Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Διόρθωση συνδέσμου |
||
Γραμμή 4:
== Α΄ περίοδος της Ιταλοκρατίας - Η προσωρινή κατοχή ==
=== Η κατάληψη και η «Πολιτεία του Αιγαίου» ===
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1911, το [[Βασίλειο της Ιταλίας]] κήρυξε τον πόλεμο κατά της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]], διεκδικώντας εδάφη που ανήκαν στο [[βιλαέτι της
Αρχικά κατέλαβαν την [[Αστυπάλαια]] στις 28 Απριλίου 1912 και στη συνέχεια πραγματοποίησαν απόβαση στη [[Ρόδος|Ρόδο]] στις 4 Μαΐου 1912. Η τουρκική φρουρά του νησιού οχυρώθηκε στο ορεινό χωριό [[Ψίνθος Ρόδου|Ψίνθος]] και αντιστάθηκε μέχρι τις 17 Μαΐου, οπότε και παραδόθηκε. Παράλληλα με τις επιχειρήσεις στη Ρόδο, οι ιταλικές δυνάμεις επιχειρούσαν και σε άλλα νησιά, τα οποία κατέλαβαν με την εξής σειρά: τη [[Χάλκη Δωδεκανήσου|Χάλκη]] στις 8 Μαΐου, την [[Κάλυμνος|Κάλυμνο]], την [[Κάσος|Κάσο]], την [[Κάρπαθος|Κάρπαθο]], τη [[Λέρος|Λέρο]], τους [[Λειψοί|Λειψούς]], τη [[Νίσυρος|Νίσυρο]], την [[Πάτμος|Πάτμο]] και την [[Τήλος|Τήλο]] στις 12 Μαΐου, τη [[Σύμη]] στις 19 Μαΐου και τέλος την [[Κως|Κω]] στις 20 Μαΐου.
Γραμμή 11:
=== Βαλκανικοί πόλεμοι===
Με το ξέσπασμα του [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικού Πολέμου]], στις 9 Οκτωβρίου 1912, η Οθωμανική αυτοκρατορία βρέθηκε να πολεμά σε πολλά μέτωπα. Σε μια προσπάθεια να περιοριστούν τα μέτωπα αυτά, οι Οθωμανοί και οι Ιταλοί υπέγραψαν, στις 18 Οκτωβρίου 1912, τη [[συνθήκη του Ουσύ (1912)|συνθήκη του Ουσύ]] <ref name="Σημ.Ουσύ" group="Σημ."/>, σύμφωνα με την οποία, οι μεν Οθωμανοί αναγνώριζαν την ιταλική κυριαρχία στην περιοχή της
Έτσι λοιπόν, πέντε μήνες μετά την υποδοχή των «ελευθερωτών» στα νησιά, η συνθήκη του Ουσύ διέψευσε τις προσδοκίες που καλλιέργησαν αρχικά οι Ιταλοί. Οι νησιώτες αντέδρασαν με αλλεπάλληλα τοπικά ψηφίσματα που υποστήριζαν το όραμα της ένωσης με την Ελλάδα. Ενδεικτικό του υψηλού εθνικού φρονήματος των αλύτρωτων νησιωτών, είναι πως κατά τη διάρκεια των [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικών πολέμων]], πολλοί νησιώτες συμμετείχαν ως εθελοντές στις πολεμικές επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού, ενώ κάποιοι επιφανείς πολίτες, όπως ο [[Ιωάννης Καζούλλης]], χρηματοδοτούσαν την εκστρατεία. Οι Ιταλοί από την πλευρά τους σκλήρυναν τη στάση τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι απαγόρευσαν την ύψωση της ελληνικής σημαίας, ενώ το 1913 παρεμπόδισαν την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού κατά των εορτασμό των [[Θεοφάνια|Θεοφανίων]]. Η [[Διάσκεψη του Λονδίνου (1912-1913)|Συνδιάσκεψη Ειρήνης του 1913]], που είχε σκοπό τον τερματισμό του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, έδωσε την ευκαιρία στους νησιώτες να υποβάλουν νέα ψηφίσματα διαμαρτυρίας για τη συνέχιση της Ιταλικής Κατοχής.
| |||