Εσθονική Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Ιστορικά στοιχεία==

Ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι η Ορθόδοξη πίστη υφίσταται στην Εσθονία ήδη από τον 11ο αιώνα, ο δε [[Τσάρος]] [[Ιβάν Δ΄ της Ρωσίας]] το έτος 1558 ανακοίνωσε ότι οι Ορθόδοξοι πιστοί της Παλαιάς Λιβωνίας, στην οποία συμπεριλαμβανόταν και η Εσθονία, υπαγόταν στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δεδομένου ότι οι λαοί αυτοί δεν ανήκαν στο [[Σλάβοι|Σλαβικό γένος]]. Ως εκ τούτου, το 1589 όταν ανακηρύχθηκε δια Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου η [[Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξη Ἐκκλησία της Ρωσίας]] σε [[Πατριαρχείο]], δεν συμπεριελήφθησαν σε αυτό τα εδάφη της Βαλτικής.

Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Εσθονίας το 1918 καί την επακολουθήσασα [[Οκτωβριανή Επανάσταση]] στη Ρωσία, οι Ορθόδοξοι πιστοί της Εσθονίας απευθύνθηκαν στην Μητέρα Ἐκκλησία τους, τό Οικουμενικό Πατριαρχείο, ζητώντας αυτόνομο εκκλησιαστικό καθεστώς. Το 1923, επί Πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη, τοῦ Κρητός, δόθηκε δια Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου η Αυτονομία της Εκκλησίας της Ἐσθονίας, την οποία, όμως, κατάργησε παρανόμως και αντικανονικώς το Πατριαρχείο Μόσχας, την 9η Μαρτίου 1945, μετά τήν προσάρτησιη της Ἐσθονίας στη [[Σοβιετική Ένωση]], κατά την διάρκεια του [[Β´ Παγκοσμίου Πολέμου]], συστήνοντας την Επισκοπή Ταλλίνης του Πατριαρχείου Μόσχας.

Ο Μητροπολίτης της Αυτόνομης Εκκλησίας της Εσθονίας Ἀλέξανδρος αναγκάσθηκε να εκγαταλείψει τα πάτρια εδάφη και να βρει καταφύγιο στη Δυτική Ευρώπη, μεταφέροντας εκεί την διοίκηση και την διαποίμανση των Εσθονών προσφύγων Ορθοδόξων πιστών εξασφαλίζοντας έτσι την αδιάκοπη κοινωνία της Εσθονικής Εκκλησίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο κα την ύπαρξη, έστω και υπερορίως, της Αυτόνομης Ἐκκλησίας.