος και τετάρτου Νίσου, και της Αττικής εις τέσσαρα μέρη διαιρεθείσης, ο Νίσος την Μεγαρίδα λάχοι και κτίσαι την Νισαίαν. Φιλόχορος μέν ουν από Ισθμού μέχρι του Πυθίου διήκειν αυτού φησι την αρχήν, Άνδρών δε μέχρι Ελευσίνος και του Θριασίου πεδίου» (1 = Στραβ. β. 9. σ. 392.)• ωσαύτως και ο σχολιαστής του Αριστοφάνους = «Πανδίων διαδεξάμενος την Κέκροπος βασιλείαν, προσκτησάμενος δε και την Μεγαρίδα, ένειμε την χώραν τοις παισίν εις τέσσαρας μοίρας, Αιγεί μεν την παρά τω άστει μέχρι Πυθίου, Πάλλαντι δε την Παραλίαν, Λύκω δε την Διακρίαν, Νίσω δε την Μεγαρίδα» (2 = Σχολ. Αριστοφ. Λυσιστρ. 58.). Κάτωθεν δε του Πυθίου, επί της αυτής παρόδου δυτικώς προς την θάλασσαν ην έτερος ναός Φίλης Αφροδίτης περί ου ο μέν Παυσανίας λέγει. «Μετά δε τούτο Αφροδίτης ναος εστί και προ αυτού τείχος αργών λίθων θέας άξιον» (3 = Παυσ. Αττ. κ. 37). Ο δε Αθηναίος = «Των δε Δημητρίου του βασιλέως (του πολιορκητού) κολάκων οι περί Αδείμαντον τον Λαμψακηνόν νεών κατασκευασάμενοι, και αγάλματα ιδρυσάμενοι Θριήσιν, ωνόμασαν Φίλας Αφροδίτης, και τον τόπον Φιλαίον εκάλεσαν από της Δημητρίου μητρός Φίλας, ως φησι Διονύσιος ο του Τρίφωνος εν τω δεκάτω περί ονομάτων» (4 = Αθην. Δειπνοσ. β. 6. Τμ. 66.). - Επί της θέσεως του ναού του Απόλλωνος κείται το μοναστήριον του Δαφνίου, εκ του ποτέ ίσως αυτόθι άλσους των δαφνών, κτίσμα κάλλιστον Βυζαντινόν, εν αγνώστω μεν εποχή, κατοικηθέν δε υπό μοναχών της τάξεως του Αγ. Βενεδίκτου, επί των Γάλλων, πρότερον μεν Μεγάλων Κυρίων λεγομένων είτα δε όνομασθέντων Δουκών Αθηνών και Θηβών, εκ του οίκου των Λαρόχων Laroche. Κατά την προς το νοτδυτικόν γωνίαν της εκκλησίας σώζεται έτι εντετειχισμένος κίων του αρχαίου ναού του Απόλλωνος καλλίστης Ιωνικής εργασίας• τρεις δε άλλους τοιούτους αφήρεσε και μετέφερεν εις Αγγλίαν ο λόρδος Έλγκιν• ο θόλος της εκκλησίας είναι κομψός, ως και αι ημικυκλικαί της άψίδες• έχει δε πρόσθετον φραγκικόν προμαχώνα μετ' επάλξεων, και εντός δύο σκοτεινών θαλάμων κατ' αριστεράν της εισόδου σώζονται δύο λάρνακες φέρουσαι τα οικόσημα του οίκου των Δουκών Λαρόχων, ως υποτίθεται, συγκείμενα εκ σταυρού και κρίνων και όφεως, εξ ου θεωρούνται παρά του Α. Ρος (1 = Ίδ. Α. Ρ. Περιηγ. δευτέρα, . 97.) και άλλων ως τάφοι δύο των ειρημένων Δουκών, αν και ο Γ'. Φίνλεϋ και άλλοι δεν παραδέχωνται την γνώμην ταύτην, λέγοντες ότι κρίνοι επί πολλών μνημείων πολλαχού της Ελλάδος ευρίσκονται, άνευ ουδεμίας μετά της Γαλλίας σχέσεως, και κινούσιν επομένως εις αμφιβολίαν αν ούτοι εισί τάφοι των Λαρόχων. — Εις δέ τον ναον της Φίλης Αφροδίτης κατά τινα ανασκαφην υπό το θύρωμα ευρέθησαν αναθήματα τινά και προς τούτοις και ζεύγος χάλκινων καταγλωττιζομένων περιστερών σώζονται δε καί τινα θραύσματα τριγλύφων εκ λευκού μαρμάρου, αποτελέσαντα ποτέ μέρη Δωρικού ναού μικροτάτης αναλογίας". [...]