Εσθονική περίοδος αφύπνισης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Εσθονική Περίοδος Αφύπνισης''' ({{lang-et|Ärkamisaeg}}) είναι μια περίοδος στην ιστορία όπου οι Εσθονοί ξεκίνησαν να αναγνωρίζονται ως έθνος που άξιζε το δικαίωμα να αυτοκυβερνείται. Η περίοδος αυτή θεωρείται ότι ξεκινά τη δεκαετία του 1850 με μεγαλύτερα δικαιώματα να χορηγούνται στους κοινούς πληθυσμούς και να λήγει με τη ανακήρυξη της Δημοκρατίας της Εσθονίας το 1918. Ο όρος ισχύει μερικές φορές και για την περίοδο 1987-1988.<ref>Kutsar, D. (1995). [http://www.blackwell-synergy.com/doi/pdf/10.1111/j.1468-2397.1995.tb00085.x "Social change and stress in Estonia"] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20190117122330/http://www.blackwell-synergy.com/doi/pdf/10.1111/j.1468-2397.1995.tb00085.x |date=2019-01-17 }}. ''International Journal of Social Welfare'' 4.2, 94–107.</ref>

Αν και η εσθονική εθνική αφύπνιση εξαπλώθηκε κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα,<ref>Gellner, Ernest (1996). "Do nations have navels?" ''[[Nations and Nationalism (journal)|Nations and Nationalism]]'' 2.2, 365–370.</ref> ένας βαθμός εθνοτικής ευαισθητοποίησης στην εγγράμματη μεσαία τάξη προηγήθηκε αυτής της εξέλιξης.<ref name="raun2">Raun, Toivo U. (2003). [http://www.blackwell-synergy.com/doi/pdf/10.1111/1469-8219.00078 "Nineteenth- and early twentieth-century Estonian nationalism revisited"] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20190112233343/http://www.blackwell-synergy.com/doi/pdf/10.1111/1469-8219.00078 |date=2019-01-12 }}. ''[[Nations and Nationalism (journal)|Nations and Nationalism]]'' 9.1, 129–147.</ref> Μέχρι τον 18ο αιώνα η αυτοονομασία εεστλάνε μαζί με τους παλαιότερους μααράχβα επεκτάθηκαν στους Εσθονούς στις τότε επαρχίες της Εσθονίας και της Λιβωνίας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.<ref>[[Paul Ariste|Ariste, Paul]] (1956). "Maakeel ja eesti keel". ''Eesti NSV Teaduste Akadeemia Toimetised'' 5: 117–124.</ref> Η Βίβλος μεταφράστηκε το 1739 και ο αριθμός των βιβλίων και φυλλαδίων που δημοσιεύθηκαν στην εσθονική γλώσσα αυξήθηκε από τα 18 στη δεκαετία του 1750 στα 54 το 1790. Μέχρι το τέλος του αιώνα περισσότεροι από τους μισούς ενήλικες αγρότες μπόρεσαν να διαβάσουν. Εκπαιδευμένοι φοιτητές πανεπιστημίων προσδιορίζονταν ως Εσθονοί, όπως ο Φρίντριχ Ρόμπερτ Φάελμαν (1798-1850), ο Κρίστιαν Γιάακ Πέτερσον (1801-1822) και ο Φρίντριχ Ράινχολντ Κρόιτσβαλντ (1803-1882), ήρθαν στο προσκήνιο στη δεκαετία του 1820. Η κυρίαρχη ελίτ είχε παραμείνει κατά κύριο λόγο στη Γερμανική γλώσσα και πολιτισμό από την κατάκτηση της περιοχής στις αρχές του 13ου αιώνα. Ο Γκάρλιμπ Μέρκελ (1769-1850), ένας Γερμανικός Βαλτικός εσθονόφιλος, ήταν ο πρώτος συγγραφέας που θεωρούσε τους Εσθονούς ως εθνικότητα ίση με τις άλλες, έγινε πηγή έμπνευσης για το εσθονικό εθνικό κίνημα, με βάση το γερμανικό βαλτικό πολιτιστικό κόσμο της πριν από τα μέσα του 19ου αιώνα.

* Petersoo, Pille (2007). [https://web.archive.org/web/20190112230808/http://www.blackwell-synergy.com/doi/pdf/10.1111/j.1469-8129.2007.00276.x Reconsidering otherness: Constructing Estonian identity]. ''[[Nations and Nationalism (journal)|Nations and Nationalism]]'' 13.1, 117–133.

* Raun, Toivo U. (2003). [https://web.archive.org/web/20190112233343/http://www.blackwell-synergy.com/doi/pdf/10.1111/1469-8219.00078 Nineteenth- and early twentieth-century Estonian nationalism revisited]. ''[[Nations and Nationalism (journal)|Nations and Nationalism]]'' 9.1, 129–147.