</ref> και [[Διονύσιος Σουρμελής]],<ref name="Sourmelis86">[[Διονύσιος Σουρμελής]], "[http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/f/8/3/metadata-06-0000123.tkl Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως]". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "[https://books.google.gr/books?id=1StCAAAAcAAJ&dq=inauthor:%22Dionysios+Surmel%C4%93s%22&hl=el&source=gbs_navlinks_s Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs]", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 26-27: [...] "Θρία, και Θριαί, και κατά τον Στέφανον Θριώ, και κατά τον Φαβωρίνον Θριούς. Ο δημότης Θριάσιος. Και ο δήμος ούτος ήτον εκ των ονομαστών διο και η απ' Αθηνών φέρουσα οδός προς αυτόν Θριασία εκαλείτο, ως και η πύλη του Άστεως, εη ης ήρχετο η οδός Θριασίαι πύλαι εκαλούντο• ήσαν δε αύται το Δίπυλον, ήτις μετά ταύτα Ιερά οδός μετωνομάσθη• ωσαύτως και το παρά την θάλασσαν πεδίον Θριάσιον ωνομάσθη. Πόθεν δε η πόλις αύτη ωνομάσθη Θρία ή Θριαί, είνε μεν άδηλον, επειδή δε αι κατά τον Παρνασσόν αναθρέψασαι τον Απόλλωνα Νύμφαι κατά την μυθολογίαν, εκαλοϋντο θριαί, αίτινες πρώται επενόησαν την δια λιθαρίων μαντείαν, παίζουσαι μετά του παιδίου, και επομένως η μαντεία αύτη εγένετο κοινοτέρα, ίσως γυνη τις τοιαύτης επιστήμης ελθούσα εκ Παρνασσου, κατώκησεν ενταύθα, αφ' ης ο τόπος εκλήθη Θρία• ή κατά τον Ετυμολόγον, παρά τας τρεις μαντικάς ψήφους (λιθάρια) Θρίας λεγομένας, ας έρριψεν η Αθηνά εις το θριάσιον πεδίον. Καλείται δε νυν ο τόπος ούτος μεθ' όλης της περιφερείας του Στεφάνη, ή ούδετέρως Στεφάνι δια το επικρατήσαν όνομα εφ' όλων των κωμών χωρίον• αλλά η θέσις της αρχαίας ταύτης πόλεως είνε το νυν λεγόμενον τουρκιστι Μούλκι". [...]</ref> επιβεβαιώνουν τη διαχρονική ύπαρξη του δήμου στην περιοχή του [[Θριάσιο πεδίο|Θριασίου πεδίου]], ο δεύτερος μάλιστα τοποθετούσε τον δήμο στο ''Μούλκι''.
Γραμμή 133:
* Peter Siewert, "[https://books.google.gr/books/about/Die_Trittyen_Attikas_und_die_Heeresrefor.html?id=0TcbAAAAYAAJ&redir_esc=y Die Trittyen Attikas und die Heeresreform des Kleisthenes]", C.H. Beck, München 1982, ISBN 3406080634, ISBN 9783406080630
* Βασιλική Μαχαίρα, «Το ιερό Αφροδίτης και Έρωτος στην Ιερά Οδό», έκδοση: Βιβλιοθήκη της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, αρ. 253, Αθήνα 2008, ISBN 978-960-8145-67-2
* [https://web.archive.org/web/20160815144457/http://www.aspropyrgos.gr/index.php/o-dimos/istoriko-arxeio Ιστορικές Εκδόσεις Ασπροπύργου], από την ιστοσελίδα www.aspropyrgos.gr του [[Δήμος Ασπροπύργου|Δήμου Ασπροπύργου]].
* Αναστασία Λερίου, «Χαϊδάρι, συνάντηση με την Ιστορία», Έκδοση του Δήμου Χαϊδαρίου, Χαϊδάρι 2006.
* {{Cite web|url=http://www.haidari.gr/Default.aspx?tabid=160&language=el-GR|title=Το ιερό του Απόλλωνα στο Δαφνί|website=www.haidari.gr|publisher=Δήμος Χαϊδαρίου|accessdate=2016-06-10}}{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}
217.424

επεξεργασίες